"The lyrics are supposed to be intended as the five of us versus relationships..." δηλώνουν ευθέως στο εσώφυλλο τα μέλη του πενταμελούς σχήματος και, με τον τρόπο αυτό, διεκδικούν την θέση τους στην κοινότητα των αισθηματικά αναξιοπαθούντων που κρατούν κιθάρες, emo για συντομία. Με ορμητήριο την Bologna και καναδό frontman (Jonathan Clancy), οι ιταλοί κατά τα υπόλοιπα τέσσερα πέμπτα Settlefish είχαν φροντίσει βέβαια ήδη από την προηγούμενη -πρώτη- δουλειά τους να ενταχθούν στο roster της αμερικανικής Deep Elm, μητρικό σκάφος του ιδιώματος που είναι βέβαια ήδη ασφυκτικά γεμάτο από κάθε είδους παραπονούμενους.
Ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που οι Settlefish παρουσιάζονται διαφοροποιημένοι, με την προσοχή τους στραμμένη μάλλον στην emo εκδοχή των Cursive και του Tim Kasher όπου παραπέμπουν ευθέως η φωνή και το ύφος του Clancy, επίσης όμως και στο ιδιοσυγκρασιακό indie των Modest Mouse ενώ ενημερώνονται κι από τις ατμόσφαιρες και την ψυχεδέλεια αντίστοιχα των συμπατριωτών Giardini Di Miro και Yuppie Flu (τους οποίους απαριθμούν άλλωστε ανάμεσα στους φίλους τους) και, με τον τρόπο αυτό, μας απαλλάσσουν από τα μελοδραματικά ή ανθεμικά ξεσπάσματα που μαστίζουν τους περισσότερους ομοϊδεάτες.
Σκληρό emo λοιπόν όπου οι Settlefish αντιπαραθέτουν τα παραπάνω, όπως στην υποδοχή του 'Kissing Is Chaos' με τον εύγλωττο τίτλο (συνεπή στην προαναφερόμενη δήλωση), στα έξι λεπτά του οποίου προσπαθούν να τακτοποιηθούν όλα αυτά, χωρίς επιτυχία όμως καθώς μένει περισσότερο η εντύπωση της αποσπασματικής συρραφής με τις αλλεπάλληλες αλλαγές tempo και τόνου που μαρτυρούν και κάποια prog προδιάθεση. Εγχείρημα που επαναλαμβάνεται και παρακάτω, με πιο επιτυχημένο όσο και αντιπροσωπευτικό δείγμα το 'Blinded By Noise' που ακούγεται σαν την σύμπραξη των Modest Mouse με τους King Crimson, περισσότερο συνεκτικό καθώς ο πολύπλοκος ρυθμός και οι κιθάρες πλέκονται μεταξύ τους για να ανεβάσουν την ένταση.
Χρειάζεται να προχωρήσουμε σχεδόν μέχρι την μέση για να απλοποιηθούν κάπως τα πράγματα, τα ατμοσφαιρικά περάσματα να περιοριστούν σε μονόλεπτα ιντερλούδια με αρκετό όμως ενδιαφέρον ('Rooms', 'Sparrow You Will Fly') και να εμφανιστούν τα αξιολογότερα τραγούδια εδώ. Ατμοσφαιρικό, σχεδόν υπνωτικό indie στο 'The Marriage Funeral Man', πιο prog και jazzy το 'To The North', στην περίπλοκα έντονη ατμόσφαιρα του 'Two Cities, Two Growths' οι Cursive κοιτούν προς τους Mars Volta, ανήσυχη ψυχεδελική μπαλάντα το ανακουφιστικά απλό 'The Second Week Of Summer' ενώ οι Modest Mouse επιστρέφουν για να συναντήσουν τους Cursive στο σύντομο και αποτελεσματικό emo του 'Ice In The Origin'.
Υπάρχουν λοιπόν τα συστατικά, οι προθέσεις αλλά κι οι ενδιαφέρουσες στιγμές, συνολικά όμως το 'Purple Of The Choir' ακούγεται περισσότερο σαν δειγματισμός επιρροών και φιλοδοξιών αφήνοντας αποσπασματικές και ανάμικτες εντυπώσεις καθώς οι Settlefish αποτυπώνουν τις κυκλοθυμικές μεταπτώσεις διάθεσης που συνεπάγονται δηλώσεις όπως αυτή του εσωφύλλου, υποδεικνύοντας όμως ταυτόχρονα και την διέξοδο όταν απεγκλωβίζονται για να εκφραστούν απλά και συνεκτικά.