Black Light

Μια περίπτωση θα ήταν να γράψω μακροσκελή παρουσίαση του Black Light, του τρίτου άλμπουμ των Sonar, αντλώντας και μεταφράζοντας την πληροφορία από το Διαδίκτυο. Η παρούσα περίπτωση υπαγορεύει να μπείτε αμέσως στην ιστοσελίδα του άλμπουμ στο Bandcamp, να αφιερώσετε δέκα λεπτά στην ανάγνωση και να νιώσετε σοφοί και ενθουσιασμένοι. Θα μάθετε τα πάντα για την σύνθεση της μπάντας, την ιστορία της, τις κυκλοφορίες της, το είδος μουσικής που παίζει, τα τρίτονα που χρησιμοποιεί στην κιθάρα, τις επιρροές της, τον ενθουσιασμό που έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια και πολλά πολλά άλλα. Αρκετές πληροφορίες υπάρχουν και στις παρουσιάσεις των δύο προηγούμενων άλμπουμ τους A Flaw Of Nature και Static Motion στο mic.

Το Black Light έχει έξι συνθέσεις, οι τρεις δεκάλεπτες (πάνω-κάτω). Ανάλογα με τα ακούσματα που έχει κάποιος, η μουσική που περιέχει μπορεί να χαρακτηριστεί art rock, prog rock, post rock, math rock, math jazz, instrumental avant jazz ή κάτι παρόμοιο. Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές από την μουσική που περιλαμβανόταν στα προηγούμενα άλμπουμ τους. Δίνεται μεγάλο βάρος στην δομή και στην ανάπτυξη των συνθέσεων, οι οποίες στηρίζονται αποκλειστικά στα τύμπανα, στο μπάσο και στις κιθάρες. Η ιδιαιτερότητα του ήχου τους οφείλεται στις αρμονικές της κιθάρας. Η μοναδικότητά του έχει να κάνει με το ότι αποτελεί υλοποίηση μαθηματικού σχεδιασμού. Η σχέση του ελβετικού κουαρτέτου με τις θετικές επιστήμες φανερώνεται και από τους τίτλους των κομματιών: "Γεωμετρία χορδών", "Κρίσιμη μάζα", "Στροφορμή", κ.λπ. Μετά από πολλές ακροάσεις δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια σύνθεση. Για το jukebox μου έχω διαλέξει το Enneagram, χωρίς λόγο.

Ο Stephen Thelen δήλωσε πρόσφατα για την ανταπόκριση που έχει βρει η μουσική του στους μουσικόφιλους: "Αυτό που μου προκάλεσε την μεγαλύτερη ευχαρίστηση είναι το ότι άνθρωποι που ασχολούνται χρόνια με τη μουσική έγραψαν για τα άλμπουμ μας σχόλια του στιλ "Η καλύτερη μουσική των ημερών. Σ' ευχαριστούμε κιθαρίστα!"". Ναι, οι Sonar κυκλοφορούν την καλύτερη μουσική των ημερών. Το Black Light είναι ένα ακόμη κομμάτι του έργου τους, ένα κομμάτι του συνόλου έως σήμερα. Το μόνο που του λείπει είναι η αίσθηση του αναπάντεχου, της έκπληξης, όπως την είχα νιώσει για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια, όταν είχαν ξεκινήσει να χύνονται στα αυτιά μου οι πρώτες νότες του Tromso. Όλα τα άλλα παραμένουν το ίδιο άριστα.