Accumulation : None
Πρόκειται για μια συλλογή από session tracks, b-sides και (μέχρι πρότινος) σπάνιες εκτελέσεις. "Leftovers" στα αγγλικά (αποφάγια δε μεταφράζεται αυτό στα ελληνικά;)
Στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη ήταν εξίσου βαρετό με το Θεσσαλικό κάμπο, στον υπολογιστή πιο βαρετό κι από το ηλεκτρονικό φλιπεράκι, στο στερεοφωνικό με τα χίλια ζόρια πήρε σειρά. Δεν έχω πολλά παραπάνω να γράψω για μια συλλογή του γκρουπ που κατά τη γνώμη μου έχει έναν από τους 20 καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του '90, το "Red apple falls" και ένα από τα 5 καλύτερα τραγούδια, το "Bathysphere".
Ευκαιρία για οικονομία λοιπόν, και όποιοι δεν μποϊκοτάρουν αυστηρά τα αμερικανικά προϊόντα ίσως αξίζει να επενδύσουν στο "Supper" (νέο δίσκο των Smog) που υποσχόμαστε να καλύψουμε σύντομα (αν δεν μποϊκοτάρουμε κι εμείς αυστηρά τα αμερικανικά προϊόντα...).
Από παλιότερη συνέντευξη του Bill Callahan (Smog) στο inblot
Δεν μοιάζει να ζούμε σε δημοκρατία, είναι δημοκρατία μόνο στο όνομα και στην ψευτοπαλικαριά, όχι στην ουσία. Η ψήφος είναι ουσιαστικά άχρηστη όταν περιορίζεται σε δυο μη προικισμένες απατηλές διαφημίσεις... Ξέρετε ότι αν ο Bush κερδίσει, θα ξεφλουδίσει το πρόσωπό του και θα εμφανιστεί το ανθρωπάριο ο πατέρας του.
Κι εδώ αρχίζουν τα τελείως άσχετα:
Είναι δύσκολο να ζεις στην Αγγλία αυτή τη στιγμή...
(αντιγράφω δυο e-mail ενός φίλου)
1. Τα πράγματα εδώ έχουν αγριέψει. Τα μέσα μεταδίδουν συνεχώς προπαγάνδα. Ο Μπλερ έχει προκαλέσει ευρύ εθνικισμό και φασισμό και η πλειοψηφία φαίνεται να υποστηρίζει τον πόλεμο, με εξαίρεση τα παιδιά και τους νέους μέχρι 25. Τις τελευταίες δύο τρεις μέρες είχα να αντιμετωπίσω αηδιαστικές προκλήσεις στο δρόμο και στη δουλειά από αγανακτισμένους συναδέλφους και πολεμοχαρείς πολίτες. Είναι δύσκολο να σας εκφράσω το μίσος που νοιώθουμε για τον Μπλερ και τους συκοφάντες που τον τριγυρίζουν. Ο λάκκος που ανοίγουν είναι πολύ μεγάλος και θα πάρει πολλούς μέσα, ελπίζω και τον Μπλερ.
2. Έχουμε στο παράθυρό μας μια αφίσα "not in my name", κι απέναντί μας έχουμε κάτι φασιστάκια φοιτητές που έχουν γράψει "bomb Saddam in OUR NAME" στο παράθυρό τους. Στη δουλειά έστειλα κανα-δυο αντιπολεμικά e-mail σε όλους και τις τελευταίες ημέρες απαντώ από το πρωί μέχρι το βράδυ σε κρυπτοφασιστικές απαντήσεις συναδέλφων που αμφισβητούν το δικαίωμά μας να εκφράζουμε τέτοιες απόψεις με αυτόν τον τρόπο. Άσε που η τηλεόραση πάει για σπάσιμο.
...meanwhile, back in the jungle (την Ελλάδα εννοώ)
Εμείς λοιπόν νομίζουμε ότι είμαστε έξω από το χορό αν και η στάση της Ελλάδας δεν είναι καθόλου καθαρή. Και ο πρωθυπουργός προσπαθώντας να είναι ενωτικός στην Ε.Ε. ασχολείται με την επόμενη μέρα στο Ιράκ (δηλαδή τη μέρα που θα το καταλάβουν οι ΗΠΑ) ενώ εκεί σκοτώνεται κόσμος τώρα. Δεν ξέρω, εμένα προσβλητικό μου φαίνεται.
Την 25η Μαρτίου είδα τον Παπαθεμελή καλεσμένο στο Ζουγανέλη και άκουσα απίστευτες γελοιότητες. Ένα μίγμα θρησκοληψίας, πατριωτισμού, αντι-σημιτισμού. Αρλούμπες (κατά του πολέμου φυσικά). Καλά που είμαστε η τελευταία τρύπα του ζουρνά και κάτι τέτοιοι τύποι δεν είναι τόσο επικίνδυνοι.
Βλέπω στην τηλεόραση δηλώσεις, ενημερώσεις, προσευχές και λοιπές αηδίες των «συμμάχων» και μου 'ρχεται εμετός.
