Toujours

Οι Brazilian Girls είναι κατά τα τρία τέταρτα ανδρικό συγκρότημα και ουδεμία σχέση έχουν με την Βραζιλία. Το ένα τέταρτο που δεν περισσεύει καθόλου, αλλά είναι η φωνή και η υπεύθυνη για τους στίχους των τραγουδιών -και για την μουσική μαζί με τους άντρες του γκρουπ- είναι η Sabina Sciubba. Ακούγοντας ξανά το πρώτο τους άλμπουμ (Brazilian Girls, 2005), διαπιστώνω ότι μπροστά σε όλη αυτή την ανώδυνη lounge μουσική που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια, η μουσική των Brazilian Girls ίσως άξιζε μεγαλύτερη αναγνώριση. Από την άλλη, ποιος είπε ότι η αξιοκρατία στη μουσική βιομηχανία είναι παράδειγμα προς μίμηση; Και φυσικά, υπάρχουν παραδείγματα μεγαλύτερων αδικιών.

Για να έρθουμε στο θέμα μας, η Sabina Sciubba κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ. Όποιο κείμενο κι αν διαβάσεις σχετικό με το Toujours, η πρώτη αναφορά έχει να κάνει με την Nico. Και η αλήθεια είναι ότι οι συντάκτες έχουν δίκιο. Δεν θέλει πολύ για να κάνεις τέτοιο συνειρμό. Με την πρώτη, πέφτεις πάνω στο Cinema- και λίγο αργότερα με το The Sun- και αμέσως έχεις γυρίσει πέντε δεκαετίες περίπου πίσω στο χρόνο. Η φωνή σε παραπέμπει στη Nico αλλά και σε μια Gainsbourg-ική ατμόσφαιρα. Άλλωστε, ένα μέρος του άλμπουμ έχει ηχογραφηθεί στη Γαλλία. Και νομίζω ότι όλο και κάποιος θα βρέθηκε στο στούντιο να της πει "Ξέρεις, Sabina, μας θύμισες την εποχή που η Jane Birkin ηχογραφούσε με τον Serge". Αν η ακρόαση ενός άλμπουμ σημαίνει την ταυτόχρονη φανταστική μεταφορά μας σε ένα άλλο περιβάλλον από αυτό που βρισκόμαστε, τότε με το Toujours η θέση μας στον χωροχρόνο θα ήταν σε ένα Παριζιάνικο καφέ ή σε ένα πάρκο του Βερολίνου τέλη του '60, αρχές του '70. Δυστυχώς, συμβαίνει και το ανάποδο μερικές φορές. Βρισκόμαστε στο περιβάλλον που γουστάρουμε και δεν έχουμε μαζί μας το σωστό άλμπουμ.

Παρόλα αυτά και πέραν της ατμόσφαιρας που προαναφέραμε, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το Toujours δεν είναι απλώς ένας φόρος τιμής σε μια άλλη εποχή. Η Sabina είναι μία αξιόλογη τραγουδίστρια, με το χάρισμα μιας ιδιαίτερης, ξεχωριστής φωνής, η οποία διαθέτει και συνθετικό ταλέντο. Υπάρχουν παρά πολλά καινούρια άλμπουμ από νέες τραγουδίστριες, τα οποία θα τα βαθμολογούσες με άνεση πάνω από τη βάση αν δε διαπίστωνες δύο χτυπητές αδυναμίες: Πρώτον, ότι τη φωνή την μπερδεύεις με μία προηγούμενη που είχες ακούσει και δεύτερον, ότι τα τραγούδια είναι απελπιστικά όμοια. Και τα δύο αυτά στοιχεία μαζί εγγυώνται για ένα υπέροχα βαρετό απόγευμα στη βεράντα σου.

Στο Toujours υπάρχουν και κάποια κομμάτια που παραπέμπουν περισσότερο στους Brazilian Girls -χωρίς τα ηλεκτρονικά- όπως το Viva L' Amour ή ακόμη και το ομώνυμο Toujours, στο ωραίο όσο και σουρεαλιστικό βιντεοκλίπ του οποίου συναντάμε τη Sabina γυμνή, μόνο με ένα γιουκαλίλι, να τραγουδάει πάνω σε ένα γαϊδούρι ""we might as well be happy"".

Γενικά έχεις την αίσθηση πως το Toujours είναι περισσότερο ευρωπαϊκό παρά Αμερικάνικο άλμπουμ και αυτό δεν έχει σχέση με τον τόπο ηχογράφησης (ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο, φυσικά), αλλά κυρίως με το feeling. Και το feeling έχει Ευρωπαϊκό αέρα. Πέρα όσων προαναφέραμε περί Nico, Gainsbourg, Παρισιού κλπ, υπάρχει ακόμη ένα στοιχείο που ενισχύει αυτή την αίσθηση. Η Sabina, ως πολύγλωσση, τραγουδάει, κυρίως μικρές φράσεις, στα γαλλικά, στα ιταλικά και γερμανικά.

Το Τoujours δεν είναι από τα άλμπουμ της χρονιάς και η Sabina δεν θα γεμίσει μεγάλα στάδια. Είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ το οποίο μας συστήνει ξανά μία ιδιαίτερη τραγουδίστρια με έκφραση και γούστο. Χαρακτηριστικά που μπορούν να αφήσουν βαθιά χνάρια στο δρόμο μέχρι το επόμενο βήμα.