Περιοδική έκδοση του Δημοσιοϋπαλληλικού Ρετιρέ, τεύχος 1, οκτώβριος 2002
Αυτό δεν είναι σιντί. Δεν είναι περιοδικό. Δεν είναι μόνον το μουσικό μέρος της παράστασης που με τον ίδιο τίτλο, δόθηκε στις 31 Μαϊου 2002 στη μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του φεστιβάλ "Παράξενη Οθόνη". Πρόκειται εν ολίγοις, για ένα πλήρες εγχειρίδιο δράσης. Ένα νυστέρι στο γλωσσικό απόστημα, που δεν υστερεί επουδενί - αντιθέτως υπολείπεται - των οποιονδήποτε πολύτομων λεξικών της ελληνικής "μας" γλώσσας. Είναι μια κουβαδιά νερό στον εγκέφαλο, μια μουσικο-θεραπευτική διαλεκτική ψυχρολουσία, ενάντια στο ξέπλυμα του κρίματος και του ελλείμματός μας. Γελάστε όσο θέλετε, αλλά με τα χάλια μας.
Νομίζω πως όσα είχα να πω περί αυτού, τα είπα όταν περι-έγραψα τις εντυπώσεις μου από την παράσταση. Στον άρθρο μου αυτό σας παραπέμπω και πάλι, με κλικ εδώ και τώρα. Παρόλ' αυτά, προς τιμήν του Βιτκενστάιν, θα κάνω κάποια εκ των [ν]υστέρων σχόλια. Επί των τίτλων και όχι μόνο γι' αυτούς. Για όλους εμάς τους περίλυπους ακροατές. Γιατί κάπως έτσι εκφέρεται ο σαρκασμός των αγγέλων [της γλώσσας] προς τα [τηλεοπτικά] άστρα [και τα κάστρα] των ΜΜΕ. Κάγκελα # κάγκελα # κάγκελα παντού...
- όταν θα βγω στη σύνταξη [θα πάω βόλτα στο πάρκο να ταϊσω τις πάπιες - αν βρω]. [Ωραίος καιρός σήμερα]. Ε και τι έγινε;
- καταλήψεις [και γλωσσικές διαλείψεις των δημοσιο-γράφων]. Διογκώθηκε το κύμα των. [Έγινα μπαλόνι].
- πλήρης στύση: περιοδικά με αυτοκόλλητα για... την μαύρη αγορά. [εδώ κι αν κολλάει το Ε και τι έγινε;]
- τα μάρμαρα του Παρθενώνα / κραδαίνουν τα πέη τους γεμάτα αυτοκόλλητα / σημειώθηκαν αντι-δράσεις, προσέξτε καλά!!! [Το νου σας ρεμάλια].
- γνωρίζοντας / έρχεται η από-γνωση. Ναι-ναι-ναι, ναι. [Ω ναι].
- ο στραγγαλιστής [που ήτανε στραγαλιστής] / πριν να φέξει γίναν έξι / δεν μας έμειν' ούτε λέξη. Οι στραγγαλιστές [της γλώσσας] θα πρέπει να οδηγηθούν στο σχολείο - κανένας δεν είναι κακός με τη θέλησή του. [Δάσκαλε που δίδασκες και κράταγες το λόγο σου].
- φίφτυ φίφτυ / μια εκπομπή που θα προκαλέσει πάταγο, μια συνέντευξη με παλιά μεγάλη δόξα του κινηματογράφου μας, απευθείας σήψη στο φίφτυ φίφτυ. [Σαν πας στην Καλαμάτα...]
- το δίδαγμα της ημέρας: η ευθεία χάνει την αποφασιστικότητά της όταν... [πριτς που θα σας το πω].
Το τρίο του Δημοσιοϋπαλληλικού Ρετιρέ [που μας βοηθάει να διασκεδάσουμε το μαύρο μας το χάλι] είναι το ζεύγος Θανάσης Χονδρός (φωνή, κουβάδες με νερό, κιθάρα, ευφώνιο, ψαλίδα, βάζο) Αλεξάνδρα Κατσιάνη (φωνή, βροχοσωλήνας, βάζο) και ο Ντάνης Τραγόπουλος (φωνή, κιθάρα, συνθεσάιζερ, μπεντίρ, φυσαρμόνικα, βάζο). Ως γνωστόν, δυο κι ένας τρεις, τον πανικό τον κάνουν παραπέρα. Ακούστε άφοβα και επανειλημμένα. Για την απο-πανικοποίηση απάντων και απασών των ανησυχούντων [ή την εγρήγορση των μη].
Καρδερίνης έφα [όπως λέμε speaking άλλα σε παρελθόντα χρόνο]