Phantom power
ΤΗΕ INTERNATIONAL LANGUAGE OF SCREAMING
Αν θες να λυθεί η γλώσσα σου στ’ αγγλικά, κάτσε πρόφερε δυνατά τα ονόματα αυτής της μπάντας : Huw Bunford (guitar, vocals), Dafydd Ieuan (drums), Cian Ciaran (keyboards, electronics), Guto Pruce (bass), Gruff Rhys (lead vocals, guitar). Και μετά τον τίτλο του πρώτου τους EP: LianfairpwllgywgyllgogerChwymdrobwlltysiliogoygoycynygofod (In Space). To 'In Space' ευτυχώς βάζει σε μια θέση τα πράγματα.
Κι αν θες ν’ ακούσεις πολιτικό λόγο χωρίς φωνές και φωνασκίες, έχεις μια νέα ευκαιρία. Σχεδόν δε θα το πιστέψεις πως αυτό το ρέον και μελωδικό τραγουδοσύνολο βγάζει έναν ακόμα «πολιτικό» δίσκο μετά τα 'Fuzzy Logic' (1996), 'Radiator' (1997), 'Guerilla' (1999), 'Mwng' (2000), 'Rings around the world' (2001).
Ξεκινάω από το τελευταίο. Συνηθίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες ο δυναμικός πολιτικός λόγος που κατακλύζει έναν ολόκληρο δίσκο (κόνσεπτ ή μη) να συνοδεύεται από άγρια, ανελέητη μουσική. Οι εξαιρέσεις (π.χ. στην Crass οι Mob ή οι Poison Girls) έμοιαζαν εξωπραγματικές. Δυσκολεύομαι ν’ ακούσω τους επικαιρότερους από ποτέ Henry Rollins / Jello Biafra. Ακόμα κι ο John Langford ευκολότερα έβγαζε τη χολή του με τους 3 Johns παρά με τους Mekons. Σήμερα όμως πια μπορείς να «ακούσεις», να σκεφτείς και να προβληματιστείς με πληθώρα διαφορετικών μα και συναρπαστικών μουσικών, κι όχι απαραίτητα φωνακλάδικων. Ως αγαπητικός της αυθόρμητης γραφής, γράφω τους πρώτους που σκέφτομαι: υπάρχει ο «τρόπος» των Godspeed You Black Emperor και της Constellation, εκείνος των International Noise Conspiracy, των Chumbawamba, ο πρόσφατος των Massive Attack, για να μη μιλήσω για τις διαφορετικές αποχρώσεις του Rap / Hip hop / Low Bap κλπ... και τόσοι ακόμα άλλοι ήχοι.
THE SOUND OF LIFE TODAY
Γρήγορη επανάληψη: Μέλη της Ουαλικής σκηνής των μέσων των '90ς, προερχόμενοι απ’ το Κάρντιφ, τραγουδιστοί στη δική τους γλώσσα κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε, αριστεροί με ενδιαφέρουσες ακτιβιστικές προτάσεις. Συμβόλαιο... έξι δίσκων απ’ τον ανοιχτοχέρη ιδιοκτήτη της Creation. Άρνηση απ’ τον Donald Fagen (Steely Dan) να τους παραχωρήσει το Showbiz Kids του για σαμπλάρισμα (γι' αυτό κι εμείς στο εξής να τον λέμε Σκρουτζ Fagen - εκδ.). Πράγμα στο οποίο δεν είχαν αντίρρηση οι Who, καθώς το 'Baba O’ Riley' τους ως ροκ ύμνος ανήκει εις όλους. Ανενδοίαστη συμμετοχή σε δίσκο τους του συν-Ουαλλού μεν, ιδιοτροπάρας δε John Cale. Ξεκίνησαν ακομπλεξάριστοι τη πορεία τους (που ξεπέρασε τα 10 χρόνια). Δεν τους έφτανε η Power pop, ούτε το Prog Rock. Και με τέκνο ξεκίνησαν και πάνκ έπαιξαν, αλλά με την ευκολία μάγειρα που κάνει φιούζιον σα να είναι το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο. 'Cooking is art', λένε οι μαίτρ του είδους. Βάζουμε τη λέξη αρτ στην άκρη, μπορεί να μας βοηθήσει αργότερα.
