Kill Bill Vol. 1
To μυστικό της επιτυχίας του Tarantino είναι το ότι λειτουργεί σαν fan και τα γούστα του συνέπεσαν με αυτά μιας μεγάλης μερίδας του παγκόσμιου κοινού. Δεν είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου, αλλά σίγουρα πολλοί περνάμε με τις ταινίες του καλύτερα από ότι με το 90% των υπόλοιπων.
Στις μουσικές επιλογές έχει την ίδια φιλοσοφία και είναι το ίδιο πολυσυλλεκτικός με τις σκηνοθετικές του επιρροές, με αποτέλεσμα τα soundtracks των ταινιών του να είναι το ίδιο απολαυστικά με τις ταινίες τις ίδιες.
Το Kill Bill είναι, ανάμεσα στα soundtracks του Tarantino, λιγότερο προσανατολισμένο στο rock 'n' roll από αυτά του 'Reservoir Dogs' και του 'Pulp Fiction' και στη soul από του 'Jackie Brown', αλλά είναι με διαφορά το πιο πολυδιάστατο απ’ όλα. Και τι δεν έχει. Ένα ένα, με αριθμητική σειρά:
1. 60's pop.
2. Country punk.
3. Μια εκπληκτική μορρικονική big screen σύνθεση του αργεντίνου Luis Bacalov.
4. Ένα απόσπασμα από soundtrack ταινίας του Χίτσκοκ γραμμένο φυσικά από τον μόνιμο συνθέτη του Bernard Hermann.
5. Απόσπασμα από την ταινία.
6.Hip hop των RZA γραμμένο ειδικά για εδώ.
7. Επική κινηματογραφική soul του Isaac Hayes.
8. Μια εξωφρενική διασκευή του πετάγματος της μέλισσας του Rimsky Korsakoff.
9. Aκόμη ένα επικό ιαπωνικής προέλευσης αλλά αμερικάνικης τηλεοπτικής αισθητικής.
10. Την αθάνατη καρέκλα των Santa Esmeralda που ο πιο πολύς λαός πιστεύει ότι είναι δικό τους (μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...)
11. Ένα ξεδιάντροπο ξεπατίκωμα του 'Wipe οut' από γιαπωνέζικο all girl group, του οποίου ο τίτλος θυμίζει έντονα έλληνα ποδοσφαιριστή.
12. Κι άλλο RZA.
13. Ένα γιαπωνέζικο καψουροτράγουδο σαν αυτά των Olympians που χόρευαν ο μπαμπάς με τη μαμά στα πάρτυ από μια τραγουδίστρια με υπέροχο επίθετο.
14. Ένα βουκολικό του Zamfir με τη γνωστή φλογέρα.
15. Ένα απόσπασμα για να μην ξεχνιόμαστε.
16. Μικρό απόσπασμα από Q, αμελητέο στο CD αλλά μάλλον λειτουργικό στην ταινία.
17. Το ίδιο από Neu!
Συμπέρασμα: Ακούγεται σαν εκπομπή ψαγμένου παραγωγού στο ραδιόφωνο και περνάς καλά. Όπως πέρασα με τις προηγούμενες ταινίες του, όπως θα περάσω και μ’ αυτήν όταν βγει στα βιντεοκλαμπατζίδικα ολόκληρη και τη δω στο σπίτι. Γιατί μαλάκας δεν είμαι να πληρώνω δυο εισιτήρια, για κάθε μισό το καθένα.
