Living: 2009 - Present

Θα κατέβαζες ποτέ ψηφιακό άλμπουμ με την ποιότητα μιας live bootleg κασέτας δημοσιογραφικού εγγραφής, ηχογραφημένης μέσα από την τσέπη της εσωτερικής επένδυσης του χειμωνιάτικου μπουφάν κάποιου θεατή μιας συναυλίας στο Λος Άντζελες; Διότι κάπως έτσι ακούγεται, με το εναρκτήριο Civil, το ντεμπούτο άλμπουμ των Καλιφορνέζων Tearist. Εντάξει ρε, χαλάρωσε. Ο ήχος θα στρώσει από το επόμενο. Καλά, μη φανταστείς και πολλά, απλώς το κασετοφωνάκι βγαίνει από την τσέπη.

Terrorist ή αλλιώς Tearist, όπως θα το πρόφερε κάποιος Νοτιοαμερικανός ή υπό άλλη έννοια η ονομασία του κινήματος (των Ξεσκισμένων, ίσως) που θα προέκυπτε από τις σκισμένες, τυχαία ανακατεμένες στιχουργικές συνθέσεις της Yasmine Kittles, μιας εκ των δύο μελών του ντουέτου από το L.A. με έτερον ήμισυ τον πληκτρά William Stangeland Menchaca. Φίλοι των συμπολιτών τους Former Ghosts και Abe Vigoda, βγάζουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ στη Thin Wrist Recordings υπό μορφή LP και διαδικτυακής κυκλοφορίας. Και τι ξεκίνημα διαλέγουν! Ένα best of ζωντανών ηχογραφήσεων των δύο χρόνων παρουσίας τους στις underground σκηνές των Η.Π.Α.

Εκείνη: Είναι Ιρανικής καταγωγής και συνήθιζε να τραγουδάει Mariah Carey καθώς προπονούνταν ως αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ. Αργότερα το έριξε στον χορό και την ηθοποιία σε κανα-δύο ξενέρωτα teen movies, μέχρι που ήπιε μιλκ-σέικ από τα χεράκια του τότε υπάλληλου σε παγωτατζίδικο, Stangeland. Φορά σκισμένα καλσόν, δηλώνει φαν του Blixa και πιστή ακόλουθος του Ντανταϊσμού, όπως επίσης και βαθύτατα επηρεασμένη από το Θέατρο της Σκληρότητας του σουρεαλιστή οπιομανούς Αντονέν Αρτώ. Κάτι τέτοιο, σίγουρα φαίνεται στην εκφραστική και εκτελεστική της δεινότητα, η οποία καθιστά μοναδική την κάθε της φρενήρη, ζωντανή παράσταση. Τη βλέπεις να κοπανάει, να κοπανιέται, να τσιρίζει, να κυλιέται, να αυτοσχεδιάζει, να παραληρεί, να αποκόπτεται, να παραμιλά, να ματώνει, να τρομάζει, να εντείνει, να επιτίθεται, να αντιλαλεί, να εκστασιάζεται, να ερωτοτροπεί, να πονά, να προκαλεί, να τελειώνει. Η ξεδιάντροπη, σκοτεινή βραχνάδα της φωνής της θυμίζει Zola Jesus, Kate Bush, Lydia Lunch και Siouxsie ταυτόχρονα. Μπλεγμένη μες στα καλώδια, συνδέει το μικρόφωνό της με ένα echo κι ένα reverb, χτυπάει και γρατζουνάει τον μεταλλικό της σωλήνα. Μαζί του και τις αισθήσεις σου.

Εκείνος: Του αρέσουν τα αναλογικά μπλιμπλίκια και παίζει τα πάντα ταυτόχρονα, ζωντανά, χωρίς programming και samples. Ποιο το αποτέλεσμα θα αναρωτηθείς; Μα, witch house, φυσικά ή πιο αναλυτικά, lo-fi-noise-electronic-synth-pop-punk-dark-post-industrial-modern-goth-wave. Πάνω λοιπόν, από τις επαναλαμβανόμενες κρούσεις του drum-machine, τις θανατηφόρες λούπες του sequencer και τα ψηφιακά χτυπήματα του drum-pad, θα ακούσεις τα πλήκτρα ενός διπλού Moog συνθεσάιζερ να γεμίζουν τις εναπομείνασες αναλογικές συχνότητες του στροβιλιζόμενου μυαλού του Stangeland. Και του δικού σου, συνάμα.

Με κορυφαία κομμάτια όπως τα Headless, Break Bone, End Flux και Civilization, οι νέοι τρομοκράτες της witch house σκηνής σίγουρα θα σε ξεσηκώσουν. Η συμβουλή μου; Κατέβασέ τους, άκουσέ τους, ξέσκισέ τους.