Genetic world

Αν πω σ' αγαπώ και μετά αλλάξω γνώμη, αυτό με κάνει διχασμένη προσωπικότητα;

Όχι ακριβώς. Σε κάνει ωστόσο άνθρωπο αναποφάσιστο, μη κατασταλαγμένο, με αντιφατικά και αλληλοσυγκροούμενα σημεία καθώς και με ανώριμη, αν όχι ανορθόδοξη, συμπεριφορά. Μην ξεχνάς πως πρέπει να σέβεσαι το συναίσθημα και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου γιατί, διαφορετικά, υπάρχει πιθανότητα να δημιουργήσεις σύγχυση, με απροσδιόριστες πάντοτε συνέπειες. Ρίξε μια ματιά στους Telepopmusik για παράδειγμα ... γεννημένοι στον κλινικά αποστηρωμένο κόσμο των εργαστηρίων, μπερδεύουν καταστάσεις και υποστηρίζουν πως «η αγάπη βλάπτει σοβαρά την υγεία» ... άλλο τώρα εάν πρωτεργάτης του δόγματος υπήρξε ο Λεμπέσης.

Οι τρεις Γάλλοι μασκοφόροι δεν είναι ακριβώς καινούριοι στο επάγγελμα. Πέρα από το cd "Telepopmusik" που έχουν βγάλει στην Catalogue, μια προσεχτική ματιά στη συλλογή Sourcelab Vol.3 της παριζιάνικης εταιρίας Source (συλλογή που προωθεί τη γαλλική κοινότητα των DJs και παραγωγών, οι οποίοι δουλεύουν σε trip-hop, jungle και jazzy techno ρυθμούς) θα εντοπίσει το κομμάτι τους "Sonic 75". Εξάλλου, μετά την καθιέρωση των Air, Daft Punk, St Germain, Mirwais, Etienne De Gracy και Dimitri From Paris (ξέχασα κανέναν;) στα mainstream ανά τον κόσμο dancefloors κάποιος έπρεπε να συντηρήσει την underground γαλλική χορευτική σκηνή... ή μήπως να παραλάβει την σκυτάλη των προαναφερθέντων;

Χμμ... το "Genetic World" τα έχει με μία λέξη όλα -ή τέλος πάντων σχεδόν όλα- αλλά αμφίβολο είναι κατά πόσο συμφέρει στο τέλος. Ξεκινώντας με το εξαιρετικό ομολογουμένως "Breathe" (που παίζεται πλέον remix-αρισμένο σε όλα τα μεγάλα clubs) σε chill-out κλίμακα με τα ονειρικά αλα Alison Goldfrapp φωνητικά της Angela McClusky, μεταφέρεται στην jazzy ατμόσφαιρα του ομώνυμου "Genetic World" με τη συνεισφορά του Soda-Pop, μεταπηδάει βεβιασμένα στο σκληρό hip hop των "Animal Man" και "Free" με τη φωνή του Juice Aleem, παρεμβάλλει ανελέητο scratching και δυνατά κιθαριστικά riffs στο "Let's go again" δίνοντας το μικρόφωνο στους αναμφισβήτητους βασιλιάδες της ανεξάρτητης σκηνής του Βερολίνου, Chilly Gonzales και Peaches, βουτάει σε soft house/electropop νερά μέσα από το "Danse Me" .......ανάσα (βαθιά)....... και κλείνει με τέσσερα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια, που θυμίζουν λίγο Tricky, λίγο Mum, μπορεί Morcheeba, ίσως και λίγο Leftfield στα χαμηλόφωνα beats. Πώς λεει η παροιμία; Όταν καταπιάνεσαι με τα πολλά χάνεις και τα λίγα;

Σωστό. Γιατί κατά τ' άλλα το cd διαθέτει και ωραίες στιγμές και πολύ γλυκά φωνητικά από την McClusky και έξυπνες ιδέες (κάποια περίεργα samples που θυμίζουν τηλεοπτικά ή κινηματογραφικά έργα, που ωστόσο θα μπορούσαν ίσως να αξιοποιηθούν καλύτερα). Tελικά δεν μου είπες... τι αποφάσισες;