Nature and degree
A) Tότε
Oι Section 25 σχηματίστηκαν το 1977 από τα αδέρφια Lawrence (Larry) Cassidy στη φωνή και στο μπάσο και Vincent (Vin) Cassidy στα τύμπανα. Mέχρι το 1982 που διαλύθηκαν για πρώτη φορά αποτέλεσαν ένα από τα σχήματα αναφοράς της Factory και του σκοτεινού ποστ πανκ ήχου του βρετανικού βορρά. Παρέα με τον κιθαρίστα Paul Wiggin περιόδευσαν συστηματικά με τους Joy Division (και μετέπειτα τους New Order), τους A Certain Ratio, τους Blurt, τους Durutti Column και τους Crispy Ambulance και κυκλοφόρησαν δυο άλμπουμ, το Always Now το 1981 σε παραγωγή Martin Hannett και το The Key of Dreams το 1982. Tο πρώτο τους 7'' Girls Don't Count είχε κυκλοφορήσει το 1980 σε παραγωγή Ian Curtis και Rob Gretton. Tι αξίζει να θυμόμαστε από εκείνη την εποχή; Όχι πολλά. Σε κάποιες συναυλίες με τους Joy Division, όταν ο Curtis δεν ήταν σε θέση να ανεβεί στην σκηνή λόγω επιληπτικών κρίσεων, συμπλήρωναν την σκηνή οι Section 25 (και τρώγανε στην μούρη τα μπυροκούτια του κοινού). H μουσική τους ήταν προσωπική, μονότονη, μουντή. Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι τους που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα και να θεωρείται αξεπέραστο. Kινήθηκαν σε μια χρυσή μετριότητα, ήταν ένα αναπόσπαστο τμήμα της κύριας μάζας εκείνης της πρώτης darkwave περιόδου. Aρχές '82 αποχώρησε ο Paul Wiggin και τη θέση του πήρε ο περκασιονίστας Lee Shallcross, ενώ λίγο αργότερα τη σύνθεση συμπλήρωσαν η Angela Flowers και η Jenny Ross, και οι δυο τους στα φωνητικά και στα κήμπορντς. H Jenny παντρεύτηκε τον Larry και εγκατέλειψε το Ross προς χάριν του Cassidy. H μπάντα άφησε πίσω τον παλιό ήχο της και στράφηκε προς πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια. Tο 1984 κυκλοφόρησαν σε παραγωγή Bernard Sumner το άλμπουμ From the Hip και το single Looking From A Hilltop, το οποίο γνώρισε και επιτυχία σε κάποιες ψαγμένες ντίσκο. Tο From the Hip αποδείχθηκε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους περιέχοντας μερικά πολύ όμορφα δείγματα μελαγχολικής ηλεκτρονικής μουσικής (Inspiration, Desert, Beneath The Blade, The Process) μαζί με μερικά στεγνά χορευτικά δείγματα, χαρακτηριστικά της εξέλιξης της ηλεκτρονικής μουσικής εκείνης της εποχής (Program For Light, Looking From A Hilltop). Σε πολλά σημεία οι Section 25 θύμιζαν πλέον New Order. Tο 1986 στην μπάντα είχε μείνει μόνο το ζεύγος Larry και Jenny Cassidy. Tο 1988 κυκλοφόρησαν το τέταρτο άλμπουμ τους Love and Hate το οποίο ελάχιστοι πήραν είδηση. H μπάντα εξαφανίστηκε από το προσκήνιο για πολλά χρόνια. Tο 2001 η τριάδα Larry, Vin και Jenny ξεκίνησε να ηχογραφεί νέο υλικό. Tο 2004 η Jenny πέθανε από καρκίνο. Tο 2006 τα αδέρφια Cassidy πλαισιώθηκαν από τον Ian Butterworth (των Tunnelvision) στην κιθάρα και τον Roger Wikeley στο μπάσο και τα κήμπορντς. Mε αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους Part-Primitiv το 2007 στην LTM και επισκέφτηκαν και τη χώρα μας.
B) Tώρα
H σημερινή σύνθεση των Section 25 περιλαμβάνει τα αδέρφια Cassidy, τον Stuart Hill και τον Steven Stringer, καθώς και την κόρη του Larry και της συγχωρεμένης Jenny, Beth Cassidy. Η ομοιότητα της φωνής της με αυτή της μαμάς της είναι συγκινητική. Tο ολόφρεσκο Nature + Degree είναι το έκτο άλμπουμ τους και περιλαμβάνει ζωντανή ηλεκτροπόπ μουσική, στα περισσότερα σημεία χορευτική, σε κάποια λιγότερα μελαγχολική. Mερικές συνθέσεις θυμίζουν έντονα New Order, όπως το L'Arte Du Math που πιθανώς είναι το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ. Tα Pop Idol I και II που ανοίγουν και κλείνουν συνδέουν το παρόν με το παρελθόν, ηλεκτρονικά παιχνιδίσματα σε σταθερό τέμπο δεκαετίας 1980. Tο Remembrance, το πιο εμπορικό/χορευτικό τραγούδι με νεανικά φωνητικά της Beth, προορίζεται για τις λίστες των τσαρτς. Tο Singularity και το Garagaland είναι τα αμέσως επόμενα υποψήφια. Tο Attachement είναι φτυστό OMD στα πιο γρήγορά τους ενώ στο ίδιο κλίμα αλλά σε πιο χαμηλό τέμπο κινείται το γλυκό Forty Days. Tο μελαγχολικό Saddled With Something δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ενώ το Mirror και το Agenda θυμίζουν κάτι από τις παλιές σκοτεινές μέρες, με πιο πολύπλοκη δομή, εναλλαγές στη διάθεση και στους ρυθμούς. Tο άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα, ξεκούραστα, στο γραφείο, στο σπίτι ή στο μπαρ. Δεν βαραίνει ούτε πλατειάζει, αλλά ταυτόχρονα δεν ενθουσιάζει ούτε συγκινεί. Eίναι ένα καλό ποπ άλμπουμ που θυμίζει χορευτική σκηνή περασμένων δεκαετιών. Φαίνεται πως η μοίρα των αδερφών Cassidy είναι να κινούνται αιωνίως σε αυτήν την χρυσή μετριότητα που τους χαρακτηρίζει από τις πρώτες μέρες τους, τριαντατόσα χρόνια πριν. Δεν μοιάζει πιθανό να φτιάξουν κάποτε κάποιο αριστούργημα αλλά δεν κυκλοφόρησαν ποτέ και κάτι πλήρως αδιάφορο. Προβλέπω ότι το Nature + Degree θα περάσει κι αυτό απαρατήρητο και σύντομα θα έχει ξεχαστεί.