In the sun lines
Η Tara Jane O' Neil έκανε την απόσταση μέχρι το Louisville του Kentucky όπου και τελείωσε τις ηχογραφήσεις του "In The Sun Lines", τον περσινό χειμώνα. Κουβαλώντας φυσικά όλη την διακριτική μουσική ιστορία της ως μέλος των The Sonora Pine, Retsin, Rodan, αλλά και την εμπειρία του πρώτου της προσωπικού album που είχε προηγηθεί κάνα χρόνο πριν. Αν και με ό,τι αυτά μπορεί να σημαίνουν - πέρα από το πολύχρονο της ενασχόλησης.
Και κάπου εδώ αρχίζει την δράση του το ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως ας πούμε η συμμετοχή στα credits του Ray Rizzo των Eleventh Day Dream (αυτός δεν χρειάστηκε να μετακινηθεί από το Louisville, τον βρήκαν εκεί!). Όπως ας πούμε η ανάγκη να ακολουθήσει από την Νέα Υόρκη ο Dan Littleton των Ida, μόνον και μόνον για να τραγουδήσει στο υπέροχο "Your Rats Are" - ένα τραγούδι για την πόλη των δίδυμων πύργων, πριν αυτοί πάνε σε επιχωματώσεις. Όπως ας πούμε η συμμετοχή της Rachel Grimes των Rachel's, αλλά και του Noel Hawley - παλιού συνεργάτη της Tara Jane O' Neil, κυρίως στις ζωντανές εμφανίσεις.
Αυτό όμως που κανείς από τους συμμετέχοντες δεν μπόρεσε να φέρει στο κουτί είναι τον ήλιο που τόσο απροκάλυπτα υπαινίσσεται ο τίτλος. Και αφήνοντας τον εαυτό μου στις πτυχές αυτού του αργού, θλιμμένου κόσμου που η Tara Jane O' Neil στήνει εδώ, ένοιωσα σαν μικρό παιδί που το κοροϊδεύουν με ψεύτικες υποσχέσεις. (Κάνε χρυσό μου αυτό και εγώ μετά θα σου αγοράσω παγωτό! Και περιμένει και περιμένει και ...) Εντάξει, την ξέρω την τακτική των μεταφορών. Την χρησιμοποιούν κατά κόρον όλοι από τους αγαπημένους μου ποιητές και με αυτό και μόνον ως εφόδιο δεν έπρεπε να την πατήσω, αλλά ... ξέρετε, είναι μια από εκείνες τις στιγμές αδυναμίας.
Στον κόσμο του "In The Sun Lines" λοιπόν η Chan Marshall των Cat Power, η τραγουδοποιία της παλιάς σχολής, τα σύγχρονα blues και οι πλάγιοι ωθητικοί παράμετροι του post-rock των June Of 44, δανείζονται, κλέβουν και σπαράσσονται αλλήλοις, ώστε στο τέλος να μένουν όλοι ευχαριστημένοι. Και για όσους και όποιους αρέσκονται το album αυτό έχει δυνατότητες. Εμείς οι υπόλοιποι τους χαμογελάμε με υπονοούμενα, ικανοποιημένοι από το ισόπαλο και αναίμακτο του αγώνος. Ουφ! Και είχα μια αγωνία!!
