Ένα
Ακουστική μπαλάντα που σέβεται τα αυτιά μας. Prick up your ears.
Ο δίσκος του Μάλαμα που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο promotion, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη.
Τραγουδοποιός από τους σπάνιους [και όχι μόνο γιά την Ελλάδα], συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, ενορχηστρωτής και μουσικός μαζί, δείχνει να έχει αναπτύξει, βελτιώσει ακόμα περισσότερο την μουσική του γλώσσα.
Με δύο κιθάρες μόνο, καταφέρνει να φτιάξει ήχους φευγάτους και ονειρικούς. Το τραγούδι γυμνό, δίχως περιττά φτιασίδια. Το μεγαλείο της απλότητας. Η παρέα σε δράση.
Η ενσωμάτωση της παραδοσιακής Ελληνικής μουσικής [ρεμπέτικο, λαικό, σμυρνέικο, δημοτικό] στην μπαλάντα του, έρχεται πλέον σαν κάτι το κατακτημένο, το εντελώς αβίαστο.
Τα μουσικά θέματα, οι μελωδίες, ο ήχος, το έντονο προσωπικό ύφος του Μάλαμα εμπλουτίζεται και φρεσκάρεται συνεχώς, φέρνοντας τον σε άλλη, δική του κατηγορία, σε σχέση με τους ομότεχνους.
Από μουσικές ιδέες ο Μάλαμας είναι μάλαμα. Μια μικρή ένσταση μόνο. Μουσική και στίχος δένουν καλύτερα με τον βιωματικό δικό του λόγο [και του Παπακωνσταντίνου]. Αντίθετα οι στίχοι των άλλων ακούγονται πιό "δημώδεις", πιο ψευδοκουλτουρέ, πιο ασαφείς, πιο δήθεν. Είναι το φαινόμενο που παρατηρούμε χρόνια τώρα στο "έντεχνο". Πρέπει να αποστασιοποιηθεί, χρησιμοποιώντας μόνο δικό του λόγο [που είναι πιο "βρώμικος" και καθημερινός]. Όχι οτι δεν το 'χει κάνει ήδη, αλλά τώρα ακούγεται ακόμα πιο ώριμος.
Τότε η μπαλάντα του θα θεωρηθεί παγκόσμια.
Δυνατότερη στιγμή του δίσκου το "Εφτασες ήδη" [προσθήκη πιάνο, τσέλο], ένα μινιμαλιστικό αριστούργημα που περιγράφει την μουσική του πορεία. "Δεν υπάρχουν δρόμοι να περάσεις, έφτασες ήδη..." Φυσικά διαφωνώ, υπάρχουν δρόμοι ...
Χαρακτήρας χαμηλότονος, χωρίς ιδιαίτερες σχέσεις με τα μέσα, δίχως αυτοπρο[σ]βολές, κέρδισε την ενεργητική σχέση του με το κοινό, απο στόμα σε στόμα, απο τους 9 δίσκους του, από τα αξεπέραστα live του. Συναυλίες που συνήθως ξεπερνούν τις 2 ώρες, με την ενεργή συμμετοχή του κόσμου, [που τραγουδάει μαζί του, ακόμα και επί σκηνής], συγκινείται, εκστασιάζεται. Εκτός κι αν o ίδιος έχει πιεί κάτι παραπάνω, οπότε έχουμε άλλου είδους happening. O απόλυτος antistar. Το φιλαράκι μας ο Σωκράτης. Αν αυτά που περιέγραψα δεν αποτελούν φαινόμενο του Ελληνικού underground, τότε τι;
Γεννημένος στην Συκιά Χαλκιδικής, σχολείο και στην Θεσσαλονίκη, μετανάστης και για μουσικές σπουδές [μετά το Λύκειο] στην Γερμανία. Επιστροφή, συνέχιση μουσικών σπουδών, μπουάτ, μπουζούκια, καθηγητής μουσικής, κιθαρίστας με τον Νίκο Παπάζογλου [μέχρι το 1991]. Πρώτος δίσκος στο "Αγροτικόν" [1989], αφού έχει προηγούμενα απορριφθεί σαν "αντιεμπορικός" απο τις δισκογραφικές. Ροκ, μπαλάντα, ανατολή, παράδοση, λαικό, φιλτραρισμένα πάντα με το έντονο προσωπικό του ύφος.
Η δισκογραφία του μέχρι σήμερα:
1989 Ασπρόμαυρες Ιστορίες - [Μπαλάντα]
1991 Παραμύθια - [... και Λαικά]
1992 Της Μέρας και της Νύχτας - [«Να βάλω τα μεταξωτά»]
1993 Κύκλος - [και Θανάσης Παπακωνσταντίνου]
1996 Λαβύρινθος
1998 13000 Μέρες - [πάλι μπαλάντα]
1999 Νίκος Ξυδάκης - Σωκράτης Μάλαμας - [ερμηνεύει τραγούδια σε μουσική του Ξυδάκη]
2000 Ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς - [πιο ροκ, πιο ηλεκτρικός]
2002 Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Αγρύπνια. Συμμετοχή σε έναν απο τους καλύτερους δίσκους της περσινής χρονιάς, με τρεις ερμηνείες. Ξέχασα να τον αναφέρω στα καλύτερα του 2002. Ποτέ δεν είναι αργά.
Ενδιάμεσα συνεργασίες με Χριστιανάκη, Active Member...
Σημερινός τόπος διαμονής, Θεσσαλία.
Οι φανς του Σωκράτη [κι οχι η εταιρεία του], δημιούργησαν δύο δικτυακούς τόπους συνεύρεσης: fan page 1 και fan page 2 , αξίζει να ρίξετε μια ματιά.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι το "Ενα" αποτελεί μιά νέα γνήσια ελληνική αλλά και "παγκοσμιοποιημένη" μουσική πρόταση [που σέβεται ταυτόχρονα την παράδοση]. Δεν είναι εύκολο να καθηλώσεις τον ακροατή με το λιτό άκουσμα μιας μπαλάντας. Αν το θεωρεί κάποιος απλό κάνει τεράστιο λάθος.
Αν η "επίσημη" κριτική τον ξεπεράσει, τότε σίγουρα κάτι πάει λάθος σ΄ αυτόν τον τόπο, που συνήθως μετατρέπει τα μουσικά σκουπίδια σε εύπεπτα γεύματα.
Ανοίξτε τ' αυτιά σας...
Υ.Γ. Φυσικά δεν θα χάσω τις συναυλίες του από 31/1/2003 στον Μύλο.
