Την πρώτη φορά που είδα τους Τhis Routine Is Hell ήταν σε ένα φεστιβάλ που γιόρταζε το punk ως μουσειακό είδος (και στα πλαίσια μιας έκθεσης με το όνομα God Save The Queen). Η μπάντα αφού ξεχαρβάλωσε και κατέστρεψε ότι βρήκε πάνω στη σκηνή (κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο και ανήκουστο σε μια χώρα που έχει κατακρεουργηθεί από την ομοιομορφία ενός αφόρητα αποτελεσματικού καπιταλισμού), άρχισε να επιτίθεται λεκτικά και στο κοινό -κυρίως σοκαρισμένους hipsters με μεγάλα μαύρα γυαλιά και μπλαζέ ύφος- με αποτέλεσμα για μερικά λεπτά η punk αισθητική να αναστηθεί και να αρχίσει να χαμογελάει με τα σάπια δόντια της, μαζί με όλους εμάς που βρισκόμασταν εκεί για να αρμέξουμε κάθε σταγόνα της αλήθειας της. Έτσι άρχισε η σχέση μου με τη μπάντα, καθώς η εκφραστική της δύναμη ήρθε σε απόλυτη σύγκρουση με την απολυταρχική πραγματικότητα τριγύρω μας. Κάπως έτσι δεν πρωτοξεκίνησε και το punk;
Το Howl είναι η τρίτη δισκογραφική προσπάθεια των TRIH. Προηγήθηκαν το The Verve Crusade (που είναι ένα καλό ντεμπούτο αλλά πνιγμένο στις επιρροές του) και το εξαιρετικό ep Repent.Repeat (νέα κατεύθυνση, πιο προσωπική). Στο Howl, ο ήχος τους πάει ένα βήμα παραπέρα. Θα έλεγα ότι είναι το άλμπουμ στο οποίο η μπάντα βρίσκει τον ιδιαίτερο εαυτό της και ψάχνει για τα όριά του, καθώς χειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο τις δυναμικές της και φτιάχνει ένα κλίμα "δημιουργικού πανικού", όπου κανένα δευτερόλεπτο δεν πάει χαμένο: όλα τα κομμάτια είναι ραμμένα μεταξύ τους με παύσεις που ουρλιάζουν και δίνουν το έναυσμα για νέες επιθέσεις. Η μουσική ρέει με εκπληκτική ακρίβεια και χτυπάει συνεχώς από όλα τα σημεία καθώς ο Noam Cohen στο μικρόφωνο είναι τόσο ποιητικός όσο του επιτρέπουν οι ασφυκτικές συνθήκες. Η φωνή του είναι συγκλονιστική, οι στίχοι του προσωπικοί και ανεπιτήδευτοι.
Από το εναρκτήριο κάλεσμα για δράση Gather Your Stones:
Enough is enough is enough is enough.
Gather your stones when the going gets tough.
The bankers, the crooks, the robbers must die.
Feast on their guilt, close an eye
μέχρι το πιο προσωπικό Nostalgia:
Yet we still raise our fists to the heedless skies.
We piss on god, our ethos never dies
το απρόσμενα εκπληκτικό φινάλε του ομώνυμου Howl:
Brothers, sisters, reap what you sow.
God is dead, we're alone.
The city's howl never felt so loud, but we're never quite mute
το ελπιδοφόρο πέρασμα από το Cancer:
A glimmer of hope for any tide that's been turned.
I salute to every flag that gets burned
και το αγαπημένο μου από το I Wake To See The World Go Wild:
Amongst the decay of virtue lies a greater crime.
It's not just us against them. It starts with I against I.
Οι συνθέσεις ακροβατούν όμορφα μεταξύ κλασικών headbangers -όσα κομμάτια ξεπερνούν τα 2 λεπτά είναι έτοιμα να κολλήσουν στο κεφάλι του ακροατή- που αποφεύγουν έξυπνα τα κλισέ του είδους με συχνή αλλαγή ταχυτήτων αλλά και επιλεκτική χρήση των riffs και συγχορδιών, και πιο αργών heavy στιγμών που απλά τεστάρουν την αντοχή του ακροατή και του δίνουν λίγα δευτερόλεπτα για να αναπνεύσει. Εξαιρετικό και το sequencing του άλμπουμ. Ξεχάστε τις μπανάλ διαδρομές του συγκεκριμένου είδους, εδώ δεν έχουμε hardcore χασμουρητά αλλά φρέσκες ιδέες και ειλικρινές attitude.
Το Howl είναι ηχογραφημένο από τον Kurt Ballou των Converge και κινείται στα επίπεδα των OFF! και των Trash Talk στην ικανότητα εκτέλεσης. Είναι εμπνευσμένο από τα απύθμενα βάθη της ψυχής του Allen Ginsberg και ταυτόχρονα ένας φόρος τιμής στη ανθρώπινη ελευθερία. Ένα μανιφέστο μιας νέας γενιάς που ξυπνάει όχι μέσα από τις στάχτες κάποιου πολέμου, αλλά από την αβάσταχτη ελαφρότητα μιας μαζικά υπνωτισμένης και αποτυχημένης γενιάς εγωιστικών καταναλωτών. Κι όπως κάποτε ο Ginsberg "είδε τα καλύτερα μυαλά της εποχής του διαλυμένα από την τρέλα", έτσι και οι TRIH βλέπουν τα καλύτερα μυαλά της εποχής τους να ξοδεύονται σε ένα ξέφρενο κυνήγι (αν)ικανοποίησης των πιο ευτελών τους επιθυμιών, και προσπαθούν ως πρώιμοι 20άρηδες γεμάτοι ενέργεια, να κατανοήσουν την πραγματικότητα γύρω τους και να επαναπροσδιορίσουν τι είναι σημαντικό για τους ίδιους.
Μέσα σε 12 κομμάτια που διαρκούν συνολικά 21 λεπτά, έχουμε το κορυφαίο άλμπουμ του είδους μέσα στο 2013 (μέχρι στιγμής φυσικά). Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο για ακρόαση και δωρεάν download εδώ.