Ο καθένας από μας κουβαλάει την δική του ιστορία. Κάποιων περιέχει τέτοια ακλόνητα συμβάντα, ώστε αναγκάζει την άλλη Ιστορία να σταθεί. Αυτό είναι που βασικά διαφοροποιεί τους ανώνυμους από τους επώνυμους.
Ο Hilmar Orn Hilmarsson (HOH, όπως τον ξέρουμε αλλιώς) έχει αρκετά τέτοια συμβάντα στην ζωή του, κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα : Μέλος των Psychic TV, μέχρι το 1986, οπότε τα έσπασε με τον Genesis P-Orridge, αργότερα δύο φορές συν-εκδότης με τους Current 93 και άλλες τόσες συνεργάτης του σκηνοθέτη Fridrik Thor Fridriksson πίσω στην πατρίδα του την Ισλανδία (τόσες γνωρίζω εγώ τουλάχιστον). Η πρώτη ήταν στην βραβευμένη με Oscar ταινία του 1992 'Children Of Nature' - η υπέροχη μουσική της οποίας κυκλοφόρησε μόλις το 1996 από την Λονδρέζικη Touch Rec. και ειλικρινά αξίζει όλο τον χρόνο που θα αφιερώσει κανείς στο ψάξιμό της, μέχρι να την αποκτήσει - και η δεύτερη στην μουσική της ταινίας 'Angels Of The Universe' που έχουμε εδώ, αυτή τη φορά σε συνεργασία με τους Sigur Ros (σε ξεχωριστές όμως συνθέσεις), η οποία εκδόθηκε πρόσφατα στην εταιρεία των τελευταίων Krunk Rec.
Όλη η φιλοσοφία του Hilmar Orn Hilmarsson μπορεί να συμπυκνωθεί στην φράση : η γοητευτική δύναμη της απλότητας. Δεν υπάρχουν υπερβολές, φλυαρίες, πράγματα περιττά, κουραστικά ή μη δεν έχει σημασία, παρά μόνο μια ευθεία, άμεση, διαυγής, εξομολόγηση με μουσικές φόρμες που βασίζονται στα στοιχειώδη, κρύβοντας ξεδιάντροπα μια δόση παιδικής αφέλειας, έναν ταξιδευτή και κάποτε ονειροπόλο οραματισμό και μπόλικο βάθος, ψυχή, ουσία τελικά. Αυτός είναι ο γυμνός τρόπος με τον οποίο ο μεγάλος αυτός συνθέτης παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι, αυτό των soundtracks και είναι αλήθεια μας καθηλώνει.
Τα δύο tracks (τα τελευταία στο tracklisting) των Sigur Ros είχαν κυκλοφορήσει σε ένα περσινό EP από την Fat Cat Rec. και είναι αμφότερα διασκευές. Το υπέροχο κρεσέντο του 'Bium Bium Bambalo', μεταπίπτει σταδιακά στο δεύτερο, ένα οργανικό θέμα που χρησιμοποιείται από το Ισλανδικό κρατικό ραδιόφωνο για αναγγελίες θανάτων και κηδειών και η εδώ, λίγο rock εκτέλεση, που του επιφυλάσσεται, το μεταμορφώνει σε ένα συγκλονιστικό, θλιμμένο ασφαλώς, θέμα, αντάξιο ενός συγκροτήματος, το οποίο οι μελετητές του μέλλοντος θα τους αναφέρουν ως ένα από τα σημεία της αρχής του 21ου αιώνα.
Ενδιαφέρον επίσης το στυλιστικό ύφος της συσκευασίας του CD (σκληρό, ανάγλυφο, χάρτινο εξώφυλλο, booklet, κ.τ.λ.), αλλά δυστυχώς όλα τα αναγραφόμενα είναι στην μητρική τους γλώσσα. Μικρό κακό μπροστά στο μουσικό περιεχόμενο, φυσικά.