New dark age parade
Με μια πολύ μεγάλη έκπληξη έκλεισε τελικά αυτή η χρονιά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άλλωστε αυτή η κυκλοφορία της Alternative Tentacles που, μετά από εικοσιτρία χρόνια, μας παραδίδει ένα δίσκο με καινούρια τραγούδια αυτού του μεγαλειώδους συγκροτήματος! Ένας δίσκος που όμως δεν πρόκειται να μπει ποτέ στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς - αδίκως βέβαια, καθότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια άκρως αξιοπρεπή κυκλοφορία, όχι με μια αρπαχτή, όχι μία εξαργύρωση κάποιου ένδοξου παρελθόντος -, δεν πρόκειται ποτέ να παιχτεί στο ραδιόφωνο, ούτε φυσικά να κάνει ντόρο του στιλ η επανένωση της δεκαετίας και τέτοια ευτράπελα.
Αλλά, πριν γνωρίσουμε το άλμπουμ αυτό, ας γνωρίσουμε εν τάχει το συγκρότημα που το κυκλοφόρησε. Κατ' αρχάς δεν πρέπει να τους μπερδεύουμε με τους Άγγλους ομότιτλούς τους. Το μόνο κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο, εκτός του ονόματος, είναι πως πρόκειται για δύο από τα καλύτερα και επιδραστικότερα συγκροτήματα της punk rock γενιάς.
Οι Καναδοί που θα μας απασχολήσουν εδώ δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 1978 και ως το φθινόπωρο του 1982 που διαλύθηκαν πρόλαβαν να μας αφήσουν τρία εκπληκτικά σινγκλάκια, τα Death To The Sickoids/Oh Canaduh, Fuck You - Slave To My Dick/Inquisition Day - Death Was To Kind και Firing Squad/No Productivity, και δύο αριστουργηματικά LP's, τα Incorrect Thoughts το 1980 και No Wishes, No Players τρία χρόνια αργότερα. Για αυτούς που θέλουν μια, πιο επιδερμική πάντως, ενασχόληση με το γκρουπ, το προ δεκαετίας Pissed Off...With Good Reason πιστεύω να τους ικανοποιήσει, καθώς περιλαμβάνει αρκετά από τα παραπάνω.
Στο New Dark Age Parade η σύνθεση των Subhumans είναι η original, με την προσθήκη φυσικά του πρώην D.O.A. John Card στην θέση του μακαρίτη Ken "Dimwit" Montgomery.
Ξεκινώντας την ακρόαση του δίσκου και από τις πρώτες κιόλας νότες σε συνεπαίρνουν η δύναμη και ο ηλεκτρισμός που εκπέμπουν οι συνθέσεις του Gerry Hannah. Ο "Useless", όπως αυτοαποκαλέστηκε πριν τριάντα περίπου χρόνια, διέθεσε στο New Dark Age όλη την φιλοσοφία του και όλες τις σκέψεις του για την κοινωνία. Οι ιδέες του που κάποτε τον φυλάκισαν (πέντε γεμάτα χρόνια "μέσα") δε φαίνεται να κάμπτονται. Είναι το ίδιο σκληρές, το ίδιο σπαρακτικές. Εναντιώνεται στον Bush και την πολιτική του, καταδικάζει την απάθεια του σύγχρονου Αμερικάνου, κρίνει αλλά και προτείνει. Κάθε κομμάτι του δίσκου και ένα μανιφέστο που το μεταφέρει στα ηχεία μας αυτός και ο Brian Goble, ο "Wimpy-Roy" του παρελθόντος, με φωνητικά το ίδιο βραχνά, το ίδιο άρτια όπως και τότε.
Ένας punk rock δίσκος ποταμός που σαρώνει στο πέρασμά του και που στις γρήγορες θυελλώδεις στιγμές του μας θυμίζει έντονα τους συντοπίτες, συναγωνιστές και συναδέλφους D.O.A., ενώ στα πιο feedback κιθαριστικά μέρη βγάζουν λίγο από τις καλύτερες μέρες των Social Distortion.
Γενικά, μια αξιοπρόσεκτη κυκλοφορία, από τις καλύτερες της περασμένης χρονιάς, σεμνή και ταπεινή. Συγχαρητήρια στην Alternative Tentacles και τον Jello Biafra που τόλμησε την έκδοση του δίσκου, και ευχή μας να επανεκδοθούν και οι παλαιότερες κυκλοφορίες των Subhumans, έτσι ώστε να τις γνωρίσουν οι νέοι μουσικόφιλοι, αλλά και να δοθεί η ευκαιρία σε αυτούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποκτήσουν κάτι από αυτούς, να το αποκτήσουν.
