Τι καριέρα περιμένεις να κάνεις όταν το όνομα της μπάντας σου είναι "οι φιναλίστ των ημιτελικών"; Εδώ ξεχνιέται ο δεύτερος. Ο τρίτος και ο τέταρτος μας μάραναν; Τέλος πάντων. Υπάρχουν και χειρότερα ονόματα.
Κι όμως κυρίες και κύριοι, το τρίο των Semifinalists ξεκίνησε να κόβει βόλτες στην πιάτσα - και επίσημα - πριν μερικούς μήνες όπου στην Αγγλία έτυχε εντυπωσιακής υποδοχής κυρίως λόγω των live εμφανίσεών του. Πασάρουν λέει ένα οπτικοακουστικό show με cartoon video projections που είναι άκρως ταιριαστό και φουσκώνει τις εντυπώσεις. Όχι πως από μουσική πάνε πίσω δηλαδή...
Τα παιδιά παίζουν POP. Κιθαριστική pop, ενίοτε δυναμική που ξεχειλίζει από ιδέες και ρουφιέται με τη μία μέχρι να σε πιάσει λόξυγκας. Ο τραγουδιστής με τα επιμελώς ατημέλητα φαλτσέτα και η keybordίστρια με τα γαμάτα δεύτερα φωνητικά συνοδεύονται από έξυπνες μελωδίες στην κιθάρα που τραβούν αβίαστα την προσοχή. Όπως και να το δεις το πράγμα τα μυαλά τους ξεχειλίζουν από έξυπνες ιδέες και η μουσική τους είναι πραγματικά ψαγμένη. Αυτά τους τα προτερήματα έχουν σαν αποτέλεσμα τα μυαλά τους να έχουν πάρει αέρα από τώρα και να το παίζουν ψαγμένοι. Έτσι, μέσα στις ιδέες τους χώνουν ένα κάρο υπερβολές που ξεπερνούν την χωρητικότητα ενός ντεμπούτου άλμπουμ. Σε αρκετά τραγούδια χώνουν κάτι ψυχεδελικές εισαγωγές και άγαρμπα τελειώματα χάριν πρωτοτυπίας ενώ επιδίδονται σε αλλεπάλληλες αλλαγές ρυθμών και μελωδιών που δεν κουράζουν τόσο εύκολα όσο ξενίζουν. Ο πρώτος δίσκος των Semifinalists διαθέτει δύο ξεχωριστά highlights που αποτελούν μοναδικά δείγματα ευφυούς και παιχνιδιάρικου παιξίματος στο είδος τους, το "You said" με το εκθαμβωτικά ανεβαστικό ρεφρέν και το ορμητικό δίλεπτο "I saw you in the hall". Αυτό, όμως, που τους τιμά είναι ότι ενώ περνάει συχνά από μπροστά τους η "ψηλή, αδύνατη και ξανθομαλλούσα" power pop δεν της δίνουν ιδιαίτερη σημασία με αποτέλεσμα να μην φλερτάρουν μαζί της. Αν πάλι απογοητευτήκατε από αυτή τους την κίνηση τρέξτε να πάρετε τον καινούργιο δίσκο των Magic Numbers... Πάντως για ντεμπούτο το ομώνυμο δισκάκι των Semifinalsts φαίνεται άρτιο, ωραιότατο και πολλά υποσχόμενο - αρκεί να μην υπερεκτιμήσουν κι άλλο τις δυνάμεις τους.
Και τώρα ας γελάσουμε - ξανά - με αυτούς που χαρακτήρισαν από τον Μάιο ντεμπούτο της χρονιάς αυτό των Band of Horses... Eίδες τι σου κάνει η υποχρέωση της ελκυστικής και βαρυσήμαντης κουβέντας;
P.S: Βέβαια, καλό θα ήταν να έχετε υπόψη σας ότι ο γράφων από τα 15 του υποστηρίζει αμετανόητα Chelsea και Lazio. Δηλαδή δυο ομάδες που τότε ήταν πολύ καλές αλλά λίγο losers και έβγαιναν μονίμως τρίτες ή τέταρτες στα πρωταθλήματά τους. Αν σας θυμίζει αυτή η ιστορία το όνομα των Semifinalists μην ανησυχείτε.