Balls

Είναι ή δεν είναι; Κι όμως αυτοί είναι! Απίστευτα χλιδάτες εξτραβαγκάντζες και εκτυφλωτικές (spark-le) ντισκάρες; Μέσα! Τη μία ακούγονται διαβολικοί και την άλλη ζαχαρωτοί. Αλλά πάντα σαν άτιμοι ντήλερς που σου προσφέρουν τσάμπα μπερεκέτι στο γυαλιστερότερο περιτύλιγμα: δεν θέλεις («εγώ ντίσκο;») αλλά δεν μπορείς ν'αντισταθείς άσε που η «ανεξάρτητη» μπουμπούκα δίπλα σου αν δεν ξεβιδωθεί μπορεί και να σε αμηχανεύσει («ακούς και τέτοια;»). Θα δυσκολευτείς να την πείσεις ότι αυτοί κάναν αυτά τα «τέτοια» πριν τα κάνει οποιοσδήποτε άλλος Κίτρινος Ελβετός. Γιατί οι Sparks δεν έχουν μόνο αυτές τις ανηλεείς χορευτικούρες αλλά και τα ίδια ευρωπαϊκά κοσμογλετζέδικα μπήτ. Αστείο, πράγματι: το κενό των Yello από αυτούς φαίνεται και πάλι να καλύπτεται - δηλαδή από κάποιους που προηγήθηκαν! Γιατί μιλάμε για συγκρότημα που υπάρχει από τα σέβεντις με κυρίως στουντιακό βιογραφικό και δεκαοχτάδα δίσκους. Θυμάμαι καλά το κορυφαίο "Gratuitous Sax and Senselenss Violins" (νομίζω εδώ ήταν το "Pullin rabbits out of the hats" - και έψαχνα την κατάλληλη λέξη: ταχυδακτυλουργοί!) και μη νομίζετε ότι τα έχω ακούσει κι όλα. Αυτό ήταν και το τελευταίο τους από το 1994. Είναι και πιθανώς έμμεσα γνωστοί σε εσάς με το "This town ain't big enough for both of us" (ναι, της Siouxsie, από το all - cover άλμπουμ της). Όλα αυτά τα χρόνια παρέμειναν (τεχνηέντως;) στην αφάνεια. Αφάνεια; Μα αυτοί είναι η κρυφή αγάπη των όποιων Συλβέστρων και Δημητρίων από το Παρίσι. Είναι αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι διάφοροι Pet Shop Boys και Les Rita Mitsouko και που απέτυχαν παγωδώς οι διάφοροι Αrmy of Lovers, αυτό που θα έκανε περήφανο τον Blaine Reininger να τον συνοδεύσουν στο τελειωτικό του προσωπικό LP. Οι σατανικοί αδελφοί Ron και Russell Mael μοιάζουν χειρουργοί του eurobeat - σωστοί «Deadringers». Παλιοί φανς μου είπαν πως τους βρίσκουν πιο επιθετικούς - η μουσική τους σίγουρα έχει Prodigίσει, δηλαδή σκληρύνει για όποιον δεν κατάλαβε. Και κατά την άποψή μου είναι η καλύτερη περίπτωση για υπόγειο, διαβολεμένα απογειωτικό ευρωπαϊκό ηλεκτροdancing. Δεν θέλω να κολλάω στους παλιούς αν είναι να έρχονται καινούργιοι, αλλά σε αυτό το συνάφι κανείς. Γι αυτό και σε ένα από τα θανατερά τους dance tracks μας καραμελώνουν τραγουδώντας : Irreplaceable!