Home Counties

To Pitchfork έβαλε 7.6 στο νέο άλμπουμ των Saint Etienne, αλλά ως γνωστόν τα μέλη του συγκροτήματος είναι περιστασιακοί συντάκτες στο site, oπότε η αξιοπιστία του βαθμού είναι κάπως αμφίβολη. Είναι περίπου σα να αποφάσισε να βγάλει δίσκο η Ελεάνα Γαρίνη και ο δίσκος να είναι χάλια, αλλά εδώ στο MiC να έχουμε βάλει τον Πανότα να κάνει την κριτική, κι εκείνος να έχει γράψει μία από τις επικά κρυπτικές κριτικές του αλλά να μη βάζει τον συνηθισμένο βαθμό 8.5 (μην καρφωθούμε κιόλας) αλλά μόνο 8.

Το “Home Counties” πάντως δεν είναι χάλια, αλλά είναι αρκετά μακριά από αυτό που περιμένει κανείς από ένα group το οποίο κατανοεί τόσο καλά τις αμέτρητες πτυχές της pop μουσικής και το οποίο έχει «πάνω από 25 χρόνια εμπειρίας» όπως αναγράφεται αυτοσαρκαστικά και στο εξώφυλλο. Έχει δύο πραγματικά καλές στιγμές (το “Heather” και το “Dive” το οποίο το χαρακτηρίζουν με τον όρο “retro-balearic” και εννοούν με απλά λόγια ότι θα ήταν ό,τι πρέπει για comeback της Ραφαέλα Καρά), άλλες δυο-τρεις που ακούγονται ευχάριστα ("Τake It All In", "After Hebden", "What Kind of World"), και αυτό είναι όλο. Με τα υπόλοιπα κομμάτια να είναι μάλλον αδιάφορα, το “Home Counties” βρίσκει μια θέση δίπλα στο “Sound of Water”, το album που μέχρι σήμερα ήταν συνολικά το λιγότερο ενδιαφέρον στη δισκογραφία του συγκροτήματος.

Από καθαρά μουσικής πλευράς, το “Home Counties” δεν έχει πολλή σχέση με το “Sound of Water” και θυμίζει περισσότερο τo “Good Humor”, τον δίσκο που είχαν κυκλοφορήσει το 1998, μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας και την εξαιρετική τριάδα δίσκων “Foxbase Alpha”, “So Tough” και “Tiger Bay”, που από ό,τι φαίνεται θα μείνει αξεπέραστη. Και σίγουρα κανείς δεν περιμένει δίσκοι του βεληνεκούς του “So Tough” να βγαίνουν κάθε μέρα, αλλά από την άλλη, ακριβώς επειδή κάποτε έχεις βγάλει ένα “So Tough”, οι οπαδοί σου δικαιολογούνται να είναι απογοητευμένοι με ένα τόσο χλιαρό σύνολο κομματιών όπως είναι το “Home Counties”. Mε την ίδια λογική, επειδή στο παρελθόν έχεις αποδείξει ότι μπορείς να γράψεις ambient αριστουργήματα όπως το “Tankerville” του Tiger Bay, δεν μπορείς στα αλήθεια να περιμένεις ότι το “Sweet Arcadia” του νέου δίσκου θα ενθουσιάσει πραγματικά, γιατί δεν μπορεί παρά να θυμίζει καλύτερες στιγμές των προηγούμενων άλμπουμ.

Δεν είναι απίθανο το “Home Counties” να είναι ο τελευταίος δίσκος των Saint Etienne, κι αν αυτό ισχύσει, τότε θα μείνει ως ένα υστερόγραφο σε μια εντυπωσιακή πορεία που μας έχει χαρίσει δεκάδες μνημειώδεις στιγμές (κάμποσες από τις οποίες βρίσκονται θαμμένες σε b-sides ή σε limited κυκλοφορίες). Γιατί ο πραγματικός επίλογος αξίζει να είναι το “Words and Music” του 2012, όχι τόσο επειδή ήταν τόσο καλό από καθαρά μουσικής πλευράς, αλλά επειδή ήταν ένας δίσκος με θέμα τον έρωτα για τη μουσική. Αυτό το συναίσθημα που οι Saint Etienne, όταν είναι στα καλύτερά τους, μπορούν να το περάσουν με απίστευτη άνεση στον ακροατή τους.