We are eyes, we are builders

Αν σου πω πως είμαι αμερικάνος θα μου κηρύξεις ψυχρό πόλεμο;
Μα που ζεις; Ο ψυχρός πόλεμος σημειώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έλαβε τέλος με τη διάλυση του σοβιετικού συνασπισμού. Δεν είδες πρόσφατα τον Γκορμπατσόφ να διαφημίζει όλο χαρά αμερικάνικα προϊόντα... Εμένα σάμπως τι με νοιάζει; Εδώ οι Soviet κοτζάμ νεοϋορκέζικο σχήμα και δεν φοβούνται να υιοθετήσουν προσωνύμια που σε άλλες εποχές θα πυροδοτούσαν μέχρι και κυβερνητικές αντιδράσεις...

Το σχήμα κάνει το ντεμπούτο του στην εταιρία του Ronnie Martin που όλοι περίμεναν να ξεψυχήσει μετά τη λήξη της συμφωνίας με την Tooth & Nail Records. Το αποτέλεσμα ήταν η Plastiq να μην απολαμβάνει πλέον ευρεία διανομή στους δίσκους των καλλιτεχνών που φιλοξενεί. Όπως και να 'χει, φαίνεται πως οι Soviet αποτέλεσαν σωσίβιο για την εταιρία, που σαν να άρχισε να παίρνει ξανά μικρές δειλές αναπνοές. Και μάλιστα αναπνοές αναβίωσης. Γιατί, πέρα από την grunge revival, αυτή τη στιγμή υπάρχει η έκρηξη της electro-clash σκηνής, που είναι τρόπον τινά η "εκμοντερνισμένη" έκδοση της synth-pop μουσικής του '70 με '80. Πλείστα τα ονόματα που χρίζονται εκπρόσωποι, έχουμε Fischerspooner, Miss Kittin, Crossover, Adult (και ένα κάρο ακόμα). Οι Soviet έρχονται και αυτοί να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο. Ο παλιός είναι αλλιώς αλλά ο νέος είναι ωραίος...

Ωραίος αλλά, όπως και να το κάνουμε, επαναλαμβανόμενος... Οι Soviet βγάζουν ένα δίσκο που θα μπορούσε άνετα να είχε κυκλοφορήσει στα παλιά. Κι αυτό διότι δεν περιέχει ήχους ιδιαίτερα πρωτότυπους, ούτε και εκκεντρικές προσμίξεις διαφόρων ειδών (όπως ας πούμε συμβαίνει στο cd της Miss Kittin), με αποτέλεσμα η ηλεκτρονική αλχημεία να μοιάζει περισσότερο retro παρά σύχγρονη (το νέο-ρομαντικό στοιχείο ξεχειλίζει στα "Mazble yezed" και "Lonely days" που φέρνουν τους Figurine στο μυαλό). Εξαίρεση ίσως το "Commute", που χρησιμοποιεί robo φωνητικά αποσπάσματα και computerized beat. Στο σύνολο έχουμε καθαρούς synth ρυθμούς που παραπέμουν σε Ultravox, Erasure, Human League και κρυστάλλινα βαθιά φωνητικά που θυμίζουν Camouflage ή Depeche Mode. Ωραίες στιγμές επίσης το "Soviet Bot" με τα επιτηδευμένα keyboards που δημιουργούν μια sci-fi ατμόσφαιρα, όπως και το "Modern Love" που δανείζεται το θέμα από κομμάτι του David Bowie.

Η ανακύκλωση ακουσμάτων είναι σημείο της εποχής, η φαντασία λογικό είναι κάπου να εξαντλείται και η επανάληψη αργά ή γρήγορα να επέρχεται. Το ζήτημα πλέον δεν είναι εάν υφίσταται επανάληψη, αλλά κατά πόσο φιλτράρονται και επεξεργάζονται σωστά τα παλιότερα ακούσματα. Το "We are eyes, we are builders" είναι ομολογουμένως ένα γλυκό και ευχάριστο cd, πλην όμως πάσχει από βαριάς μορφής προγονολατρία. Ψιτ.. Γκορμπατσόφ, πιάσε μια πίτσα με αντζούγιες...