Shut up i am dreaming

Όσο ο εναλλακτικός Καναδάς συνεχίζει να δίνει τα ρέστα του με αξιοζήλευτη συνέπεια, η έκφραση "καναδέζικο something" δεν θα ακούγεται και τόσο ξένη στα αυτιά του μέσου -ή και ακραίου- ακροατή. Οι Sunset Rubdown, λοιπόν, ορίζονται ως το δεύτερο δημιουργικό όχημα του Spencer Krug των Wolf Parade. Ευτυχώς όμως δε μιλάμε αυτή την στιγμή για ένα απλώς συμπληρωματικό side project, αλλά για μία μπάντα που είναι αναρχοαυτόνομη -κανονικά και με το νόμο- και φαίνεται να έχει την δύναμη τόσο να προσεγγίσει όσο και να διατηρήσει το δικό της fan base.

Αν τώρα περιμένατε ότι θα αρχίσω τις συγκρίσεις μεταξύ του ενός και του άλλου σχήματος ή ότι θα αναφωνήσω έκπληκτος τι έκπληξη ήταν αυτή που μας επιφύλαξε το 2006 μάλλον ατυχήσατε. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι Wolf Parade δεν μου τράβηξαν την προσοχή και έτσι οι όποιες ομοιότητές τους μου φαίνεται ότι ξεκινούν και τελειώνουν στο ότι ο Krug κάνει τα φωνητικά. Ουσιαστικά μιλάμε δηλαδή για μια διαφορετική εκδοχή του οργανικού τρίπτυχου κιθάρα-τύμπανα-synthesizer παιγμένη από άλλα άτομα και με συχνές τσόντες από πιάνο.

Οι art rock ανησυχίες του Spencer Krug αντλούν ενέργεια από την ανατολικοευρωπαϊκή folk παράδοση, το post-punk, το new wave και από κάποια άλλα που δεν ξέρω. Τα θέματά τους ξεκινούν από την θνητότητα, την υπερηφάνεια και την ενοχή, προωθώντας την ανθρώπινη φύση, το δικαίωμα του καθενός στο να τα γαμήσει όλα, να είναι εντελώς λάθος, ενώ φαντάζεται ότι είναι σωστός. Η "ποίηση" του Krug είναι πολύ καλή, το σκοτάδι πηγμένο στους συμβολισμούς και τις εξαιρετικές μελωδίες για να νιώσεις την κοινοτοπία του (μελο)δράματος στο πετσί σου. Κι εφόσον ο δημιουργός έχει καταλάβει ότι μια γυμνή παραγωγή δεν μπορεί να κρύψει τίποτα, για ποιο λόγο να γυαλίσει την δουλειά του όταν δεν έχει τίποτα να κρύψει;

Εν τω μεταξύ, στην άτυπη συλλογή των φιλοσοφικών τσιτάτων της μετανεωτερικής εποχής, το "If I fall into the drink / I will say your name before I sink" μπορεί να σταθεί άνετα σε οτιδήποτε έξυπνο μπορείτε να θυμηθείτε. Το "If I ever hurt you / it will be in self-defense" θα προτιμούσα να το αγνοήσω. Πάντως, παρότι μέσα στις εκπληκτικές μουσικές των Sunset Rubdown κρύβονται κάποιες παρατραβηγμένες ιδέες, τρία εν δυνάμει αριστουργήματα είναι εκεί για να τα ανακαλύψετε. Το δικό μου κόλλημα είναι το ομώνυμο τραγούδι που χτίζει, αποδομεί και φτάνει σε ένα κρεσέντο. Το δικό σας περιμένει να το ανακαλύψετε...