Croquet
Kάτω από το όνομα Squares on Both Sides βρίσκεται ο Daniel Buerkner, ένας νεαρός Γερμανός που τον τελευταίο καιρό ηχογραφεί για λογαριασμό της Hausmusic. Tο 'Croquet', αν κατάλαβα καλά από τα μηδαμινά βιογραφικά στοιχεία που κυκλοφορούν γι’ αυτόν, είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του - έχει προηγηθεί μόνο το ep 'Flung', για το οποίο οι κριτικές αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα Notwistιανό (;) εγχείρημα. H επίσκεψή μου στην επίσημη σελίδα του, στο site της Hausmusic, με την ελπίδα να μάθω πέντε-δέκα πράγματα για τις δραστηριότητές του, απέφερε τα εξής καλογραμμένα, ποιητικά: "Βγάζω φωτογραφίες σε νεκροταφεία, οι γυναίκες είναι εκεί όποτε έρχομαι, τρίβουν τα χέρια τους, τα μάτια χαμηλωμένα στο χώμα, μαυρισμένο, όπως οι γάτες τότε, στοιβαγμένες σε σωρούς πολλά μέτρα ψηλούς, ουρλιάζουν, η φωτιά του ιεροεξεταστή φωτίζει σιωπηλά το πρόσωπο, κοιτάζω, ουρλιάζουν, κοιτάζω, καίγονται μα εγώ κοιτάζω. Η μία γελάει, καμπυλώνεται με ορμή, ο πάγος τα καταφέρνει, ρωγμές που χάσκουν, αλλά τα καταφέρνει, ίσως εντέλει, να πιάσουμε κάτι σήμερα, μια τέτοια τρύπα βγάζει γρήγορα μεγάλη ψαριά, ή κάθεται κανείς για ώρες ατελείωτες και δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα..."
Mάλιστα... Προτού εκνευριστώ σε βαθμό απαξίωσης του καλλιτέχνη, αφουγκράζομαι για πεντηκοστή φορά το 'Croquet' και νιώθω ότι το προηγούμενο ποιητικό παραλήρημα ταιριάζει απόλυτα με τους ήχους, τις σκόρπιες νότες, τα απέραντα μουσικά τοπία του άλμπουμ. O νεαρός Daniel φαίνεται πολύ σοβαρός και πολύ συγκεντρωμένος. Aν είχε πραγματικά σκοπό να μεταδώσει την εσωτερική του μελαγχολία και να την μεταμφιέσει σε μουσική και στίχους, τότε τα έχει καταφέρει πολύ καλά. Ολόκληρο το 'Croquet' βρίσκεται βυθισμένο στην προσωπική του μονομανία, σε μια θάλασσα θλιμμένης γαλήνης όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το πιάνο, η ακουστική κιθάρα και τα ψιθυριστά φωνητικά (διαβάζω ότι είναι η πρώτη φορά που τραγουδάει στις συνθέσεις του). Eίναι στιγμές που ο Daniel Buerkner θυμίζει Papa M αλλά είναι και άλλες τόσες που ξεφεύγει προς πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, στο μελωδικό ψηφιακό ύφος της Hausmusic. H γενική εντύπωση είναι ότι καταφέρνει να παντρέψει τα δυο τους, θέτοντας τις ψηφιακές πηγές στην υπηρεσία της δομής ενός αναλογικού εγχειρήματος.
Θα ήθελα να αναφερθώ στα δύο αγαπημένα μου θέματα από το 'Croquet'. Tο πρώτο είναι το 'Major's Hat For The People', μια εξάλεπτη ολοκληρωμένη σύνθεση που βασίζεται στο πιάνο και στην ακουστική κιθάρα, συνοδευόμενο κατά τόπους από έναν αργόγλυκο ρυθμό τυμπάνων - μια μινόρε ψυχοκαθαρτική σύνθεση που μου φέρνει στο νου κάποιο μουντό βροχερό φθινοπωρινό απόγευμα. Το δεύτερο είναι το 'Goodbye To The Trees', ένας επιτυχημένος εναγκαλισμός αναλογικού και ψηφιακού που εμπλέκει στη δομή του δυο πεταχτούς στίχους, μερικές slide κιθαριστικές νότες και την αίσθηση του διακριτικού πειράματος, η οποία διατηρείται σε ολόκληρο το υπόλοιπο άλμπουμ.
Kαλωσήρθες στην παρέα φίλε Daniel. Aπό δω και στο εξής μπαίνεις κι εσύ στο μικροσκόπιο...
