Με όνομα μιας ξεχασμένης γερμανικής διαλέκτου, οι Γερμανοί sToa, παρουσιάζουν τον Silmand, το μήνα της ψυχής. Σεπτέμβρης είναι ο μήνας αυτός, μήνας συγκομιδής και έρχεται να μας θυμίσει το τέλος της εποχής της ζωντάνιας και του φωτός και να μας προετοιμάσει για την είσοδο στο φθινόπωρο και τον αναπόφευκτο ερχομό του ψυχρού τέλους.
Εφτά χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία κυκλοφορία των sToa. Άλλο τόσο ήταν το μεσοδιάστημα μεταξύ του Porta VIII και του Zal, 2ου και 3ου άλμπουμ αντίστοιχα, από τα τέσσερα συνολικά της 18χρονης καριέρας τους. Φαίνεται πως ο στωικισμός ως φιλοσοφία και στάση ζωής του Olaf Parusel, του βασικού συνθέτη και ψυχής του γκρουπ, αντικατοπτρίζεται και στις μουσικές επιλογές του, με αραιές αλλά αρτιότατες δισκογραφικές δουλειές.
Μεταπηδώντας στην επίσης γερμανική "Alice in...", οι sToa δεν ξεχνούν τους δεσμούς με την πρώτη τους δισκογραφική "Hyperium" και συνεργάζονται με την Αυστραλή νεράιδα Louisa John-Krol (Broken Glass, Palladium Night) καθώς και τον αιμοσταγή Γερμανό βρικόλακα Ralph Jehnert των Love Is Colder Than Death (My Last Way).
Η νέα lead singer του γκρουπ Mandy Bernhardt ερμηνεύει γαλλική ποίηση του συμβολιστή Paul Verlaine (La Lune Blanche), μεσαιωνικές μοναστηριακές ακολουθίες (Iter Devium) και ξεχασμένη ανατολίτικη ποίηση (Hanuz Nist) του Πέρση Hassan Delawhi (14ος αιώνας). Ανάμεσα στους εκλεκτούς προσκεκλημένους και ο ex-Clan Of Xymox, Ολλανδός Pieter Nooten (A Drinking Song). Η αιθέρια φωνή της (μέχρι τώρα guest στις live εμφανίσεις του συγκροτήματος) Louisa John-Krol, κάπου μεταξύ Kate Bush και της Καναδής άριας Loreena McKennitt, προσδίδει φρεσκάδα και διακριτικές pop αναλαμπές, ενώ η Mandy Bernhardt σε ταξιδεύει σε άλλους τόπους κι εποχές, με την υπέροχη αψεγάδιαστη χροιά της, ερμηνεύοντας γαλλικά, λατινικά και αραβικά lyrics.
Εκεί που σταματούν οι λέξεις, εκεί που το συναίσθημα σε συνεπαίρνει, εκεί που η πραγματική μουσική εμπειρία μιλάει σε μια γλώσσα παγκόσμια, εκεί περιμένουν καρτερικά οι στωικοί sToa. Υποβλητική dark ambient, ατμοσφαιρική goth, νέο-κλασσικά κινηματογραφικά ιντερλούδια, new age trip-hopάκια, ανάλαφρες pop δροσοσταλιές, αιθέριες υπάρξεις, φως και σκοτάδι, βαμπίρ και σάτυροι, παγανιστικές γιορτές και μαύρες λύπες. Διαχρονική μουσική αρμονία με τσέλο, βιόλες, αρπίχορδα και ξυλόφωνα. Νοσταλγία για τις χαρές που φεύγουν κι ένας κόμπος στο λαιμό για το χειμώνα που φτάνει. Καθαρή μυσταγωγία, στην καλύτερη μέχρι τώρα δισκογραφική τους δουλειά.
Με τη γλυκιά μελαγχολία του Silmand στον ουρανίσκο, φαντάζομαι από τώρα το επόμενο ραντεβού με τους sToa. Σε εφτά χρόνια και σε χειμωνιάτικο, αυτή τη φορά, σκηνικό. 'Οπως άλλωστε αρμόζει στη λογική συνέχεια των πραγμάτων.
Για όσους επιθύμησαν τους Αυστραλούς παραμυθάδες της 4AD, το Silmand αποτελεί must have!