Ο Sivert Hoyem άφησε το μπαζούκας που λέγεται Madrugada και έπιασε τα εξάσφαιρά του. Όπερ σημαίνει ότι το υποβλητικό, πλην όμως βαρύγδουπο σχήμα του "φωτός της αυγούλας" (κατά τους σπανιόλους) πήρε τον πούλο, πιθανόν προσωρινά και μέχρι τουλάχιστον η εκφραστική φωνή του σχήματος να βγάλει τα 'σώψυχά της (και ίσως να βάλει και κάνα φράγκο στην τσέπη). Τι έχουμε λοιπόν στα χέρια μας; Το lp ονομάζεται "Ladies and gentlemen of the opposition" και έχει στο εξώφυλλο του μια Σκανδιναβέζα (προφανώς) καλλονή, να κουβαλάει ένα κούκλο βιτρίνας. Χμμ... η μεταφορά κρίνεται απλοϊκή και κομμάτι φαλλοκρατική, επί της ουσίας όμως το "εσωτερικό" δεν είναι τίποτα από τα δύο.
Ο Sivert Hoyem παρουσιάζει ένα ετερογενές σύνολο 12 τραγουδιών ποικίλλων εμπνεύσεων. Εδώ φαίνονται όλα όσα υπάρχουν κρυμμένα κάτω από τη ραθυμία, και ενίοτε τη "βαβούρα", των Madrugada και οι επιρροές ξεχύνονται ξεδιάντροπα από τα ηχεία μας. Επιρροές folk, επιρροές από Spain, επιρροές από Neil Young μέχρι και από Bowie (τουλάχιστον σε ένα τραγούδι) δοσμένες με ομολογουμένως κομψό τρόπο. Εξαίρεση στα παραπάνω είναι τα πρώτα τρία τραγούδια, που λοιδορούν το σύνολο (τα πρώτα δύο είναι φτυστά Madrugada, προφανώς για να μην ξεχνιόμαστε, και το επόμενο έχει και γελοία φωνητικά) τα οποία και καλείστε να αγνοήσετε προκλητικά.
Τα όμορφα, εύηχα και ξεχωριστά ακολουθούν και μας αποζημιώνουν με το παραπάνω καθότι υπάρχουν τουλάχιστον 3-4 διαμάντια (και αν μου βρείτε ένα πρόσφατο lp που να έχει παραπάνω να μου γράψετε) σε σαφώς πιο ήπιους τόνους με αποκορύφωμα το τελευταίο, το οποίο πρέπει να το δοκιμάσετε βραδάκι καθημερινής με τα παράθυρα ανοιχτά και με συνοδεία δυνατού αλκοολικού αφεψήματος. Πάντως θα πρέπει να γίνει κουβέντα για το πως οι ξεπαγιασμένοι Σκανδιναβοί καταφέρνουν και συλλαμβάνουν τα vibes από την άλλη όχθη του Ατλαντικού και τα αναμεταδίδουν σωστά και απέριττα - ίσως οι χαμηλές θερμοκρασίες και οι μοναχικές καρδιές (sic) να έχουν περισσότερα κοινά απ' όσα νομίζουμε.
Όταν οι Madrugada ντεπουτάρισαν το '99 με το ωραιότατο 'Industrial silence' μας είχε κάνει αίσθηση η υποβλητικότητα τους, η οποία όμως πήγε στράφι (ή μάλλον καλύτερα πήγε προς τη λάθος κατεύθυνση) με το επόμενο lp τους, το οποίο, αν και έβγαλε χιτάκι (βλέπε 'Majesty'), προσωπικά με απογοήτευσε. Τώρα ο Sivert (να 'σαι καλά λεβέντη μου) βάζει, έστω και μόνος του, τα πράγματα στη θέση τους.
Κατά συνέπεια, αν όπως ο υπογράφων σας αρέσουν οι εν λόγω Νορβηγοί, αλλά έχετε βαρεθεί την βαρύγδουπη μονομανία τους (και στην τελική χεστήκατε για το πόσο κουλαριστοί ή "σκληροί" ακούγονται), να σπεύσετε ταχέως και δεν θα χάσετε. Για τους γνώστες λοιπόν και κυρίως για τους μερακλήδες...