Elsie and Jack and Nick Drake. Sculpting from Drake vol. one
Απαριθμώντας τα απανωτά tribute albums που κυκλοφόρησαν πέρυσι (αλλά και κάθε χρόνο, την τελευταία δεκαετία), δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ : αυτό πράγματι γίνεται για να τιμηθούν κάποια παλιότερα και σημαντικά ονόματα ή για την επέκταση των πωλήσεων από τα δικαιώματα των εταιρειών και την έντεχνη κάλυψη της σύγχρονης μουσικής στειρότητας;
Πιστεύω πάντως, ότι όπως και να έχει, σε κάθε σχετική κυκλοφορία οι συμμετέχοντες πρέπει να αντιμετωπίζουν ελεύθερα τις συνθέσεις και να γίνεται προσπάθεια ώστε το αποτέλεσμα να στέκεται κατά το δυνατόν αυτοδύναμα, με κάποια σύνδεση, χαλαρή, με το αρχικό υλικό. Αυτό είναι ότι εγώ προσδοκώ. Τις νέες ιδέες πάνω σε ήδη υπάρχουσα βάση.
Από τους δέκα επίδοξους της συλλογής που έχουμε εδώ, οι μισοί, δηλαδή οι Northern Song Dynasty (project μόνο για αυτή την ηχογράφηση των Jessica Bailiff και Jesse Edwards), Archer Prewitt, Au Revoir Borealis, Flashpapr και The Autumns (με τον Simon Raymonde των Cocteau Twins για ακόμη μία φορά) καταθέτουν, εννοείται προς αυτή την κατεύθυνση, τις σπουδαιότερες στιγμές. Αυτές άλλωστε ανήκαν στις καταρχήν δυνατές συνθέσεις που περιέχονται στο 'Sculpting From Nick Drake', η εσωτερική δύναμη των οποίων δεν θα χάνονταν, εκτός και αν έπεφταν στα χέρια ερασιτεχνών άσχετων, που ευτυχώς δεν έγινε.
Περιπτώσεις που να ακολουθούν την τακτική της πιστής απόδοσης, δεν έχουμε (τουλάχιστον με αυτό που καταλαβαίνει ο καθένας μας με αυτή την φράση), ενώ αντιθέτως έχουμε μερικούς που αρέσκονται στην καθολική παρέμβαση (έως τελική μετάλλαξη) και φροντίζουν όχι μόνο να μην το κρύβουν, αλλά να το αποδεικνύουν έμπρακτα. Ατυχώς η κεκτημένη ταχύτητα τους περνά στην άλλη άκρη. Λυπάμαι πολύ, ειδικά για το ομότιτλο του 'Pink Moon', το οποίο δεν βρίσκει την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση, ενώ το 'Things Behind The Sun' στέκεται, τουλάχιστον ως προς την ατμόσφαιρα. Όλες οι υπόλοιπες διασκευές είναι αδρά και σιωπηλά μέτριες έως πενιχρές.
Θα αναφέρω επίσης το προσεγμένο booklet, αλλά και το πόσο άσχημα μου έχει κάτσει αυτό το Volume One ως κατάληξη στον γενικό τίτλο. Καλά ρε παιδιά, χρειάζεται και συνέχεια;
Αν από τα σχετικά tribute albums που βγήκαν στην αγορά το 2000 πρέπει να διαλέξω ένα για την δισκοθήκη μου, αυτό μάλλον θα είναι το 'Sing A Song For You. Tribute To Tim Buckley' στην Manifesto Rec. και όχι το παρόν. Γνώμη που δεν ευελπιστώ να αλλάξει με το Volume Two.
