Behind the music
Τι κρύβεται πίσω από τη μουσική;
Εγώ, εσύ, ο τρίτος που έφυγε, τα απωθημένα μιας ζωής, η δύναμη της έκπληξης. Πίσω από τη συγκεκριμένη μουσική, πάντως, κρύβονται οι TSOOL. Τα παιδιά δεν είναι καινούριο όνομα στην πιάτσα. Η σκούφια τους κρατάει από τη χώρα των δίμετρων ξανθών καλλονών, όπου και αναδύθηκαν από τις στάχτες των Union Carbide Productions (σημ. από τα σημαντικότερα σχήματα που έφερε το garage-punk στη Σουηδία στα τέλη '80). Τα τρία πρώην UCP μέλη συνέχισαν το έργο τους με τη σύμπραξη στην πορεία και ακόμη τριών μουσικών... το σύνολο έξι δηλαδή. Αναδρομικά έχουμε το ντεμπούτο "Welcome to the Infant Freebase" το '96 και το "Extended Revelation (for the Psychic Weaklings of Western Civilization)" το '98. Τρίτο και καλύτερο το "Behind the Music", το οποίο αποτελεί την πρώτη κυκλοφορία της μπάντας στις ΗΠΑ (!!). Α ρε κατακαημένε μουσικέ.. ουαί και αλίμονό σου αν δεν έχεις γεννηθεί στο Λονδίνο και άντε μετά να ψάξεις να βρεις το δίκιο σου. Ουστ!
Λοιπόν... I've got news for you. Ο δίσκος αυτός έχει ΚΙΘΑΡΕΣ. Τι είναι αυτό; Κιθάρα είναι το έγχορδο μουσικό όργανο... Κλείστε το λεξικό και μην αγχώνεστε. Ύστερα από τόσο electro overdose που έχουμε άλλωστε φάει χρειάζεται λίγος χρόνος για επαναπροσαρμογή. Οι TSOOL βάζουν τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο, βαράνε τα τύμπανα και με την αρωγή μιας πληθώρας οργάνων περνούν τα 60ς και 70ς με μια στρώση γυαλάδας. Είναι ολοφάνερο ότι δεν τους καίγεται καρφί για όσα συμβαίνουν στον μουσικό πλανήτη και πάλι, ποιος ξέρει, ίσως τελικά αυτοί να βγουν οι κερδισμένοι. Δυνατοί ήχοι αντισταθμίζονται με μελωδίες σε ποσοστό που κερδίζει μάλλον η rock n' roll ένταση, αν και οι εντυπώσεις παραμένουν μοιρασμένες. Οι αναμνήσεις των Rolling Stones, Who, Kinks, Byrds κοντράρονται με τον βρετανικό ιδρώτα της τελευταίας δεκαετίας (ναι, αυτό που ονομαζόταν britpop και όχι .. britflop όπως τώρα). And the winner is...
Οι Soundtrack of Our Lives βέβαια. Να ξεκινήσω από το "Sister Surround" που είναι από τα καλύτερα indie rock κομμάτια που έχω ακούσει τελευταία. Κομμάτι που πολύ θα ήθελαν να είχαν συγκαταλέξει οι Six By Seven στο "The Things We Make" lp (κάπου μεταξύ Candlelight και Spy Song). Πάω στο πανέμορφο "Broken Imaginary Time" που θυμίζει Beatles, αλλά που άνετα θα μπορούσε να είναι το 14ο κομμάτι στο "Virgin Suicides" των Air. Το "21st century rip off" αποτίνει φόρο τιμής στους Stones, αν και η εισαγωγή του μου θυμίζει το "Rocks" των Primal Scream (Get your rocks off Get your rocks off honey Shake it now now Get'em off downtown...). Ναι.. τι έλεγα... Ιδιαίτερα ευαίσθητες οι μελωδίες στα "Tonight" και "In your Veins" (το ένα με πιάνο το άλλο με κιθάρα-βιολί), αν και στιχουργικά γίνονται αρκετά μελό. Το "Keep the line movin'" προσθέτει ένα πιο folk/blues ηχόχρωμα, ενώ το "Nevermore" εξελίσσεται σε μια ποπ ελεγεία με μια πολύ ωραία πιανιστική κορύφωση στο ρεφρέν.
Οι αγάπες δεν κρύβονται και οι TSOOL δεν έχουν κανένα σκοπό να κρύψουν ή να απαρνηθούν το δέσιμο με τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο δίσκος είναι πραγματικά πολύ καλός και επιβεβαιώνει ξανά πως οι χρυσές φλέβες βρίσκονται πλέον στη Σκανδιναβία και λιγότερο στην κουρασμένη Βρετανία. Το soundtrack της ζωής μας; Χμμμ... Σίγουρα ένα soundtrack για καλές και δυνατές ακροάσεις.
ΥΓ. Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί για τη μη βαθμολόγηση των κριτικών που υπογράφω, θα ήθελα να εξηγήσω με δυο λόγια τη φιλοσοφία με βάση την οποία το πράττω. Ο βαθμός κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συλλάβει όλο το νόημα του κειμένου, αντίθετα το τοποθετεί σε στεγανά και δεν του επιτρέπει να απελευθερωθεί. Η βαθμολαγνεία -σημείο των καιρών μας- καταστρέφει την κριτική επεξεργασία του κειμένου και ευνοεί την εύκολη και πρόχειρη διαχείρισή του, καθώς ο αναγνώστης εστιάζει αναπόφευκτα την προσοχή του σε ένα νούμερο. Εν πάση περιπτώσει, δε θεωρώ ότι ένας ψυχρός βαθμός έχει τόσο μεγάλη αξία όσο η ίδια η παρουσία του κειμένου, για τη γραφή του οποίου απαιτείται ιδιαίτερα σημαντικός πνευματικός κόπος. Thanx για την προσοχή.
