Με έδρα το Bristol, ο νεαρός συνθέτης Ryan Teague ξεκίνησε το ταξίδι του στο χώρο της δισκογραφίας το 2005, με την κυκλοφορία του Six Preludes, που ο τίτλος του και μόνο περιορίζει στο ελάχιστο τις απαντήσεις στην ερώτηση "και τι μουσική παίζει;", όση φαντασία και να διαθέτει κάποιος. Μέχρι και το περσινό τρίτο άλμπουμ του Causeway είχε τριφτεί με ευαισθησία σε αυτό το ιδιαίτερο ανακάτεμα μοντέρνας μινιμαλιστικής ηλεκτρονικής κλασικής μουσικής στο οποίο επιδίδεται. Ωστόσο, του έλειπε το κατιτίς για να διεκδικήσει κάτι παραπάνω στις ετήσιες λίστες μου και στην μεγάλη μουσική καρδιά μου.
Αυτό το κάτι ήταν μάλλον ο ρυθμός. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς ο ενθουσιασμός που μου προκαλεί το νέο άλμπουμ του Field Drawings. Είτε προέρχεται από το πιάνο είτε από τα καμπανάκια, ο σχεδόν ηλεκτρονικός ρυθμός που αποκτούν οι περισσότερες συνθέσεις γλυκαίνει το αυστηρό κλασικό μουσικό στιλ και δημιουργεί στα αυτιά μια αίσθηση αρχέγονης οικειότητας. Το γενικό κλίμα του άλμπουμ δεν γίνεται εμφανές στο Shadow play που ανοίγει, ούτε πολύ περισσότερο στο Cadastral Survey, που τον κύριο λόγο έχουν τα έγχορδα. Από τις πρώτες νότες του Cascades όμως καταλαβαίνεις ότι κάτι διαφορετικό μαγειρεύεται εδώ μέσα. Σαν νανούρισμα από κουρδιστά μουσικά παιχνίδια, σε λίγο υψηλότερο τέμπο. Το Cell Cycle και το Neo, δύο ακόμη συνθέσεις που ομοιάζουν και βασίζονται και αυτές στο πιάνο (προετοιμασμένο πιθανώς) και στα καμπανάκια, φέρνουν περισσότερο σε κλασικό μινιμαλισμό και μαρτυρούν μερικές από τις πιο εμφανείς επιρροές του Teague. Τα έγχορδα με τη σειρά τους παίρνουν εκδίκηση στο Tetramery, σε επιθετικό ύφος, αλλά και στο Games for Two, σε πιο μελωδικό. Το Summary of the Article είναι σχεδόν συγκινητικό, ένα σύντομο ξέβγαλμα της ψυχής στο οποίο επιθυμείς να υποβάλλεσαι ξανά και ξανά. Γενικά, η "κανονική διάρκεια" των συνθέσεων (3-4 λεπτά η καθεμιά) και η σοφή, όπως αποδεικνύεται, σειρά τους καθιστούν την ακρόαση του Field Drawings πλήρως εθιστική. Αποκλείεται να μην το ξαναβάλεις από την αρχή μόλις τελειώσει, αποκλείεται να πεις με βεβαιότητα ποια είναι η αγαπημένη σου σύνθεση, αποκλείεται να μην το συστήσεις σε όλους τους φίλους σου.
Ο Ryan Teague μπαίνει από δω και στο εξής στο μικροσκόπιο. Το Field Drawings βρίσκεται ήδη στο ράφι με τα αγαπημένα.