Epistrophy at Utopia
Δεν έκλεισε ακόμη χρόνος από την επίσημη, αν δεν απατώμαι, παρουσίαση του υλικού αυτού στο Αμφιθέατρο 984 του Synch 2007. Εντυπωσιακό δεν είναι μόνο το στούντιο αποτέλεσμα αλλά και το δέσιμό τους ζωντανά στη σκηνή. Κι αυτό γιατί από τους λάιβ αυτοσχεδιασμούς των ξεκίνησαν όλα.
Αξιοπερίεργοι είναι και οι μεταξύ τους συσχετισμοί. Ο διεθνώς αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος σαξοφωνίστας Φλωρίδης συναντά τον κωδικοπληκτρονικό Μουρτζόπουλο στην Θεσσαλονίκη. Θυμίζω το "Manage in Charge" [Lyra 1987] και το ταινιάκι "Going Down" [1988] του αδερφού Δημήτρη. Χρόνια μετά, ο φοιτητής Σπύρος Πολυχρονόπουλος συναντά τον ειδικό στην επεξεργασία σήματος [glitch] αναπληρωτή καθηγητή Μουρτζόπουλο στο πανεπιστήμιο Πατρών και μαθητεύει κοντά του γενόμενος Spyweirdos. Οι τρεις τους βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη και αυτοσχεδιάζουν στο Sonic Intelligence του 2006 και το epistrophy@utopia αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Τρεις μουσικοί, τρεις γενιές, τρεις μουσικές φιλοσοφίες; Η επιστροφή και η ανατροπή στην παράδοση ξεκινά με το πρώτο κομμάτι - αναφορά - διασκευή στον Thelonious Monk. Η γλυκιά τζαζ και η μινιμαλιστική ελεκτρόνικα συμπλέκονται δημιουργικά και καθορίζουν το στίγμα όλου του δίσκου. Η άλλη πλευρά της "παράδοσης" έρχεται ως "επιστροφή στο μέλλον" μέσα από το Raymond Bound όπου ο Spyweirdos λουπάρει τον θαυμασμό του για τον ηλεκτρονικό πιονιέρο και εφευρέτη Raymond Scott.
Κάπου στη μέση δε λείπουν γέφυρες, ισορροπίες και ακροβατισμοί, με την πλάστιγγα να γέρνει ευχάριστα προς μια υβριδική τζαζ. Ο Spyweirdos έχει το πάνω χέρι και τον φρέσκο αέρα σε όλα τα ρημίξ. Ο Φλώρος μετακινείται σταδιακά από το άλτο στο βαρύτονο. Ο Γιάννης είναι μια "ακόμη πιο διακριτική παρουσία" με σουίνγκ πιανιστικές πινελιές και ολίγα σύνθια.
Το Ethnic Music Cleansing είναι και λάουντζ και ρετρό αλλά περιέχει και λερωμένες επαναλήψεις. Το Wet House φέρνει αναμνήσεις από το Wetsound Orchestra [Poeta Negra, 2006], μ' εκείνο το παραδοσιακό καλάμι γεμάτο σπόρια να σπάει που και που το 70'ς μυστήριο. Το πιο πειραματικό, πιο αργόσυρτο At ακούγεται σα μινιατούρα οβερτούρα. Κι όσο για το Utopia, αποτελεί μια κορυφαία έκπληξη, θέσει και φύσει.
Στο Letter After Omega η τριάδα επιχειρεί να επεκταθεί πέρα από το τελευταία γράμμα της αλφαβήτου, ψάχνοντας δημιουργικά με κλικς και cuts μια νέα γραμματοσειρά, μια νέα γραμματική και μια νέα γλώσσα μουσικοακουστικής έκφρασης.
Το κενό που μεσολαβεί και το κρυμμένο δωράκι που ακολουθεί από τα χεράκια των Gyro-Gyro δείχνουν δειλά μα επιγονικά αυτά τα υπέροχα νέα μουσικά μονοπάτια.
