+ MILLENIUM - Again (Poptones, 2000)
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να δείτε ένα ιδιαίτερο παρακλάδι της ψυχεδελικής σκηνής του τότε, ένα ιδίωμα που επηρεάστηκε δυνατά από τη φολκ και όλη την Βρετανό-Αμερικάνικη ροκ παράδοση. Οι γονείς σας αλλά και οι μελετηρότεροι από εσάς θα ενθυμούνται τους ωραίους ψυχεδελικάριους Sagittarius. Την αιθέρια ψυχεδή τους που πρόλαβε και χώρεσε σε δύο δίσκους. Ναι, το 'Present Time' ήταν το πρώτο τους, με παραγωγή του Gary Usher (Byrds, Peanut Butter Conspiracy), ο οποίος μάλιστα δεν άντεξε και έπαιξε και στο δεύτερο. Λοιπόν οι Sagittarius είναι εδώ. Μην κοιτάτε τους διπλανούς σας ηλίθιοι, εννοώ βρίσκονται μέσα στους δίσκους μας. Εκείνοι στους οποίους έκανε παραγωγή ο Usher βρίσκονται ζωντανοί μέσα στη μουσική τους. Το ίδιο και οι Jefferson Airplane, οι Ultimate Spinach, οι Agincourt και χίλιοι άλλοι. Οι νεανίδες ξέρω καλά πως λικνιζόσασταν όμορφες με τα Νirvanεια τραγούδια τους στοχεύοντας στα αρσενικά μας ένστικτα. Ας είναι. Αυτό που συγκρατώ είναι η ποιοτική ψυχεδελική φολκ των σχημάτων αυτών. Παρακλάδι των Τοξοτών υπήρξαν οι Millenium, το δημιούργημα των super producers Gary Usher - Curt Boettcher και του Keith Olsen. Ο Curt Boettcher, που είναι αυτός που κάνει τόσο Philική με τον άνθρωπο και το περιβάλλον την παραγωγή εδώ, αλλά και αυτός που χρησιμοποίησε κι εδώ αρκετά τρυκ. Ο σκοπός του ήταν να συγκεντρώσει ταλαντούχους superpopers κι έτσι εδώ όχι ένας ή δύο αλλά 5 άνθρωποι κιθαρίζουν και τραγουδούν (εκτός από τους Salisbury, Stec, Boettcher και oι Lee Mallory, Michael Fennelly), o Douglas Rhodes σε harpsichord, piano, μπάσο και ο Ron Edgar σε drums, percussion. Το άλμπουμ λεγόταν Begin, βγήκε το '68 και ήταν ένα από τα ακριβότερα μέχρι τότε λπς. Σε τούτο το ρομαντικό πανεγύρι αναμιγνύονται οι επιρροές πατριαρχών όπως τα Πουλυά, τα Αγόρια της Παραλίας, και άλλοι, συγχρόνως όμως έχουμε έρθει στο σημείο που οι ιερείς του νέου ψυχεδελικού ήχου κατασκευάζουν σιγά σιγά λιθαράκια για το μαγικό τους κόσμο. Απλές φόρμες και ανόθευτα συναισθήματα στους στίχους. Μία όμορφη «ανάλαφρη» διδασκαλία της Φρισκοσμοθεωρίας τους. Ο τρυφερός Sandy Salisbury δεν πλακωνόταν στα ναρκωτικά όπως οι άλλοι κι αυτό τον έκανε να βλέπει κάπως αλλιώς τα πράγματα αλλά και να θέλει να προχωρήσει και τον ήχο του. Έφτιαξε τραγούδια (που μου άρεσαν περισσότερο από εκείνα των Millenium), τον βοήθησε ο Usher αλλά ο δίσκος στάθηκε αδύνατο να κυκλοφορήσει παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ολονών. Από αυτή την άποψη είναι κυριολεκτικά ένα αδιάβαστο μήνυμα από το παρελθόν. Τώρα βέβαια δεν ξέρω κάτα πόσο θεωρείται προχώρημα αυτό το California Sunshine ροκ παρέα με τη νοσταλγία για τους Monkees, τον Jimmy Webb, τον Brian Wilson - σ' αυτόν τον τελευταίο ήθελε να στείλει και το μήνυμα «ότι μετράει ακόμα», εξ ου και διασκευή, όπως και του 'Come softly' των Fleetwoods. Αμφότεροι οι δίσκοι πάντως στέκονται στην καλύτερη παράδοση της Sundazed και του California Sunshine ροκ.