The most beautiful girl
Παρότι θρέμμα των οργανικών αντιδράσεων του εγκεφάλου, η μουσική ακολουθεί κι αυτή φυσικούς νόμους. Τουλάχιστον έναν. Αυτός μου έφερε την ιδέα, για άλλους δεν πολυέψαξα. Είναι αυτός του ποδηλάτου: η ισορροπία είναι αποτέλεσμα της κίνησης - σταματάς, πέφτεις. Μια προβολή χρειάζεται, την κάνω κι ερχόμαστε νόμος κι εγώ στο θέμα. Βρίσκοντας και το λογικοφανές πάτημα που κονταίνει την απόσταση από έναν κάτοικο Θεσσαλονίκης, τον Γιώργο Δουδό. Ο οποίος οδηγώντας εαυτόν σε μία μουσική διαδρομή με στάσεις έφτασε πια στα 40 του. Εύλογες στάσεις: Το "Versions Of Truth" του 2005 ως Delay Exhibition. Η μετονομασία σε Sunset Blvd. Το προ 2ετίας "Tell Me About America", ντεμπούτο επιτυχημένο με το νέο πρότζεκτ. Προσφάτως το "The Most Beautiful Girl.", η συνέχειά του.
Sunset Blvd. είναι μία λεωφόρος στο Λος Άντζελες. Είναι επίσης, μία ταινία του Billy Wilder απ' το 1950. Κι εγώ που ψάχνομαι για να μη χάσω επαφή με τη χρονολογία του σήμερα, και ν' αφεθώ κάτωθι στις ονειρικές παρενέργειες του cd χωρίς πειράγματα, γράφω ότι το όνομα πηγάζει απ' τη roadie αναφορά. Κι έτσι θα ήθελα να έχει γίνει.
Το εν λόγω άλμπουμ κόντεψε να 'ναι θριαμβικά αδόκητο. Πολύ ωραίο επίθετο, κοφτό και γεμάτο, όπως το ζητάς έτσι ακούγεται. Κι είμαι σίγουρος ότι για το δημιουργό του είναι ο ορίζοντας ύστερα από ομίχλη. Πειραματισμού, φορμών, υφών... Συνεχίζοντας απ' όπου έμεινε με το προηγούμενο cd του, ο Δουδός απλώνει μία πένα που σαν απόχη γνώσεων ενεργεί όπως ξέρει καλύτερα, μαζεύει θραύσματα και κοχύλια, τα τακτοποιεί στα μουσικά μέτρα των τραγουδιών του, τα πλουμίζει μέσα από ηλεκτρονικ-ακουστικές ενορχηστρώσεις, τα βαθαίνει, τους δίνει την υπεροχή, τα καθιστά αμετάκλητα κι αυθεντικά μοντέρνα. Θέλει και τύχη βέβαια, να 'χεις βρει προηγουμένως μία εκφραστική φωνή η οποία να σφιχταγκαλιάζει όλα τα παραπάνω, να γραπώνεται. Εδώ είναι γυναικεία κι ανήκει στην Σταυρούλα Επιμενίδου. Αξιολάτρευτη. Και το λέω ψύχραιμα.
Έχουμε και το παράδειγμα του ακομπανιατέρ Γιώργου Bandoek Αποστολάκη, παλιού και τωρινού συνεργάτη του Γιώργου Δουδού, τον είχες ακούσει να τοποθετείται και στο "Versions Of Truth". Αλλιώς ίσως. Θα μου πεις κι αυτός πατούσε όλον αυτόν τον καιρό πεισματικά τα πεντάλ του δικού του ποδηλάτου, απ' τον "Nosferatu" του Σάκη Παπαδημητρίου, στους UVM, στο δρόμο της μετακόμισης για το Kemij?rvi στη φιλανδική Λαπωνία... Να γιατί λοιπόν το "Laetitia" είναι ένα υφαντό από παλιό αργαλειό. Εξαιρετικό closing track στα οκτώμισι λεπτά, βάζει την τελεία σε ό,τι άρχισε καμιά ώρα πρωτύτερα με το παγιδευτικό "Think Of Me" και το Korg βιμπράφωνο του "Rain In 57th" που αντιστέκεται στο να αποκρυπτογραφηθεί.
Τα "Baltimore Days", "That Kind Of Man" είναι τα δύο τραγούδια του δίσκου που γίνονται απ' την πρώτη στιγμή που έρχεσαι σ' επαφή μαζί τους προίκα για ό,τι μουσική παράγεται στη γωνιά μας. Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι να ερμηνευτούν, έστω και με το ίδιο δέσιμο οργάνων, η φωνή όμως τα κυριεύει, με μία ηρεμία επικίνδυνη. Συναισθησία λέγεται το χάρισμα που έχει κάποιος να συνδυάζει πολλές αισθήσεις μαζί. Σ' αυτά τα δεδομένα τρακ δεν ξέρω ποιος απ' τους δύο το είχε περισσότερο ανοικτό, ο Δουδός ή η τραγουδίστριά του.
Έστω κι αν σε λίγες περιπτώσεις, όπως στο "(Came From The) Shea Town", απευθύνεται με ειπωμένο τρόπο στο lounge ακροατήριο, κάτι που περίσσευε κι ας το κάνει καλά, το "The Most Beautiful Girl." συνολικά είναι απ' τις πιο ενσκήπτουσες στην ουσία κυκλοφορίες της Klik απ' αρχής της, ανήκει μέσα στις πιο εξέχουσες made in Greece φετινές κι αν οι ιθύνοντες ασκήσουν ευθύ management, έχει ό,τι απαιτείται για να πιάσει και σ' άλλα εδάφη.
