Air

Σούρουπο. Σε μια αίθουσα νυχτερινού σχολείου, στο Shoreditch.

Καμιά φορά, η επανάσταση αρχίζει εκεί που δεν το περιμένεις.

Η καθηγήτρια σκύβει ελαφρά και γυρίζει προς τον πίνακα, για να κρύψει το πονηρό χαμόγελό της πίσω από μια στιλπνή αφάνα μαλλιών. «Απόψε δε θα γίνει μάθημα με τίποτα», σκέφτεται. Ύστερα γυρίζει απότομα προς την τάξη, βάζει τα χέρια στη μέση και λέει:

-Τι είναι η neo-soul;

Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, σηκώνεται το πρώτο χέρι.

-Ευκολάκι, κυρία. Είναι η παλιά, τόσο όμως πειραγμένη, όσο να σε ξεγελάει πως δεν είναι η ίδια.

-Όχι, πετάγεται κάποιος άλλος, είναι μονάχα το ντεμπούτο του Michael Kiwanuka και το μεγαλείο γύρω από τραγούδια σαν το “Why Why Why Why Why” των Sault.

Η αρχή είχε γίνει πιο εύκολα απ’ όσο περίμενε. Κι έτσι σκέφτηκε να μη χάνει άλλο χρόνο και να τους βάλει με μιας στα βαθιά.

-Χμ, νομίζω πως ξεκινήσαμε καλά, παιδιά. Θα μπορούσα κι εγώ να συμφωνήσω μαζί σας, αν δεν είχε κυκλοφορήσει το “Air”.

-Καλά, μόνο αυτήν την ένσταση έχετε, κυρία; Δε σας ενοχλεί που η κολεκτίβα των Sault, γιατί μπάντα δεν τη λες με τίποτα, θυμίζει αρκετά το αρχικό attitude των Residents; Κανείς ακριβώς δεν ξέρει ακριβώς ποιοι και πόσοι είναι, δε δίνουν συνεντεύξεις…

-Έι, για μια στιγμή, αφού όλοι ξέρουμε ότι υπεύθυνος είναι ο Producer of The Year των BRIT Awards κύριος Inflo…

-Ο ποιος; Αυτός της Adele; Καλά, τώρα είναι που θα τρέξω να ακούσω Sault, πετάχτηκε ειρωνικά ένας άλλος.

-Μα, αυτός είναι πίσω και από τη Little Simz, αλλά και το “Black Man in a White World” του Michael Kiwanuka… Άσε που δε γνωρίζουμε σίγουρα μόνο αυτόν, αλλά κι άλλους δύο συμμετέχοντες: την Cleo Sol και την Kid Sister.

Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά, όταν η καθηγήτρια άναψε ύπουλα ένα βραδύκαυστο φιτίλι:

-Ναι, αλλά δε σας λέει κάτι το ότι είναι δικό τους το “Wildfires”;

-Άαα, το ξέρω αυτό. Είναι ο ύμνος του Black Lives Matter, που κυκλοφόρησε ένα μήνα πριν τη δολοφονία του George Floyd: “Thief in the night / Tell the truth / White lives spreading lies / You should be ashamed / The bloodshed on your hands / Another man / Take off your badge / We all know it was murder, murder, murder, murder”.

-Σιγά σιγά, βρε φίλε, θα μας πεις και ότι οι τύποι είναι οι διάδοχοι Marvin Gaye. Ωραίοι επαναστάτες, να σου τύχουν, που κρύβονται πίσω από τη σιγουριά της ανωνυμίας.

-Μην είσαι τόσο απόλυτος. Πολλά εξαρτώνται από το πώς βλέπεις την επανάσταση. Όπως και να ‘χει όμως, δε μπορείς να πεις ότι αδρανούν, ούτε ότι σιγούν. Τέσσερα άλμπουμ έβγαλαν μέσα σε δύο χρόνια, με τη neo-soul στα καλύτερά της. Όπως και τώρα με το έκτο τους συνολικά, που μόνο αναμενόμενο δεν το λες, βάσει των προηγουμένων.

Η καθηγήτρια, γεμάτη χαρά για τη συζήτηση που είχε ανάψει, παρενέβη για να στρίψει την κουβέντα εκεί που εξαρχής ήθελε:

-Γι’ αυτό σας είπα από την αρχή ότι θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σας, αν δεν είχε κυκλοφορήσει το “Air”.

-Κυρία, μην ασχολείστε με τους Sault. Είναι προδότες. Τώρα πια, τα άφησαν πίσω όλα: και τη soul και τους πολιτικοποιημένους στίχους. Μεγαλοπιάστηκαν.

-Αλήθεια, θα μπορούσες να πεις κάτι τέτοιο για κάποιους που τολμούν ύστερα από πέντε δίσκους να σπάσουν τα στεγανά και να κυκλοφορήσουν ένα σχεδόν αποκλειστικά συμφωνικό δίσκο, γεμάτο από χορωδιακά μέρη και επιρροές κυρίως από την κλασική μουσική, τη μουσική του κινηματογράφου, αλλά και τις μουσικές των εθνών και τη jazz;

-Εσύ το λες τόλμη να αφήνεις πίσω τη soul, τη funk, τη house, τη disco και το rhythm and blues, για να φτιάξεις ένα δίσκο με εντελώς ατμοσφαιρική μουσική, που μοιάζει προορισμένη μόνο για ντύσει κάποια ταινία; Εμένα, μάλλον για αδυναμία μου φαίνεται.

Περήφανη για τους μαθητές της, η καθηγήτρια συνέχισε:

-Μήπως, όμως, κάποιες φορές αδυναμία είναι να μην τολμάς και να κρύβεσαι βολικά πίσω από όσα έχεις κατοχυρώσει;

-Θα έλεγα πως εξαρτάται από το αν, τελικά, έχεις κάτι να χάσεις. Ας μην απολυτοποιούμε όμως τις καταστάσεις, στο άλμπουμ υπάρχει το “Luos Highe”, που δεν ακούγεται και τόσο ξεκομμένο από το παρελθόν.

-Το ίδιο ίσως θα μπορούσε κανείς να πει και για το synth-soul ομώνυμο τραγούδι, αλλά και για το επικό δωδεκάλεπτο “Solar”.

-Ναι, καλά, μόνο που χρειάζεται πολλή φαντασία για να τα δεις έτσι, αφού μοιάζουν γραμμένα για να ακουστούν σε οποιαδήποτε ταινία, από το “The Sound of Music” μέχρι το “Alien”.

-Κι αυτό το θεωρείς μειονέκτημα; Έχεις ακούσει πολλές τόσο όμορφες μελωδίες; Εμένα μου ακούγονται μεγαλειώδεις και αναγωγικές.

-Κι εμένα το ίδιο, ακόμα και στην περίπτωση του “Time is Precious”, του μόνου τραγουδιού με στίχους, που μπορεί να μη μας καλεί να είμαστε έτοιμοι για να αγωνιστούμε για ισότητα και αγάπη, αλλά απλά μας παροτρύνει να μην αφήνουμε ανεκμετάλλευτο το χρόνο μας και να θεωρούμε όλα όσα έχουμε σα θησαυρούς.

Αυτή τη φορά, το κουδούνι έδωσε την εντύπωση πως χτύπησε πιο δυνατά. Τα πιο πολλά παιδιά πετάχτηκαν αμέσως όρθια κι έτσι λίγα άκουσαν την τελευταία φράση της καθηγήτριάς τους:

-Μα, κι αυτό, ιδιαίτερα στις μέρες μας, επανάσταση είναι.