Star wood brick firmament
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση ο Ιανός φίλος μας. Όταν βγάζει οργανικούς δίσκους χρησιμοποιεί το ονοματεπώνυμό του (Matt Howden), όταν μετατρέπεται σε αυτοσχέδιο ενορχηστρωτή της φωνής του (χρησιμοποιώντας ένα βιολί κι ένα κουτάκι ηλεκτρονικών) γίνεται Sieben. Στην πρώτη περίπτωση, αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει μερικούς συμβατικούς όρους, αυτοκατατάσσεται στο neo-classical/ soundtrack. Η δεύτερη περίπτωση είναι όλη δική μας εδώ. Έχει βγάλει αρκετούς δίσκους κι απ' τις δυο πλευρές στην δική του Redroom Records μαθαίνοντας κι απολαμβάνοντας όλα τα στάδια της δισκογραφικής δημιουργίας, ενώ γράφει και για φιλμ και τηλεόραση. Από μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο είδα πως δύσκολα βρίσκει κανείς στοιχεία αλλά η προσωπική του ιστοσελίδα είναι υπεραρκετή.
Στα πρώτα κομμάτια φαίνεται να ξεκαθαρίζει κάποιες προθέσεις: να τραγουδήσει στη φολκ, με όλα τα ευγενή υλικά της μπαλάντας, αλλά με ηλεκτρονικότατη ενορχήστρωση και συναρμολογημένα κρουστά. Ακολουθεί όμως μια υπέροχη τετράδα που αλλάζει τις ρότες. Πρώτα το Build You A Song, χαρακτηρισμένο από τον ίδιο στην track to track περιγραφή του σάιτ σαν "ένα DIY για εραστές", μας συνεπαίρνει με το βιολί του. Κατόπιν το up-tempo Long Live the Post Romantic Empire φωνολογεί τον Bowie μέχρι και την πρώτη δεκαετία της χιλιετίας και τα διαβολικά βιολιά του We Wait For Them δείχνουν με το δοξάρι εμφανείς συγγένειες με Patrick Wolf και Andrew Bird. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η παραπατούσα ερμηνεία στο Donald αντιλαλεί την συνάδελφη του Matt Elliott. Ακολουθεί επαναφορά στην ιδιάζουσα ηλεκτρονική φολκ, ενώ το Can't Stop This κάλλιστα "τρέχει" στην πίστα.
Η φωνή του είναι χαρακτηριστική (και χαρακτηριστικά "βρετανική") και μοιάζει να δηλώνει πως πρώτη θα βγαίνει στη σκηνή και τελευταία θα φεύγει. Ο συνδυασμός της με το βιολί και το loop pedal - ακριβώς όπως βγαίνει και στα λάιβ - δημιουργεί το εξής ένα παράδοξο: από τη μια κυριαρχεί η αίσθηση πως ο μαγικοκουτικός ήχος γίνεται ο αρχικός καμβάς πάνω στον οποίο θα κολυμπήσει φωνητικά. Άλλες φορές όμως (στα ίδια κομμάτια!) αισθάνεσαι ακριβώς το αντίθετο: πως πάνω απ' όλα είναι η φωνή που ακαταμάχητα οδηγεί την κούρσα και τα υπόλοιπα όργανα απλώς γίνονται γομολάστιχες της μονοκρατορίας της.
Τα δυο τελευταία κομμάτια του δίσκου (There, We wait) είναι ρεμιξαρισμένα από την Darkhearted κι ο Sieben παραδέχεται πως ειδικά το πρώτο τον έκανε να το προτιμήσει από την δική του, αρχική εκδοχή. Υποθέτω είναι ό,τι τιμητικότερο για έναν remixer. Παλαιότερα, ο δίσκος του The Matter of Britain (ως Matt Howden) γράφτηκε εξ' ολοκλήρου για να συνοδεύσει την ανάγνωση ποιημάτων του πατέρα του από τον ίδιο τον ποιητή. Υποθέτω είναι ό,τι τιμητικότερο για έναν πατέρα.
Στιχουργικά ο Howden επιλέγει να γράψει για τις ελάσσονες ιστορίες απλών ανθρώπων που τον ενέπνευσαν. Το Minack theatre αφορά το ανοιχτό θέατρο που κατασκευάστηκε στους βράχους της Κορνουάλης από την Rowena Cade, που για να βοηθήσει μια τοπική θεατρική ομάδα αρχικά πρόσφερε τον κήπο της που είχε θέα τη θάλασσα, και σταδιακά τον μετέτρεπε σε θέατρο για να φιλοξενεί όλες τους τις παραστάσεις. Τα Donald και Crowhurst είναι αφιερωμένα στον ... Donald Crowhurst που συμμετείχε στον περίφημο ιστιοπλοϊκό γύρο του κόσμου των Sunday Times, έκανε μια απεγνωσμένη κούρσα ανά τον κόσμο, αλλά δεν άντεξε, άρχισε να δίνει ψεύτικα στοιχεία νίκης και να εισχωρεί σ' έναν κόσμο φαντασιοπληξίας μέχρι την παράνοια και τον θάνατο. Η ιστορία του ενέπνευσε τους Third Eye Foundation (Donald Crowhurst, από το Ghost), τους I Like Trains (Deception, από το Elegies...) αλλά και τον Τζόναθαν Κόου που συμπτωματικά απολαμβάνω αυτή την εποχή, καθώς η ιστορία του D.H. αποτελεί για διάφορους λόγους την εμμονή του κεντρικού χαρακτήρα στο εξαιρετικό βιβλίο του, Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ. Κόου και Σιμ αναμένονται στο πανδοχείο μας μέσα στον επόμενο μήνα.
