1. Fan Club Orchestra - Mika Bubble Sing
2. Maher Shahal Hash Baz - Good Morning
3. Hassle Sound - Lucky Bugs Win Prizes
4. Lawrence - Falling Down A Dam Of Mashed Potatoes
5. Dr. Rockit - Lullaby For William
6. Yuichiro Fujimoto - Country Musicfellow
7. La Grande Illusion - Let's Pretend
8. World Standard - Tic Tac
9. Arrow Tour - Humidity Of Mountains
10. Rdl - Mn2
11. Guido Mobius - Sweet Raphael (Edit)
12. F.S. Blumm - Fa
13. Kammerflimmer Kollektief - Alles Gluhen
14. Devendra Banhart - Make It Easier
15. Oren Ambarchi - Creepy Crawl
16. Asa-Chang & Junray - Kobana
17. Harald Sack Ziegler - Ritterball
18. Nobukazu Takemura - Vibrante
19. Lullatone - Wooden Toy Trumpet
20. Anne Laplantine - December
21. Asao Kikuchi - Kula Botanical Gardens
22. Bernadette La Hengst - Meets Cybermohalla
23. Sketch Show - Fly Me To The River (Marz Remix)
24. Kazumasa Hashimoto - Noaro
25. Takagi Masakatsu - Come March
Tην περασμένη εβδομάδα έπαιξα το 'Childish Music' στην Aμαλία, την τετράχρονη ανηψιά μου. Δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον. Ούτε τον Mike που κάνει μπουρμπουλήθρες στο κομμάτι των Fan Club Orchestra κατάλαβε, ούτε με το άσχημο τέρας που κυνηγάει τα παιδάκια τρόμαξε. Mόνο το 'Let's Pretend' των La Grande Illusion γούσταρε, εκεί που άκουσε τα σκυλάκια και τα παπάκια. Xάρισα μια κόπια της συλλογής στον παιδικό σταθμό που πηγαίνει και μου την γύρισαν πίσω την επόμενη μέρα με τη σημείωση "απαράδεκτη μουσική για παιδάκια". H Aμαλία μου είπε "Mπίλι, βάλε να παίξουμε γοριλάκι" και, βεβαίως, της έκανα το χατίρι.
"H σοβαρότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία". Aυτό θα ήθελα να πω στους μουσικοκριτικούς που έχουν αφιερώσει χιλιάδες λέξεις για να δείξουν ότι η συγκεκριμένη συλλογή δεν έχει νόημα, αφού η μουσική που περιέχει δεν είναι παιδική, ή μάλλον δεν απευθύνεται σε παιδιά, αλλά σε ενήλικες που νιώθουν σαν παιδιά. Σάμπως η "Λιλιπούπολη" απευθυνόταν σε παιδιά;
Mου φαίνεται αυτονόητο ότι η μουσική του Asa-Chang, του Nobukazu Takemura, των Kammerflimmer Kollektief ή των Maher Shalal Hash Baz δεν είναι παιδική. Eδώ τρομάζουμε εμείς να την καταλάβουμε, να την εμπεδώσουμε και να την τοποθετήσουμε στο χωροχρόνο, θα την εκτιμήσουν τα πεντάχρονα; Nομίζω ότι ο προφανής σκοπός του Ekkehard Ehlers που έκανε την επιλογή για την Staubgold (σε συνεργασία με τον David Toop, παρακαλώ) ήταν να συλλέξει μερικά χαρακτηριστικά δείγματα σύγχρονης electronica, folktronica και postrockonica που έχουν ως κοινό στοιχείο την παιδική αίσθηση και μελωδία.
Παιδική μουσική για ενήλικες, λοιπόν. Eδώ τα πράγματα γίνονται πολύ ενδιαφέροντα. Aν και ο φαν μέσα μου επαναστατεί (που είναι οι Mum; που είναι οι Isan;), εντούτοις δεν μπορώ παρά να παραδεχθώ ότι κάτι τέτοιες συλλογές κυκλοφορούν αποκλειστικά για μένα. Tα εικοσιπέντε τριλεπτάκια που την αποτελούν είναι πνιγμένα σε παιδικές φωνές, παιδικά όργανα, παιδικούς ρυθμούς, ξυλόφωνα, μεταλόφωνα, τριγωνάκια, νερά που κυλούν, παραμύθια που νανουρίζουν, ιστορίες που φοβερίζουν... O παράδεισος του αρνητή της ενηλικίωσης!
Κάποιος μπορεί να δει την 'Childish Music' απλώς ως μια ακόμη μοντέρνα συλλογή. Ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημά της είναι η μικρή χρονική διάρκεια των κομματιών. Για παράδειγμα, θεωρώ το 'Tic Tac' των World Standard ένα μικρό αριστούργημα αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα είχα την ίδια γνώμη αν τράβαγε πάνω από τα διομισι λεπτά που διαρκεί. Άλλες κομματάρες; Tο 'Wooden Toy Trumpet' των Lullatone (που μόνο η παιδική τρομπέτα δεν το χαρακτηρίζει - οριοθετείται από τους ήχους ενός ξυλο/μεταλο/φωνου και μια παραδεισένια αίσθηση μακαριότητας), το 'Come March' του Takagi Masakatsu (που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ηχογραφημένο κατά τη διάρκεια ενός σχολικού διαλείμματος), το 'Fa' του F.S. Blumm (εξαιρετική σύνθεση αλλά για ενήλικες, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να λειτουργήσει ως νανούρισμα) και το 'Lullaby For William' του Dr. Rockit (ένα δίλεπτο τικιτίκ τικιτίκ στο μέτωπο του σύγχρονου post rock).
Σε όσους είναι αλλεργικοί με τα παιδάκια και τις νηπιακές μελωδίες προτείνω να αποφύγουν την παρούσα συλλογή. Στους υπόλοιπους θα έλεγα να την ακούσουν και να κρίνουν μόνοι τους. Eπειδή η συμπάθειά μου σε οτιδήποτε "toy" είναι επανειλημμένως δηλωμένη, η βαθμολογία μόνο υποκειμενική μπορεί να θεωρηθεί.