Dongs of sevotion

Θα περίμενα ίσως και ο ίδιος να αναφερθώ εκτενέστερα και με μεγαλύτερη θέρμη στη νέα δουλειά του Bill Callahan, κάτω από το όνομα Smog φυσικά. Το μούδιασμα όμως μάλλον δεν οφείλεται στις προσπάθειες του πολύ αγαπητού μουσικού, αλλά στη δική μου διάθεση σε σχέση με αυτές. Τις προθέσεις του και το τίμιο του σκοπού του ο Callahan τις έχει αποδείξει από χρόνια τώρα. Η μουσική του όχι μόνο αποφεύγει την επαφή με τα "μεγάλα ακροατήρια" και την ευρύτερη αναγνώριση (ως αρνητικό το αναφέρω αυτό, να εξηγούμαστε!), αλλά συνειδητά πλέον δείχνει να θέλει να αποφύγει να εδραιώσει ακόμη και αυτή τη θέση που έδειχνε να κερδίζει στο κοινώς λεγόμενο indie rock στερέωμα, αν ακόμη πιστεύετε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο (εγώ το πιστεύω!).
Το να αναφέρει κανείς τα στοιχεία που συνθέτουν την Callahan-ική τραγουδοποιία δεν είναι πλέον δύσκολο. Όταν πρωτοεμφανίστηκε χαρακτηρίστηκε ως ριζοσπαστικός συνεχιστής της μεγάλης Αμερικάνικης τραγουδιστικής σχολής. Τα ίδια πράγματα θα μπορούσαν να ειπωθούν και σήμερα αρκετά χρόνια μετά την πρώτη μας συναρπαστική γνωριμία. Οι "δυνατές"-από άποψη περιεχομένου- συνθέσεις βρίσκονται και εδώ μέσα, ενώ ηχητικά μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι έχει γίνει ένα βήμα εμπρός (μπορεί άραγε;). Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη συμμετοχή του John Mc Entire και της παρέας του στη rhythm section του δίσκου, η παρουσία τους πάντως σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητη στο στούντιο. Παρουσία που χαρίζει στον ήχο των Smog ένα επιπλέον στοιχείο περιπέτειας, πέρα από αυτό που εκ φύσεως πηγάζει από τη δυναμική των ίδιων των τραγουδιών. Είναι όμως πιστεύω κατανοητό ότι η εκ νέου παρουσίαση των τραγουδιών του Callahan σε γυμνή και ολοκληρωτικά λιτή μορφή, θα οδηγούσε αν όχι σε κούραση και επανάληψη, τότε σίγουρα σε σκεπτικισμό για τη σκοπιμότητα του εγχειρήματος και τη δυνατότητα του να γοητεύσει για μια ακόμη φορά. Η γνωριμία του Callahan με τους πιο περιζήτητους μουσικούς αυτή τη στιγμή στην πιάτσα συντελέστηκε στη διάρκεια (ή μάλλον μετά το πέρας) μιας συναυλίας των Tortoise και κατέληξε στην εν λόγω δισκογραφική συνεργασία. Πάντως μη σας περάσει από το μυαλό ότι ο Mc Entire αρχίζει και πειραματίζεται αλόγιστα και αμετροεπώς. Καταφέρνει και "εγκλωβίζει" το πάντα ερευνητικό πνεύμα του στα πλαίσια που ασφαλώς απαιτούν οι ανάγκες των "συμβατικών τραγουδιών"(σε σχέση με αυτά που έχει συνηθίσει) του Callahan.
Ο τελευταίος πάλι δείχνει ότι η τέχνη του «γράφειν» και η ικανότητα του «διηγήσθαι» δύσκολα θα τον εγκαταλείψει. Και αυτή τη φορά εμποτίζει τις ουσιαστικά απλές ιστορίες του με ένα επιπλέον στοιχείο, που άλλοτε εγγίζει τα όρια του παραδόξου, άλλοτε αυτά του κωμικωτραγικού, ενώ σε πλειάδα περιπτώσεων οι ιστορίες του συνεχίζονται να αναφέρονται τελικά στο τίποτα, ή σε κάτι τόσο έντονα ασήμαντο που καταλήγει να κινείται στα όρια του τελευταίου. Συνεχίζει να στήνει όμορφες ατμόσφαιρες (βρίσκω αν όχι υπερβολική, τότε τουλάχιστον άκομψη και εφετζίδικη τη φράση "στοιχειωμένη ατμόσφαιρα" που έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί για τον ήχο του), να φτιάχνει κατάσταση με την σαρκαστική του μελαγχολία κ.ο.κ. Η επαφή του με το "παρανοϊκό" βέβαια είναι πάντα επιφανειακή και εξυπηρετεί μάλλον λειτουργικούς σκοπούς, χωρίς να μεταμορφώνει έτσι τα τραγούδια του σε ημι-αρρωστημένες -αλά Oldham- πρόζες! Και ίσως και να είναι καλύτερα έτσι...

Το "Downfall", επιβεβαιώνει ότι όποτε ο Callahan χώνει στον ήχο του παιδικο-γυναικείες χωρωδίες και τις βάζει να επαναλαμβάνουν συγκεκριμένες φράσεις, τότε το τραγούδι αποκτά άλλες διαστάσεις και μοιάζει να "σηκώνεται" απότομα. Από την άλλη μεριά κομμάτια όπως το "Dress sexy at my funeral", δείχνουν να στηρίζονται υπερβολικά στην αφήγησή τους, με αποτέλεσμα να φαντάζουν ανούσια και αμήχανα μετά την τρίτη ακρόαση.
Σε γενικές γραμμές το "Dongs of sevotion" κινείται στα επίπεδα του "Knock Knock", χωρίς όμως και τα δύο να επαναλαμβάνουν τα μικρά θαύματα που ακούν στο όνομα "Wildlove" και "Red apple falls". Η απορία μου πάντως στο γιατί ο Callahan δεν αναπτύσσει περαιτέρω την υπέροχη ενορχηστρωτική καινοτομία που μας παρουσίασε σε κομμάτια όπως το 'Bathysphere', συνεχίζει να αιωρείται. Κατά τα άλλα πλησιάστε άφοβα και ιδίως οι μυημένοι.