It's the mindfuck, yo! Sit your ass down
O Mπόρχες δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα. Tα μεγαλύτερα κείμενά του δεν ξεπέρασαν τις μερικές σελίδες. Γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του Mυθοπλασίες: "Τι κοπιώδης και εκφυλιστική πού 'ναι αυτή η μανία να συνθέτουν τεράστια βιβλία, να αναπτύσσουν σε πεντακόσιες σελίδες μια ιδέα, η τέλεια προφορική έκθεση της οποίας δεν θά 'παιρνε παραπάνω από λίγα λεπτά! Προτιμητέο είναι να φαντάζεσαι πως αυτά τα βιβλία υπάρχουν ήδη και να προσφέρεις μια περίληψή τους, ένα σχόλιο... Πιο λογικός, πιο ανίκανος, πιο φυγόπονος, ο υπογράφων προτίμησε να γράψει σημειώσεις πάνω σε φανταστικά βιβλία". H πεποίθησή του αυτή βρήκε την απόλυτη έκφρασή της στο βιβλίο του Σύντομες και Παράξενες Ιστορίες, όπου μαζί με τον Αντόλφο Μπιόι Κασάρες στρίμωξαν σε ένα μικρό βιβλιαράκι 109 ιστορίες με μέγεθος από λίγες γραμμές έως δυο-τρεις σελίδες. Γράφουν στο εισαγωγικό σημείωμα "Η ουσία του αφηγηματικού λόγου βρίσκεται σ' αυτά τα κομμάτια. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε εμείς. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιγραφές, ψυχολογικές αναλύσεις, όμορφος ή ακατάλληλος λεκτικός διάκοσμος".
Oι Residents είχαν ακριβώς αυτό στο νου όταν ηχογραφούσαν το "Commercial Album". Στο σημείωμά τους στο εξώφυλλο του άλμπουμ γράφουν τα εξής: "Η ποπ μουσική κυριαρχείται από την επανάληψη δύο τύπων μουσικών και λυρικών φράσεων, της στροφής και του ρεφραίν. Τα στοιχεία αυτά συνήθως επαναλαμβάνονται τρεις φορές σε ένα τραγούδι τριών λεπτών, από αυτά που συναντάς στο ραδιοφωνικό τοπ-40. Χωρίς τις σάλτσες, ένα ποπ τραγούδι διαρκεί ένα λεπτό".
Πιθανώς το ίδιο σκεφτόταν και ο Robert Squire, πιο γνωστός ως Sixtoo, ο οποίος στο νέο μίνι άλμπουμ του "It's the Mindfuck, Yo! Sit your Ass Down" έχει μαστορέψει 14 ηχητικά κολλαζάκια σε 17 λεπτά. Ωστόσο, ο Robert δεν "έγραψε" σημειώσεις πάνω σε φανταστικές συνθέσεις ούτε μικρά ποπ τραγουδάκια. Ως hip hoper, emcee και turntablist έκοψε και έραψε αποσπάσματα και δείγματα από άλλες ηχογραφήσεις. Tο μεγαλύτερο κομμάτι διαρκεί 1.41 και το μικρότερο 0.32. Και το "Ativandalism" έχει κανονική διάρκεια.
Ένα μικρό βιογραφικό του Robert Squire φιλοξενείται ήδη στην Wikipedia, στο λήμμα Sixtoo. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως μέλος της αμερικανικής underground hip hop σκηνής. Έκανε παρέα με τα μέλη της Anticon, συνεργάστηκε με Buck 65, Sage Francis και αμέτρητους άλλους και κυκλοφόρησε πολλά άλμπουμς και 12". Tο 2003 υπέγραψε στην Ninja Tune. Tο Wire, που τόσο εκτιμώ, μας έκανε πλύση εγκεφάλου για το άλμπουμ του "Chewing On Glass And Other Miracle Cures" του 2004, αλλά η ακρόασή του τότε με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. H συμμετοχή του Damo Suzuki λειτούργησε ως κράχτης και έδωσε στον Robert Squire μεγάλη δημοσιότητα.
Στο "It's the Mindfuck, Yo! Sit your Ass Down" ο Robert Squire έχει κάνει καλύτερη δουλειά. Τα περισσότερα τζινγκλς του είναι εφευρετικά και εμπνευσμένα. Το "She cried wolf" είναι μισό λεπτό τύμπανα αλα Ed Blackwell. Τα "Soft Weapon" και "The Cat Walk" πατούν περισσότερο στην τζαζ παρά στο χιπ χοπ. Το "Daytime Drama" είναι sample από το Σαν Με Κοιτάς του Σπανού και μάλιστα περιέχει και το πρώτο Σσσσς. Το τραγούδι φαίνεται πως γοητεύει τους χιπχοπάδες με το ρυθμό του και τη μελωδία του, αφού τα Ημισκούμπρια το είχαν χρησιμοποιήσει στο "Je Suis Bossu" από το δεύτερο δίσκο τους. (Που το βρήκε στον Καναδά ο δικός μας είναι η ερώτηση...). Το "The Slow Robber", με έντονα τύμπανα και βαθύ πνευστό, και το "Cue Burner", με πιο πειραματικές διαθέσεις, ανήκουν και αυτά στην κατηγορία "για συλλογή". Τα υπόλοιπα είναι πιο τριπ/χιπ χοπ και πιθανώς αρέσουν καλύτερα στους φαν του είδους.
Η ακρόαση του "It's the Mindfuck, Yo! Sit your Ass Down" ήταν η αφορμή για να ζωντανέψουν στο μυαλό μου ο Μπόρχες, οι Residents, ο Σπανός, το αμερικανικό τοπ-40 και ο Ed Blackwell. Γίνεται σαφές ότι μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να είναι.
