King night
Λίγη ειλικρίνεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, ή σχεδόν ποτέ, τώρα που επανέρχομαι στον ορθότερο συλλογισμό του θέματος. Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν: oι έντεκα μουσικές καταθέσεις του King Night, δια των εμπνεύσεων των Salem, επαναδιατυπώνουν με ευθύτητα, ανέλπιστη αμεσότητα και δίχως στομφώδεις εκδηλώσεις τον ορισμό των "στοιχειωμένων" αρμονιών. Δεν είναι να συμμερίζεσαι τις απόψεις περί ηχητικών ταμπελών, παρόλα αυτά η ευφάνταστη κατηγοριοποίηση που αποκρίνεται με όρους όπως "haunted house" και "witch house" παραείναι πλησίον στο πνεύμα των ηχοχρωμάτων που εκπέμπει το εν λόγω τρίο, το οποίο κατοικοεδρεύει στο Μίσιγκαν.
Οι Salem εμβαθύνουν τόσο στην δημιουργία ενός ατμοσφαιρικά ερεβώδους περιβλήματος όσο και μιας συμπαγούς πλοκής μελωδίας-ρυθμού κάτω απ' την επιφάνεια. Καθ' όλη την διάρκεια του LP τους, πλάθουν με υπομονή κι επιμονή το μελωδικό υπόβαθρο που σταδιακά ανασύρουν στο επίκεντρο των συνθέσεων, εκεί που κατοικεί ο ηλεκτρονικός θόρυβος. Σαφώς, δεν υπεισέρχονται τίποτα πρωτοποριακές μέθοδοι στην όλη παραγωγή, όπως αντιστοίχως δεν παραδίδεται προς ακρόαση κάτι εξαντλητικά ολοκληρωμένο και ευρέως εξερευνημένο από άποψη ηχητικής κατεύθυνσης. Αυτό ουδόλως δεν υπονομεύει την ουσία και τις προεκτάσεις της αισθητικής που αντικατοπτρίζει το υλικό του δίσκου. Το ομώνυμο επικό track αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να το διαπιστώσουμε και οι πληθωρικές γραμμές του μπάσου και των synths του ζευγαρώνουν έξοχα με τα κλασικότροπα φωνητικά. Οι αναφορές σε Cocteau Twins, dubstep, hip hop (ιδίως DJ Screw) και 80's darkwave pop, είναι εμφανέστατες αλλά ιδωμένες μέσα από ένα ενδιαφέρον πρίσμα, αποτελώντας παράλληλα δομικά στοιχεία ενός ακλόνητου συνόλου.
Επηρεασμένοι από σχήματα με goth προσανατολισμούς και dream pop θεμέλια (πχ This Mortal Coil), δίνουν έμφαση στην ατμόσφαιρα, όμως όπως προείπα δεν περιορίζονται εκεί. Φτιάχνουν τραγούδια που δεν έχουν απλά στοιχειώδη, αλλά ενίοτε παροιμιώδη ανάπτυξη. Ακούστε πως η σκοτεινιά απ' τα bleeps και τη βιομηχανική ρυθμολογία του "Asia" βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με την ναρκωτική ωδή των πλήκτρων που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Το echo εφέ των μελιστάλαχτων φωνητικών που χρησιμοποιείται κατά κόρον στο King Night αλλά και το βάθος, δεν εμφανίζονται για να καλύψουν συνθετικά κενά, παρά δένουν με τα drum machines και την house οσμή, που συνδράμουν με τη σειρά τους αποφασιστικά στο προσκήνιο. Αν σας λέει κάτι το παραπάνω, τα καταπληκτικά "Redlights" και "Frost" είναι εδώ για σας.
Ακόμα κι όταν επιλέγουν να δώσουν μια rap υπόσταση στα φωνητικά, το πράττουν δίχως φθηνές ηχητικές επενδύσεις αυτών. Ειδικότερα διαμέσου των "Trapdoor" και "Sick", καταφέρνουν να προσθέσουν επιπλέον ψηφίδες στο μωσαϊκό τους. Όσο για το καθαρόαιμο shoegaze κιθαριστικό fuzz και reverb του επιλόγου "Killer", δεν έχεις παρά να το εκλάβεις ως ένα επιπρόσθετο συστατικό. Άλλωστε, η τεχνοτροπία του shoegaze είναι διάχυτη σε κάθε κυματομορφή του άλμπουμ, ασχέτως αν δεν εντοπίζεται στη χρήση των pedal της κιθάρας, αλλά σε industrial και συνθετικούς όρους.
Για ένα ανεξακρίβωτα βάσιμο λόγο ο ήχος τον Salem παρίσταται, εν μέρει, ως σύμπλεγμα των Crystal Castles (η hip hop/house συνιστώσα) και Former Ghosts (η σκοτεινή synth pop/coldwave συνιστώσα), κι έτσι καλύπτει αμφότερους τους fan των εν λόγω συγκροτημάτων, αλλά και πολλούς άλλους απαιτητικούς που πρόσκεινται σε διαφορετικές μορφολογικά μουσικές. Σε ένα ενδεχόμενο γκουγκλάρισμα, είμαι σίγουρος ότι θα πέσετε πάνω σε πλειάδα χαρακτηρισμών αυτού που διαδραματίζεται στο παρόν ηχογράφημα. Εντούτοις, δεν οριοθετείται η όλη δράση σε μια στυλιζαρισμένη ταμπέλα. Όπως και να χει, δεν μπλέκουμε εδώ με τύπους που απλώς πατάνε δυο κουμπιά στο laptop τους ή χειρίζονται αλύπητα synths και λοιπά ηλεκτρονικά μέσα, για να ανακηρυχτούν λίγο αργότερα δήθεν σε cool πειραματικοί ήρωες. Στους Salem θα ανακαλύψετε πολλά περισσότερα...