13 Blues for thirteen moons
1-12. Untitled
13. 1,000,000 died to make this sound
14. 13 blues for thirteen moons
15. Black waters blowed / Engine broke blues
16. Blindblindblind
Αν μάθατε την ύπαρξη των Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band βλέποντας το trailer της τέταρτης περιόδου της τηλεοπτικής σειράς Lost, όπου ακούγεται απόσπασμα του Tho you are gone I still often walk w/you από το δεύτερό τους άλμπουμ, ίσως σας χρειάζονται μερικές ακόμη πληροφορίες. Αν αντίθετα, τους ακολουθείτε από το πρώτο τους άλμπουμ He has left us alone, but shafts of light sometimes grace the corner of our rooms ...που κυκλοφόρησαν το 2000 σαν A Silver Mt. Zion τότε μπορείτε να προχωρήσετε στην επόμενη παράγραφο. Η μπάντα του μέλους της εβραϊκής κοινότητας του Μόντρεαλ του Καναδά, συνιδρυτή των Godspeed You! Black Emperor (φοβάμαι ότι αυτό θα το λέμε και θα το ξαναλέμε σε κάθε παρουσίαση της δουλειάς του), και συνιδιοκτήτη του στούντιο Hotel2Tango, Efrim Menuck, βρίσκεται ήδη στον πέμπτο της μεγάλο δίσκο με το 13 Blues for Thirteen Moons που παρουσιάζουμε εδώ. Σχηματίσθηκε το '98 λίγο μετά την έκρηξη της Constellation στα μέσα της περασμένης δεκαετίας και ο ήχος της, τουλάχιστον στο παραπάνω άλμπουμ, χαρακτηριζόταν από το άτεχνο πιάνο, το ακουστικό μπάσο και το βιολί, χτίζοντας μελαγχολικά ορχηστρικά ηχοτοπία μεγάλης συναισθηματικής έντασης.
Μια δεκαετία αργότερα και έχει μάλλον κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι, και γι αυτούς και για μας. Για τους τρεις ενδιάμεσους σταθμούς της δισκογραφημένης πορείας τους μπορείτε να διαβάσετε στις σελίδες του MiC, και μάλιστα δια χειρός του αρχισυντάκτη μας. Ευχή και κατάρα το on-line μουσικό περιοδικό, μια επιβεβαίωση-επικύρωση του scripta manent σε όλο το μεγαλείο του, με όλα τα κείμενα σε απόσταση μερικών κλικ δεν μπορείς να διαγράψεις τα τυχόν ατοπήματα, και μπορείς παράλληλα, και εφ' όρου ζωής του μέσου, να ανατρέχεις στις καλές στιγμές.
Μια κατευθείαν αναφορά στο θρησκευτικό χώρο στην Ιερουσαλήμ το όνομά τους και το μυαλό δεν ξεφεύγει από την εμπόλεμη ζώνη κάθε φορά που τους ακούει κανείς. Τι έχει αλλάξει και τι έχει παραμείνει ίδιο σ' αυτά τα χρόνια; Η απειλή του ολοκαυτώματος στη Λωρίδα της Γάζας εκστομίζεται πλέον και από επίσημα χείλη, τα θύματα του υπερεκατονταετούς πολέμου συνεχίζουν την εκθετικά ανερχόμενη πορεία τους, και οι Silver Mt. πέρασαν από τη φάση της σκληρής protest music παντρεύοντας τις ηλεκτρικές κιθάρες και τους μαχητικούς στίχους με το παραπάνω ορχηστρικό τοπίο, και έχουν καταλήξει εδώ πολύ κοντά πια στον ήχο των Godspeed σε κάποια σημεία, σε ένα σίγουρο για τον εαυτό του άλμπουμ, με τον Efrim να έχει βρει την εμπιστοσύνη στη φωνή και τους στίχους του.
Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι στίχοι είναι τυπωμένοι στο εσώφυλλο. Πρέπει να τον ακούσετε να τραγουδά αυτά τα λόγια: We want punks in the palace, cause punks got the loveliest dreams, and our gang is liquored and lovely, and smart and sweet and lean, and burn with a curious flame that spits + kicks + shines, and trumpets the labour of waking + trying ... στο Blindblindblind, το highlight αυτού του δίσκου, ένα σταδιακά αναπτυσσόμενο στη δομή του τραγούδι βασισμένο στα φωνητικά.
Είναι ένα άλλο γκρουπ, μοιάζουν να ξεκινάνε μόλις τώρα, ηχώντας ταυτόχρονα επιθετικοί και χαλαροί, συνοδεύοντας αυτήν τη φωνή. Δεν πήρε μόνο πράγματα ο Vic Chesnutt φτιάχνοντας το περσινό North Star Deserter μαζί τους, αλλά και αυτοί κέρδισαν την αμεσότητα στην εκφορά, και την κατασταλαγμένη ενέργεια στον ήχο τους. Χτίζεται αργά και υπομονετικά σαν "τοίχος από ήχο" (1,000,000 died to make this sound), ή αλλού, συνδυάζει την αδιαπραγμάτευτη μελωδία με το θόρυβο (Black waters blowed / Engine broke blues). Και μ' αυτές τις δύο λέξεις (μελωδία - θόρυβος) δεν φαίνεται να ξεμπερδεύουμε εύκολα στο άμεσο μέλλον.
Στα αζήτητα αφήνεις τα 12 πρώτα άτιτλα tracks διάρκειας δευτερολέπτων, και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι τα τέσσερα κομμάτια που άκουσες μέσα στην προηγούμενη ώρα σού αφήνουν ελαφρώς ανικανοποίητη την προσμονή, και ακάλυπτη την παρακαταθήκη των προηγούμενων άλμπουμ. Ως την επόμενη φορά, είναι σίγουρο ότι θα περιμένεις.
