Τα αποπαίδια της brit pop ενηλικιώνονται (τελευταίες έρευνες του τμήματος ροκολογίας του πανεπιστημίου Τιράνων απέδειξαν ότι η αναλογία ανάμεσα στο ένα έτος ζωής ενός group και στο κανονικό ημερολογιακό έτος είναι 1.80 : 1, οπότε οι φίλοι μας μπαίνουν στα δεκαοχτώ), και το γιορτάζουν με ένα album - απολογισμό της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας. Τίποτε πρωτότυπο και τίποτε επιλήψιμο ως εδώ.
Τι είναι όμως οι Supergrass; Γιατί ένα group με συνεχή παρουσία, με καριέρα χωρίς κλυδωνισμούς και σκαμπανεβάσματα, με δυνατή εταιρία από πίσω του και με εξίσου καλά τραγούδια με πολλούς άλλους σύγχρονους συναδέλφους τους έμεινε στη δεύτερη γραμμή της επικαιρότητας (όχι ότι είναι άσχημα δηλαδή, οι πιο πολλοί παλεύουν μια ζωή ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη);
Οι λόγοι κατά τη γνώμη μου είναι τρεις:
Πρώτο και σημαντικότερο: Δεν είναι sexy. Δεν εννοώ με τα τρέχοντα lifestyle πρότυπα, αλλά δεν έχουν κάτι που θα τους έκανε αρκετά ερεθιστικούς ώστε να πουληθούν σαν ροκ συγκρότημα σε ένα από τα σημαντικότερα target groups του ροκ: τα κοριτσάκια ηλικίας 13 - 18. Γέλασε κανείς; Μάλλον δεν κατάλαβε πώς παίζεται το παιχνίδι, εδώ και σαράντα χρόνια.
Δεύτερον, δεν έχουν αποσαφηνισμένη προσωπικότητα ούτε αποκρυσταλλωμένη άποψη για τη μουσική τους. Έχουν πολλές και ετερόκλητες επιρροές, πράγμα καθόλου κακό, αλλά δεν τις έχουν χωνέψει αρκετά καλά ώστε να βγάλουν κάτι δικό τους με χαρακτηριστική ταυτότητα. Ακούς δίπλα δίπλα ska και boogie και hard rock και punk. Διασκεδαστικό, δε λέω, και κάποια από τα τραγουδάκια είναι καλογραμμένα και συμπαθητικά, αλλά με τίποτα δεν μπορείς να βάλεις αυτό το group στην καρδιά σου, ούτε καν στην κορυφή των τρεχουσών προτιμήσεών σου.
Τρίτον, ακόμη και σαν διασκεδαστές δεν είναι αρκετά καλοί. Ακόμη και αυτή η συλλογή - απόσταγμα δέκα χρόνων καριέρας, είναι άνιση. Δεν έχει είκοσι τραγούδια διεγερτικά, με αξιομνημόνευτα ρεφραίν και προδιαγραφές σουξέ, κι ας ήταν και σαχλαμαρίτσες. Μερικά ωραία, και από 'κει και πέρα μετριότητες.
Για όλα αυτά, οι Supergrass πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένοι που βρέθηκαν ακόμα και εδώ που είναι σήμερα. Oι Status Quo της brit pop.