Τι συμβαίνει όταν οι Β 52s συναντάνε το Manu Chao; Προκύπτουν υβρίδια όπως οι Panico! To αν αυτό είναι τερατογένεση ή ευτυχής διασταύρωση επαφίεται αποκλειστικά στο γούστο του πελάτη. Αξιολογικές κρίσεις; Δε γαμιούνται...
Εμένα με αρέσουν. Με αρέσει που είναι χύμα μέσα στον επαγγελματισμό τους. Με αρέσει που είναι γάλλοι και ζουν στη Χιλή, αλλά ο δίσκος τους κυκλοφορεί από το γαλλικό τμήμα πολυεθνικής εταιρείας. Με αρέσει που παίζουν αλλού reggae, αλλού με κουμπάκια, αλλού latino rock, αλλού Ennio από spaghetti western, αλλού με το πνεύμα του ska punk και αλλού salsa. Με αρέσει που ζούμε σ' έναν κόσμο ελεύθερης και εύκολης μετακίνησης, επικοινωνίας και έκφρασης που επιτρέπει τέτοια ζυμώματα. Με αρέσει που μπερδεύουν τους εξωγήινους με τους Ίνκας. Με αρέσει που είναι καλοκαίρι και θα τους έχω παρέα στα ξεσαλώματά μου. Δε με αρέσει που η κατάσταση που επικρατεί στο δισκάκι είναι ένα διάλειμμα στη ρουτίνα μου και όχι η ίδια η ρουτίνα μου. Με αρέσει που ο ήχος είναι άψογος και η παραγωγή κρυστάλλινη, με μπόλικα εφφέ και ηλεκτρονικά καλούδια. Δε με αρέσει που το "Telepathic sonora" βγήκε στις 12 Ιουνίου του 2001 κι εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές τώρα, αλλά ελπίζουμε στην κατανόησή σας.
Πού έστριψα λάθος ρε γαμώτο;