Seksu roba

(Σε παράλληλη ακρόαση με το "Parismatic" των Capsule)

(...δύο ακόμη σχήματα πολυεθνικής σύνθεσης ασχολούνται με την υπόθεση της μοντέρνας «εύκολης» μουσικής. Ως συνήθως αυτός που θα τολμήσει λίγο περισσότερο θα κόψει και πρώτος το νήμα!).
Πλέον ο κατάλογος είναι πραγματικά μεγάλος και άνετα μπορείτε να αφιερώσετε ολόκληρο ράφι στη δισκοθήκη σας: Pizzicato 5, Fantastic Plastic Machine, Stereolab, Tipsy, Stereo Deluxe, Towa Tei, και άλλοι πολύ που έχουν μετατρέψει το σύγχρονο easy listening σε μουσική cool + sophisticated, απολαυστική όπως πάντα και παράλληλα ισότιμο τμήμα της σοβαρής new electronica. Το όλο πράγμα όχι μόνο δεν εξασθενεί, αλλά ενισχύεται δυναμικά με την εμφάνιση ολοένα και νεότερων σχημάτων, εταιρειών κ.λ.π. και φυσικά με την αύξηση του ενδιαφέροντος των ακροατών. Δύο ακόμη σχήματα λοιπόν προσθέστε -αναμένοντας το νέο δίσκο των «πατέρων» Pizzicato 5- ονόματι Seksu Roba και Capsule. Οι πρώτοι έχουν ως βάση Ασία και Αμερική, ενώ οι Capsule έρχονται κατευθείαν από τα σπλάχνα της Ευρωπαικής σκηνής του lounge beat.
Με μέλη από Ιαπωνία, Κορέα και Η.Π.Α. λοιπόν οι Seksu Roba ντεμπουτάρουν με την κυκλοφορία του ομώνυμου τους δίσκου στην Γερμανική (!!) Crippled Dick Hot Wax! Records. Ομολογουμένως έρχονται με καλή διάθεση και η μουσική τους έχει έντονα αισιόδοξο χαρακτήρα και βγάζει θετικές δονήσεις στον ακροατή. Επιλέγουν αποκλειστικά ορχηστρικές φόρμες και τα όποια φωνητικά στο δίσκο περιορίζονται σε κάποια sample ή σε cinematique ατάκες στην αρχή και το τέλος των κομματιών. Ηχητικά παραπέμπουν περισσότερο άμεσα απ'ότι επιτρέπεται στους Tipsy και τους Fantastic Plastic Machine, ανακατεύοντας μακρόσυρτους ήχους και έξυπνα επαναλαμβανόμενες μελωδίες με κουλαριστά beat, που καθόλου ικανά δε δείχνουν να μας σηκώσουν να χορέψουμε. Η μανία για δίσκους με κινηματογραφική άποψη και αισθητική έχει καταλάβει (και ίσως καταβάλει κι όλας) τους Seksu Roba, ενώ και οι κλισέ πλέον αναφορές σε ρούμπες, cha cha και ρετρό ματιές στο μέλλον (δηλαδή στο σήμερα από τη σκοπιά του παρελθόντος!) δε θα μπορούσαν να απουσιάσουν. Το πιο αδύνατο σημείο του δίσκου είναι όμως η τάση του να ψυχεδελίζεται επικίνδυνα σε κάποιες στιγμές και να χάνεται η χαρούμενη διάθεση σε μάλλον μπερδεμένα αυτοσχεδιαστικά μονοπάτια. Όσοι όμως θεωρείτε εαυτούς οπαδούς του είδους σίγουρα θα απολαύσετε τη δουλειά των Seksy Roba, και όλο και θα βρείτε κάποια «δραστηριότητα» σας (πονηρή ή μη) για να ντύσετε με τους ήχους τους. Δύσκολα πάντως θα αντικαταστήσει στη συνείδηση σας την λειτουργικότητα δίσκων όπως το 'Luxury' ή το 'Happy End Of The World'.
