This hungry life
Στο μυαλό της Tanya Donelly: Πάνε οι παλιές εποχές των χρυσών δίσκων, των Grammys και των αφιερωμάτων στα μουσικά περιοδικά. Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα για να γίνω mainstream με το "Beautysleep" του 2002 αλλά απέτυχα οικτρά, για να μη μιλήσω και για το αμέσως επόμενο "Whiskey Tango Ghosts". Και κρίμα, το "Whiskey..." ήταν καλό, βέβαια το ξεπέταξα κάπως γρήγορα είναι η αλήθεια, αλλά όπως και να' χει, δεν άξιζε να περάσει πια και απαρατήρητο. Τώρα έχω 10 νέα τραγούδια (8 δηλαδή, αλλά θα βάλω και ένα παλιό μου b-side και μια διασκευή Beatles), και ομολογώ ότι δεν κόβω και φλέβα, αλλά δε θα βγει και άσχημος δίσκος. Πάντως, λέω να μην μπω στον κόπο και στο έξοδο του studio. Ας κάνω ένα live και θα τα ηχογραφήσω από εκεί, μια χαρά θα είναι, άσε που θα έχει τα χειροκροτήματα και μετά που θα το ακούω θα παίρνω και τα πάνω μου.
Στο μυαλό των ανθρώπων της 4AD: -"Pε συ, μάς έστειλε η Donelly το νέο της album", -"Ωραία, βάλε τον courier να της στείλει λουλούδια", -"Tι κοροϊδεύεις ρε συ, κάτσε να το ακούσουμε, μπορεί να έγινε κανένα θαύμα και να' ναι καλό", -"Καλά, βάλτο και αν είναι καλό, εγώ να ακούσω το Beirut 10 φορές σερί". (μετά από 42 λεπτά και κάτι) -"Ξύπνα ρε. Τι λες; Πώς σου φάνηκε;", -"Μα καλά, τι μάς πέρασε, για την Glitterhouse;", -"Μπορεί να νομίζει ότι θα το κυκλοφορήσουμε από κεκτημένη ταχύτητα, είναι σε μας εδώ και είκοσι χρόνια", -"Εντάξει, έχουμε κυκλοφορήσει κάμποσες φόλες από τότε που έφυγε ο Ivo, αλλά αυτό παραπάει", -"Ποιος θα γράψει το rejection letter;", -"Εσύ, εγώ είχα γράψει αυτό που είχαμε διώξει τους His Name Is Alive", -"Kαλά, αλλά εσύ θα γράψεις αυτό που θα διώξουμε την Kristin Hersh", -"To ξέχασες ρε, αυτή δεν μπορούμε να τη διώξουμε... φεύγει μόνο αν το θέλει η ίδια... έχει συμβόλαιο δια βίου από τον Ivo... σου βρίσκεται κανένα Lexotanil;"...
Στο μυαλό ενός οπαδού της Donelly: Δεν μπορώ γαμώτο να το χωνέψω ότι το "Star" των Belly είναι πια ένας δίσκος που κοντεύει να γίνει δεκαπέντε χρονών. Και είναι απίστευτο πως κάποια που κάποτε έφτιαξε έναν τέτοιο δίσκο, τώρα αναλώνεται σε ανώδυνες country pop συνθέσεις με κιθάρες και ακούγεται σαν Neko Case δεύτερης, για να μην πω και τρίτης, διαλογής. Ωραία, ναι, οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, δεν μπορείς κάθε μέρα να γράφεις ένα νέο "Feed The Tree", η Tanya είναι ικανή ως συνθέτης, έχει ένα αναμφισβήτητο knack για ασυνήθιστες μελωδίες, αλλά τι είναι πάλι αυτό το "This Hungry Life"; Σα να του έχεις βάλει φίλτρο να κόψει όλες τις κορυφές και όλα τα εν δυνάμει ενδιαφέροντα σημεία ώστε να μείνει μονάχα ένα επίπεδο άκουσμα. Συμπαθητικά ρεφρέν εδώ κι εκεί, μια χαρά ερμηνεία, καλούτσικες συνθέσεις, αλλά όταν έχει προηγηθεί ένα "Star", είναι υποτιμητικό να κάνεις κάτι απλά συμπαθητικό, ή απλά μια χαρά, ή απλά καλούτσικο. Ίσως και πάλι να μη φταίει αυτή, να φταίω εγώ. Ένα κομμάτι μέσα μου θα ήθελε να είναι και πάλι 1993, να είμαι και πάλι γύρω στα 20, να χαζεύω το βινίλιο του "Star" και να ανοίγω τον Ρόδον FM Σάββατο βράδυ και να πετυχαίνω τα τρία παρά κάτι εκρηκτικά λεπτά του "Angel" πριν ετοιμαστώ για να πάω στην Οκτάνα.
