Πρόκληση συναισθημάτων από το 1 ως το 10 χωρίς παύση είναι πάνω απ'όλα αυτή η συνεργασία του Oliver Doerell και του Stephan Wohrmann, και οι δύο ορμώμενοι εκ Βερολίνου. Ο πρώτος (κιθάρα, μπάσο, ηλεκτρονικές παρεμβάσεις) είναι σε κάποιους γνωστός ως Dictaphone (EP στη City Centre) ενώ γράφει μουσικές για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες εδώ και μια δεκαετία ενώ ο δεύτερος (πιάνο, τύμπανα) έχει επίσης γράψει μουσική για κάποιες πειραματικές κυρίως, κινηματογραφικές απόπειρες. Και οι δυο τους όμως, αν και για πολύ καιρό (από το 1991 λεει ο μύθος..) άδισκοι, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια δουλειά που τους κολλάει τα χαμένα ένσημα τόσων χρόνων.
Το 'Gehen' είναι ένας μοναδικός δίσκος εγκεφαλικής αποπλάνησης και αισθητικής γλυκύτητας, λαμπερός μέσα στην ίδια τη μελαγχολία του. Οι δυο μουσικοί χτίζουν ένα εξαιρετικό ηχοτοπίο που δένει απροκάλυπτα ωμά το ρομαντικό και σχεδόν ιμπρεσιονιστικό πιάνο του Wohrmann με τις αυτοαναιρούμενες ηλεκτρονικές παρεμβάσεις και το στακάτο μπάσο του Doerell.
Το αποτέλεσμα είναι ένας γλαφυρά εσωτερικός δίσκος που δένει τη σχεδόν νεοκλασική του υφή με εσκεμμένα ηχητικά ψεγάδια και ηλεκτρονικούς σχεδόν υπόγειους αποπροσανατολισμούς. Το 'Gehen' είναι μια ελκυστικά ήσυχη και επικίνδυνα μονότονη ενότητα. Το απόλυτα κινηματογραφικό του ύφος και οι συνεχείς αναφορές σε μάστορες του είδους όπως ο Cheauveau, o Mertens, o Sakamoto και ο Satie, χτίζουν ένα εξαιρετικό χειμωνιάτικο soundtrack που ίσως δύσκολα αρχικά να μεθέξεις αλλά και που πιο δύσκολα έπειτα να αντισταθείς.