Agaetis byrjun

Δεν ξέρω αν ο όρος είναι δόκιμος, αλλά από την στιγμή που άκουσα το ep των Ισλανδών Sigur Ros με τον τίτλο 'Ny Batteri', ο μόνος χώρος που μπορώ να τους κατατάξω είναι αυτός που ανήκουν τα συγκροτήματα της μουσικής διανόησης.

Ο δίσκος 'Agaetis Byrjoun' κυκλοφόρησε στην χώρα τους το 1999 και σάρωσε τις πρώτες θέσεις των τοπικών κατηγοριοποιήσεων, δείχνοντας ότι η Bjork βρήκε διάδοχη κατάσταση στην μουσική εκπροσώπηση της χώρας της.

Παρά τον ισλανδικό τίτλο του, πράγμα που δείχνει μια κάποια διανοουμενίστικη διάθεση υπό την έννοια ότι δεν τους απασχολούν τα προωθητικά τερτίπια, το 'Agaetis Byrjoun' αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια έμμεση κριτική αντίδραση των Sigur Ros στο νέο μουσικό σχέδιο της παγκόσμιας μη mainstream σκηνής.

Yπερβαίνοντας γρήγορα τον αμερικανοβρετανικό oρισμό του underground, δημιουργούν το πεδίο για μια αναλυτική προσέγγιση των όποιων αλλαγών λάβουν θέση στην μουσική τη νέα χιλιετία. Και η αλλαγή που τονίζεται κυρίως, είναι η αποφυγή των εκφυλιστικών μουσικών φαινομένων (καλά, δεν αναφέρω παραδείγματα για να μη γίνω πρόωρα κακός....)

Αν και παρά τα προαναφερόμενα, θεωρώ τους Sigur Ros λίγο πεσμένους σε αυτό το δίσκο, εν τούτοις δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι υπάρχουν αρκετές στιγμές που εγείρουν την αίσθηση του ωραίου και μάλιστα χωρίς την κλασσική του μορφή. Οι μουσικοί πειραματισμοί σε πολλά σημεία, ανακαλύπτουν κενούς χώρους και τους γεμίζουν μοναδικά με απίστευτες μελωδίες, αιθέρια φωνητική υπόκρουση, άκρατο πειραματισμό και εν γένει κάτι σχεδόν μοναδικό σε σχέση μ'αυτά που παρουσιάζονται κατά καιρούς και εντείνουν την μουσική πόλωση ανάμεσα στο undergound και το mainstream. Για όσους άκουσαν το ep 'Ny Batteri', είναι εύκολο να συνειδητοποιήσουν την μουσική ανακύκλωση των μελωδικών ήχων που πρωτοπαρουσιάστηκαν εκεί και που επιχειρούν οι Ισλανδοί καθ'όλη την διάρκεια του 'Agaetis Byrjoun'.

Σίγουρα θα υπάρχει καταλυτική συνέχεια.