Zoomer
Αρχικά και πριν γράψω οτιδήποτε για τους Schneider TM σκόπευα να επισκεφτώ την σελίδα τους στο δίκτυο. Ήθελα να ενημερωθώ λίγο ιστορικά, να δω καμιά φωτογραφία. Μετά άλλαξα γνώμη, σκέφτηκα θα ήταν πιο αυθόρμητο να γράψω αυτό ακριβώς που μου ερχόταν στο κεφάλι.
Τους είχα πρωτοακούσει πριν από καμιά πενταετία στο σπίτι ενός φίλου, σκόρπια κομμάτια, ούτε τίτλους θυμάμαι ούτε καν αν μου άρεσαν. Και σήμερα μου δίνει το δισκάκι ο Μπάμπης και με ρωτάει «τους ξέρεις»; «Κάτι μου λέει το όνομα, δώσε και βλέπουμε». Λοιπόν, αν υπάρχει μια μικρή περιοχή ανάμεσα στους Autechre και στους Air τότε την καταλαμβάνουν αυτοί εδώ οι τύποι, που μάλλον Γερμανοί είναι.
Ή καλύτερα ας το θέσω αλλιώς, περιφραστικότερα : Φαντάσου ένα δίσκο δομημένο σχετικά αυστηρά και «τετράγωνα», όπως επιβάλλει η ηλεκτρονική μουσική των ημερών μας, με μελωδίες άλλοτε στρυφνές όπως αυτές του Aphex Twin και άλλοτε παιχνιδιάρικες και αφελείς σαν αυτές που «έντυναν» τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τη δεκαετία του 80. Σε όλα αυτά πρόσθεσε μια ποπ αισθητική που δεν είναι μεν τόσο mainstream όσο των Air (που μοιάζουν να κινούνται πάνω κάτω στον ίδιο χώρο και με πάνω κάτω τις ίδιες επιδιώξεις) αλλά είναι τόσο «αξιόπιστη» και «ποιοτική» όσο της Bjork για παράδειγμα.
Η μοίρα αυτών των σχημάτων (που δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα) είναι να κινούνται σε ένα σχετικό σκοτάδι. Ακόμα και σήμερα, που όλα έχουν γίνει στο όνομα της τέχνης, στο όνομα της πρωτοπορίας, στο όνομα της avant guarde, στο όνομα της τρέλας και του διαφορετικού φαντάζομαι ότι είναι κάπως δύσκολο να βρεθεί κοινό που να στηρίζει αληθινά αυτή τη μουσική. Και είναι κρίμα πραγματικά. Στα χέρια μου έχει πέσει ένας δίσκος με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, από αυτούς που λες ότι προχωρούν τη μουσική ένα βήμα μπροστά σε επίπεδο ιδεών, σε επίπεδο φαντασίας. Φαντάζομαι ότι αν οι Kraftwerk εξακολουθούσαν να είναι ενεργοί κάτι τέτοιο θα ήθελαν να κάνουν. Να συνδυάσουν εκ νέου τους αναλογικούς ήχους με την νέα τεχνολογία, να παίξουν με τις εναλλαγές συναισθημάτων (από τον ουρανό ως τη λάσπη και αντίστροφα), να προγραμματίσουν τα ντραμς με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ακούγονται σαν ντραμς και εντούτοις να κρατάνε το ρυθμό.
Δεν ξέρω αν αυτοί οι τύποι προτιμούν το νερό ή τα υγρά ψυγείου, δεν ξέρω αν είναι τελείως άνθρωποι γιατί κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι ανδροειδή με αισθήματα ανθρώπων. Ίσως να το ψάχνουν και αυτοί. Στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου ακούγεται μια φωνή περασμένη από vocoder να ψελλίζει πάνω από ένα συνοθύλευμα ήχων "I wanna figure out what future is about". Ένα πολύ απλό αίτημα που κινείται τόσο κοντά στα όρια του δικαιώματος. Νομίζω ότι το "Zoomer" κάνει ένα βήμα στο να δώσει μια απάντηση και είναι -για μένα πάντα- με διαφορά ό,τι πιο ενδιαφέρον άκουσα φέτος. Μένει να δούμε αν τους φέρει κανείς να τους ακούσουμε και ζωντανά ή αν πάλι μας επισκεφτούν λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν.
Υ.Γ.: Μάλλον είμαι εγώ ο κολλημένος, αλλά το εξώφυλλο μου θυμίζει πολύ το αντίστοιχο της Πλάτωνος για το "Μάσκες Ηλίου" στο πιο φουτουριστικό.