HAPPINESS IS A WORM PUN
"Hello sunshine, come into my life" αρχινά σαν σε εισαγωγή παραμυθιού ο @. Μα πόσο εύκολο είναι να μπει λιακάδα στη ζωή σου με τόσα που συμβαίνουν γύρω, τριγύρω και παραγύρω; Ο τρόπος πάντως που συναρμονίζει τη φωνή του με τον υπόλοιπο οργανισμό είναι σήμα κατατεθέν του. Ο δίσκος πρωτοπαρουσιάστηκε σ’ ένα φεστιβάλ μνήμης μιας μεγάλης απεργίας των αρχών του αιώνα, 1900. Παραγωγή έκανε ο Mario Caldato Jr (ο της επιστροφής των Beastie Boys).
Πιστοί στο νεοψυχεδελικό ιδίωμα, μα και νέοι εραστές ενός εκλεκτικού κάντρι ροκ, ρίχνουν εκλεπτυσμένες steel κιθάρες, σ’ ένα σύγχρονο Magical Mystery Tour, μόνο που τα τεχνικολόρ χρώματα εδώ σκεπάζονται από πλακάτ, γκρίζους βιομηχανικούς ουρανούς. Και πίσω απ’ τα όμορφα τοπία τους υψώνονται τερατώδη βιομηχανικά συγκροτήματα. Σ’ αυτά ΔΕΝ ανήκουν οι Super Furry Animals.
Τα καλύτερά τους εδώ είναι «ορθόδοξα» βρεττανικά ρόκερς ('Venus & Serena', 'Liberty Belle') . Το 'Golden Retriever' είναι ένα ατυχές boogie rock, ενώ στην έγχορδη επένδυση ήταν πάντα γκλαμάτοι ('Sex, War & Robots'). Η σχεδόν σόουλ μπαλλάντα 'Bleed Forever έχει γούστο', το συνθηματογενές 'The Underfeated' όχι και τόσο.
KEEP THE COSMIC TRIGGER HAPPY
Ένα πράγμα όμως μ’ εμποδίζει να χαρώ πλήρως αυτό το καλειδοσκοπικό ήχο. Απ’ το τρίτο κομμάτι και μετά, ξέρεις τι θα επακολουθήσει. Χάθηκε το απρόβλεπτο και ξαφνικό, το οργιώδες κι οργισμένο. Όχι ότι το είχαν ποτέ δε μεγάλο βαθμό, μα μερικές φορές σου την έριχναν την έκπληξη στο πρόσωπο (κάτι ξαφνικά σόλα, κάτι απρόσμενα σύνθι, κάτι αλλαγές φωνητικών που συνήθιζαν στα προηγούμενα LP).
Επίσης η χαλαρότητα ορισμένων κομματιών που μοιάζει ν’ αντιγράφει τους High Llamas (συμπτωματικά συνεισέφεραν στο 'Turning Tide' στο Guerilla LP) και τους Gorky’s Zygotic Mynci (οι οποίοι επίσης συμπτωματικά τυγχάνουν ίδιας προέλευσης και πολιτικού χώρου). Κι οι τρεις αυτές μπάντες περιλαμβάνουν στους δίσκους τους κομμάτια που θα έπρεπε να λείπουν! (Παράδειγμα το 'Valet Parking'.)
Ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα ίντυ σχήματα των τελευταίων χρόνων παραμένει υπέρμετρα φιλόδοξο και πειραματίζεται σε πολυτελή συσκευασία. Και τελικά η λέξη αρτ δε μας χρειάστηκε. Οι τίτλοι στα κεφαλαία δεν είναι παρά τίτλοι τραγουδιών τους.
