Diamond hoo ha

Όσο μεγαλώνει κανείς, εκτός από αγγούρι το οποίο μεγαλώνει κατά πως έχει παιανιστεί σε γήπεδα, πορείες κ.λπ., αλλάζουν και τα ακουστικά του κριτήρια. Θες από την υπερβολική έκθεση σε super bass συστήματα, θες από τη συνειδητή ή μη αποχή από την καθαριότητα, θες από απλά γηρατειά, αλλάζουν για όλους. Όχι όμως για τους Supergrass. Η παλαβή τετράδα από την Οξφόρδη έφτασε αισίως στα 15 χρόνια ύπαρξης και πέντε άλμπουμ (άντε, έξι μαζί με τη συλλογή Supergrass is 10), επανέρχεται με άλλον έναν καλό δίσκο, με τίτλο που παραπέμπει σε υπερβολική έκθεση των εμπνευστών του σε αέρια μεσκαλίνης, παράλληλα με την υποχρεωτική παρακολούθηση ταινιών των αδερφών Μαρξ: Diamond Hoo Ha το όνομα του νέου αποκυήματος των αδερφών Κουμπς (γίνανε τρεις ενεργοί στην μπάντα με την προσθήκη του μικρότερου αδερφού των Γκαζ και Ρομπ, του Τσάρλι) που κουμαντάρουν την έμπνευση, με την οποία οι Supergrass δεν "τα έσπασαν" από καταβολής τους, από τη μέρα που είπαν ότι θα έπρεπε να Coco, το μακρινό 1993. Ενώ λοιπόν, το τρέντι επιτυχημένο πρότυπο των άγγλων ροκάδων αυτήν την εποχή είναι οι Arctic Monkeys, οι Fratellis, άλλοι καλοί και άλλοι μαύρη να 'ταν η ώρα που οι πατεράδες τους, τους έστειλαν να μάθουν μουσική, οι Supergrass παραμένουν κάτι σαν τους πιτσιρικάδες που πλακώνουν στις σφεντονιές το στριμμένο γείτονα επειδή δεν τους αφήνει να παίξουν μπάλα στο πάρκο.

Τη σέντρα στο άλμπουμ κάνει και το εμπορικό highlight του συγκροτήματος, το Diamond Hoo Ha Man, το οποίο είναι λιγότερο 60's και περισσότερο indie και θυμίζει κάπως υπερβολικά, στα όρια της παρεξήγησης, White Stripes. Τα καλά όμως, υπάρχουν στην ουρά, κάτι που ευτυχώς συμβαίνει με τους δίσκους των Supergrass όταν αυτοί "κρυφοκοιτάνε" και τους μουσικούς συγγενείς τους.

Το Bad Blood είναι το επόμενο single του δίσκου και μάλλον καλύτερο από το πρώτο, ενώ το When I Needed You στέκεται αξιοπρεπώς στο σύμπαν της λαϊκής απογευματινής μπαλάντας. Οι Grass δεν έκοψαν τις σχέσεις τους με τις εποχές που όλοι είχαν τις φαβορίτες του Γκαζ και τα Rebel In You, Ghost Of A Friend είναι εδώ για να αποδείξουν ότι τα 60's είναι γραμμένα στο μυαλό του συγκροτήματος.

Κορύφωση για την μπάντα και συνάμα απόδειξη ότι και οι Supergrass ακόμη μεγαλώνουν, είναι τα Outside και κυρίως, το 345, το οποίο αν το άκουσε ο Ρέι Ντέιβις θα πλάκωσε τον αδερφό του με την telecaster από το κακό του επειδή δεν το εμπνεύστηκε πρώτος να το βάλει στο The Village Green Preservation Society.

Τελικά, το Diamond Hoo Ha, είναι κάτι σαν ροκ αντίδοτο στην καθημερινότητα. Οι τέσσερις τύποι σου μαθαίνουν να αποσυνδέεις τις καθημερινές σου συνήθειες, π.χ. να πίνεις καφέ μόλις κάτσεις στον υπολογιστή στη δουλειά, να τρως σοκολάτα στις 11.30 το πρωί, να περιμένεις να ανάψεις τσιγάρο μόλις σε πιάσει το κόκκινο στο δρόμο. Η μουσική τους, σου θυμίζει ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θες, όποια ώρα θες, χωρίς να σημαίνει ότι θα σωθείς κιόλας οριστικά από τις μικρές και μεγάλες σου εμμονές. Hoo-Ha!

Lend an ear to : 345