Dark night of the soul
Οι συνέπειες ενός επτάλεπτου θανάτου
Ο Mark Linkous / Mr Sparklehorse γνωρίζει καλά τι σημαίνει τραυματική εμπειρία, και όχι μόνο μεταφορικά - μην ξεχνάμε τι σωματικές και ψυχολογικές ζημιές υπέστη απ' τις καταχρήσεις ήδη απ' τις αρχές των 90ς, μέχρι και μια επτάλεπτη παύση της καρδιάς του το 1996 σε τουρ με τους Radiohead ύστερα από ένα κοκτέιλ Βάλιουμ και ποικίλων αντικαταθλιπτικών και αλκοολούχων. Σε μια νέα του κατάπτωση το 2005 οι φίλοι του σκέφτηκαν να του φέρνουν ή να του παίζουν ολοκαίνουργια μουσική και κάπως έτσι γνωρίστηκε με τον Danger Mouse (Brian Burton). Το The Grey Album του τον "ξύπνησε", ο DΜ δούλεψε σε μερικά κομμάτια του Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain κι από τότε υπονοούσαν μια μελλοντική συνεργασία (με ονόματα σαν ... Dangerhorse ή Sparklemouse).
Ένας ισπανός μυστικιστής και μια Εθνική Φωτογραφίας
Η έννοια της Σκοτεινής Νύχτας της Ψυχής καθιερώθηκε από τον καθολικό μυστικιστή Άγιο Ιωάννη του Σταυρού, ως μια μεταφορά για την απομόνωση και την μοναξιά στην πνευματική ζωή και τα οδυνηρά βήματα του εξαγνισμού.Αρχικά ο δίσκος προοριζόταν για συνοδεία ενός εκατοντασέλιδου φωτογραφικού λευκώματος του David Lynch. Σ' αυτή την ιδιότυπη Εθνική της Ατμοσφαιρικότητας συμμετέχουν οι James Mercer (The Shins), Gruff Rhys (Super Furry Animals), Jason Lytle (Grandaddy), Julian Casablancas (The Strokes), Frank Black (the Pixies), Iggy Pop, Vic Chesnutt, David Lynch, and Scott Spillane (Neutral Milk Hotel / The Gerbils), δυο κυρίες απ' τα παλιά - Nina Persson (The Cardigans), Suzanne Vega και οι Flaming Lips σε απαρτία.
Ένας δίσκος που δεν πωλείται
Τελικά λόγω διαφωνιών με την ΕΜΙ σε θέματα συμβολαίων και copyright, το βιβλίο θα κυκλοφορήσει με λευκό recordable CD-R και εξακολουθεί να προτείνεται ως οπτικό συνοδευτικό της μουσικής, ενώ ο δίσκος θα είναι μόνο downloadable. Ο Linkous (που σαφώς αφήνει τη σφραγίδα του στο δίσκο περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλον) έχει πει πως είναι φαν του Lynch κι έχει αφήσει την επιρροή του να εισχωρήσει στη μουσική του. Είχε μάλιστα κρατήσει κομμάτι για την Beth Gibbons - αυτή κι αν ταίριαζε - αλλά την βρήκε πάνω στην ετοιμασία του δίσκου επιστροφής των Portishead. Αλλά δεν είναι μόνο οι μουσικοί που εμπνέονται από τις εικόνες του Lynch αλλά κι εκείνος που φωτογράφησε εμπνευσμένος από τις μουσικές τους.
Μαυρόασπρο βελούδο
Η ατμόσφαιρα μυρίζει κινηματογράφο, μαυρόασπρα πλάνα, συχνά πολύ σκοτεινές λήψεις, αλλά απέχει πολύ από αναμενόμενες καταθλιπτικές διαθέσεις. Στα περισσότερα σημεία αναδίνεται μια αίσθηση κλασικότροπου ροκ με μοντέρνες επικαλύψεις. Ο καθένας φέρνει τον εαυτό του, αλλά και προσαρμόζεται σε μια τυπική Lynch ατμόσφαιρα, χαϊδολογώντας την σχιζοφένεια κι ανοίγοντας χαραμάδες σε αβύσσους πάθους ή λύπης. Οι Flaming Lips ακούγονται ακριβώς σαν Flaming Lips της τρέχουσας περιόδου, ενώ οι φωνητές των Super Furry Animals και Shins δίνουν καλύτερα κομμάτια απ' ότι στις τελευταίες τους δυο τρεις κυκλοφορίες. Ο Iggy βρίσκεται στις φόρμες του (και η κιθάρα που θυμίζει το Shot By Both Sides των Magazine έκανε κάποιους να το συσχετίσουν με την προπέρσινη επανέκδοση του Real Life). Αντιλαμβάνεστε βέβαια πως το κλίμα ταιριάζει περισσότερο στον Vic Chestnut παρά στην Nina Persson, κι ας ήταν αμφότεροι καλεσμένοι στο Its Wonderful Life των Sparklehorse, 2001. Το τελευταίο ομώνυμο κομμάτι (και δεύτερο με τις φωνές του Lynch) με τις διασπασμένες λέξεις και την στοιχειωτική αίσθηση θα είχε θέση σε οποιαδήποτε ταινία του.
Οι στίχοι που κερδίζουν στα σημεία κι ένα ηλεκτρονικό επισκεπτήριο
In my mind I have shot you and stabbed you through your heart (Revenge)
I'm a mix of god and monkey! (Pain)
www.dnots.com
Από τις λίγες περιπτώσεις που ο συνωστισμός ονομάτων αποδίδει και είναι κάτι παραπάνω από ένα γοητευτικό πείραμα.
