Spitting Image

Οι Ιρλανδοί Strypes μπορεί να μην είναι ακόμη μεγάλο όνομα σαν τους συντοπίτες τους megastars U2, αλλά έχουν όλα τα φόντα να γίνουν στο μέλλον. Ξεκινώντας από το Cavan της Ιρλανδίας το 2010 όταν ήταν όλοι τους μαθητές κοντά στα 14 και βγάζοντας το πρώτο τους ΕΡ στα 16 αφομοίωσαν όλη την ενέργεια του νεανικού ενθουσιασμού και του πνεύματος του rhythm and blues, αφού μοιράζονταν την ίδια αγάπη για το blues τόσο από την μεριά των Rolling Stones όσο και από την σπινταριστή άποψη των Dr. Feelgood.

Κάνοντας ζωντανές εμφανίσεις στα Later… with Jools Holland, The Late Late Toy Show και Chelsea Lately, άφησαν όχι μόνο υποσχέσεις αλλά κι εκρηκτικά δείγματα για το πώς μπορούν να διασκεδάζουν τα βρετανικά νιάτα με την παρακαταθήκη του παρελθόντος. Με την καθοδήγηση του Elton John υπογράφουν στην Virgin και κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο “Snapshot” που κάνει όλους να μιλούν για μια διασταύρωση μεταξύ πρώιμων Rolling Stones, Arctic Monkeys και Jam.

Ο δεύτερος δίσκος “Little Victories”, ο οποίος βγαίνει το 2015, ξεχειλίζει από την ενέργεια που περίσσεψε από τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους δίσκου και κλείνει το μάτι περισσότερο προς το pub-rock των Dr. Feelgood.

Κι ενώ το 2017 όλοι περίμεναν ότι οι Strypes θα γίνονταν περισσότερο White Stripes-Jack White-Black Keys, βγάζουν το “Spitting Image” που με τον τίτλο του αντί να βαφτίζει κάτι στο μουσικό ύφος του γκρουπ μέχρι τώρα, μάλλον ξεβαφτίζει. Ίσως όμως και να θέλει να πει πως παραμένουν οι ίδιοι οι εαυτοί τους με νέες ιδέες, θα δούμε.

Στο εξώφυλλο του δίσκου φυσάει ένας αέρας mod αισθητικής που ξεκινά από τους Small Faces, περνά από τους Blondie (Parallel Lines) και καταλήγει μάλλον στο εξώφυλλο του single των Merton Parkas (Put me in the picture) του 1980. Αν προσέξει κανείς τα δύο εξώφυλλα θα δει ότι και το στήσιμο, ντύσιμο αλλά και οι θέσεις των μελών των δύο γκρουπ, ακόμα και ο αριθμός τους –τέσσερα- έχει εξαιρετική ομοιότητα - δείτε εδώ. Να μην πούμε ότι τον τίτλο του single των Merton Parkas τον έκαναν εικόνα. Αλλά μέχρι εδώ για την αισθητική ματιά του προϊόντος, μετά το ξετύλιγμα η μουσική έχει τον πρώτο λόγο.

Εδώ οι Strypes κάνουν ένα άλμα προς τα πίσω, αλλά όχι όσο στους προηγούμενους δίσκους τους, πάνε τέλη ’70-αρχές ’80, πηγαίνοντας άνετα από το pub rock των Dr. Feelgood στο new wave του Elvis Costello. Υποψία για το υλικό του δίσκου αυτού μπορούσε να έχει κάποιος όταν στις 9/1/2017 οι Strypes κυκλοφορούν σε περιορισμένη έκδοση 500 αντιτύπων ένα 7’ single με την διασκευή τους στο κομμάτι “(What's So Funny 'Bout) Peace, Love, and Understanding” του Nick Lowe, το οποίο διασκεύασε και ο Elvis Costello στο “Armed Forces”.

Ο δίσκος περιέχει μόνο συνθέσεις των Strypes και ξεκινά με το καταιγιστικό pop-punk “Behind closed doors” και το video που σκηνοθέτησε ο ταλαντούχος Finn Keenan δίνει επάξια την καλύτερη μουσική και οπτικοποιημένη αρχή για τον δίσκο. Στο επόμενο κομμάτι “Consequence” δείχνουν με πόσο συνέπεια σέβονται τις επιρροές τους. Η στροφή στο new wave γίνεται με τρόπο που μόνο παρωχημένη δεν ακούγεται στ’ αυτιά μας. Η αλήθεια είναι πως τιμούν δεόντως όλη την αναγέννηση και μετεξέλιξη του βρετανικού glam rock, pop ήχου σε pub-rock, punk, new-wave ιδίωμα που έδωσε τραγούδια διαμάντια και όραμα σε εκατοντάδες νέες «φωνές» στο μουσικό στερέωμα. Στο “Great Expectations” πρέπει να περιμένουμε τον χρόνο για να μας δείξει αν οι προσδοκίες για το μέλλον περνούν μέσα απ’ αυτό το χωνευτήρι των ακουσμάτων – εδώ λόγω ηλικίας δεν μπορούμε να μιλάμε βιωματικό παρελθόν – που μας κάνουν να «γεννάμε» νέες συνταγές.

Κρατώντας ίσες αποστάσεις από ένα ψυχωμένο υπόβαθρο το οποίο ξεκινά από τον Nick Lowe, περνά στον Elvis Costello, τους Buzzcocks και καταλήγει στον Graham Parker, οι Strypes δεν υπερβάλλουν ηχητικά ούτε εκτροχιάζονται μουσικά στην μίμηση-παρωδία σαν αναμνηστική παρέλαση στο ένδοξο παρελθόν. Δεν αποφεύγουν όμως να περάσουν έστω και λεκτικώς επιδερμικά αγαπημένες και επαναλαμβανόμενες ακροάσεις κομματιών που προφανώς αποτέλεσαν θεμέλιο επιρροής. Ένα τέτοιο είναι το “Different kind of tension” των Buzzcocks, που το έβαλαν, μόνο τίτλο βέβαια, σε δικό τους κομμάτι. Αλλά τι τα θες, οι μεγάλες αγάπες ποτέ δεν μένουν κρυφές. Ο χρόνος θα δείξει αν θα παραμείνουν και μεγάλες αλλά και ουσιαστικές για κάτι μεγαλύτερο.