Οι περισσότερο κοντινοί μας Capsule δείχνουν να ξέρουν καλύτερα το τι θέλουν να κάνουν και το πως. Εκεί που οι Seksu Roba μοιάζουν να υποτάσσουν τις ιδέες τους στο μουσικό είδος που υπηρετούν (με αποτέλεσμα στο δίσκο τους να κυριαρχεί το στυλ και όχι τα κομμάτια) οι Capsule πείθουν τον ακροατή για την ποιότητα (και την ποσότητα) της εμπνευσής τους, που απλά ως μέσο χρησιμοποιεί την lounge electronica, γιατί έτσι εξυπηρετείται καλύτερα.
Αποτελούνται από μια Γαλλίδα τραγουδίστρια (κάποια Virginie Caddadene τέλος πάντων) και έναν Γερμανό πολυοργανίστα, μάγο-ενορχηστρωτή (ο κάπως πιο γνωστός μας από τις δουλειές του στη Bungalow Holger Schummann). Οχτώ φορές μέσα στο 'Parismatic' lp αποδεικνύουν ότι η κλασσική τραγουδοποιεία των '60ς, '50ς και πίσω (Bacharach, Gainsbourg κ.λ.π.) όντως αδικήθηκε στην εποχή της. Ή καλύτερα ήταν αρκετά προχωρημένη για τον καιρό εκείνο. Η θέση της βρίσκεται εδώ μαζί μας, στα απόλυτα σύγχρονα ηχητικά (και τεχνολογικά) περιβάλλοντα( και σαλόνια ασφαλώς!), που την κάνουν να φαντάζει ακόμη πιο πλούσια, πιο ουσιαστική και πιο γοητευτική. Τα beats των Capsule φλερτάρουν απροκάλυπτα με τις διαθέσεις σας και στο τέλος καθίστανται ακαταμάχητα. Λιγότερο σοφιστικέ από τους δασκάλους Stereolab, περισσότερο ουσιαστικοί όμως από τους Fantastic Plastic Machine οι Capsule για φέτος παραδίδουν το μάλλον καλύτερο δείγμα για το είδος. Ειδικά ο Schummann που καταφέρνει και με ευφυία φαντάζεται τι ακριβώς επιθυμεί ο ακροατής να συμβεί στο επόμενο λεπτό της ακρόασης, κυριαρχεί πάνω στις λούπες και τα sample που δε θάβουν με την παρουσία τους την υπόλοιπη δουλειά του γκρουπ, άλλα αντίθετα την εξυψώνουν ιδανικά. Χωρίς να υστερούν όμως τα φωνητικά της Virginie, η οποία και έρχεται να χαρίσει στο στυλάκι Laetitia Sadier/ April March τη σεξουαλικότητα που ασφαλώς του έλειπε έντονα Τελικά οι Capsule είναι ένα σούπερ μοντέρνο χορευτικό σχήμα (Ναί! Αυτοί θα σας κάνουν να χορέψετε και μάλιστα αρκετά...) και το 'Parismatic' ξεφεύγει από τα όρια της χαλαρής lounge μουσικής, που όσο καλή κι αν είναι πάντα μένει στο background των τεκταινομένων. Τουλάχιστον δύο φορές ('Last Moon' και 'Comme Ca') o δίσκος σχεδόν απογειώνεται, και σε όλη τη διαρκειά του κυλάει χωρίς να κουράσει τον ακροατή, ή έστω να τον κάταστήσει αδιάφορο ως προς αυτόν. Θα ήταν ωραία να μπορούσαμε και ζωντανά να βρεθούμε στον γεμάτο στυλ κόσμο των Capsule, μιας και πολλά καλά ακούγονται για τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Και τώρα που το σκέφτομαι ξέρω κάποιον που κάτι θα μπορούσε να κάνει για αυτό, ή έστω θα το ήθελε όσο κι εγώ!