Now we can see
Ήταν πριν λίγο καιρό, μόλις το '03, όταν ο Hutch Harris κι οι τετραμελείς τότε Thermals μας υπόσχονταν υψηλή περιεκτικότητα σε r'n'r (More Parts Per Million) και, έδιναν ακριβώς αυτό στο ντεμπούτο τους αλλά και την συνέχειά του (Fuckin A): τραγούδια που στα δύο λεπτά τους συμπύκνωναν την δυναμική και την ενέργεια του rock μαζί με pop "δολώματα", χρησιμοποιώντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να θυμίσουν στους garage-punk ομοϊδεάτες (αλλά και σ' εμάς όταν τους συναντήσαμε live) πόσο απλό είναι τελικά το r'n'r.
Είναι λοιπόν ν' απορεί κανείς πως βρεθήκαμε σήμερα εδώ, τόσο επικίνδυνα κοντά στην διαχωριστική γραμμή με το fm rock. Το κλασικό rock στην τριάδα της υποδοχής, φορμουλαρισμένο, απρόσωπο και πνιγμένο στους στίχους, μας έκανε περισσότερες από μία φορές να ξαναδούμε το εξώφυλλο (μήπως από λάθος βάλαμε στο cd player τους Hold Steady) και μόνο στο 'We Were Sick' βρήκαμε τον απόηχο των γνώριμων Thermals. Ο ήχος βέβαια είναι ο καλύτερος που είχαν ποτέ, ωφελημένος πολλαπλά από την παραγωγή αλλά και την power duo συναλλαγή ανάμεσα στον Harris και την Kathy Foster που από καιρό μοιράζονται μεταξύ τους όλα τα όργανα, από μόνο του όμως αυτό ποτέ δεν ήταν αρκετό κι ο Harris συχνά μοιάζει διεκπεραιωτικός. Μένουν έτσι μετέωρα και τραγούδια ('When I Was Afraid', 'When We Were Alive') που θα μπορούσαν να βάλουν φωτιά εδώ, ενώ και το 'Liquid In, Liquid Out' με τις synth (!) πινελιές ακούγεται σαν τον φτωχό εξάδελφο του 'Test Pattern'.
Ο θάνατος, οι φοβίες κι οι αρρώστιες που κυριαρχούν θεματικά προσφέρουν ίσως την εξήγηση, καθώς ο Harris μοιάζει βυθισμένος στο επινίκειο hangover μετά την φλογισμένη εκστρατεία κατά του Bush και της χριστιανικής δεξιάς, που τόσο αποτελεσματικά είχε διοχετεύσει και επικεντρώσει την οργή και την ορμή του στην προηγούμενη δουλειά. Πράγματι, μια από τις καλύτερες στιγμές εδώ ανήκει στο ομότιτλο με το άμμεσα κολλητικό πανηγυρικό χορωδιακό που μοιάζει να γράφτηκε το βράδυ της εκλογής του Obama, το πρώτο στην σειρά του 'Now We Can See' όπου η ενέργεια του Harris καταφέρνει να εστιαστεί. Υπάρχουν κι άλλες καλές στιγμές βέβαια, με τις δύο power μπαλάντeς ('How We Fade', 'You Dissolve') που κλείνουν το 'Now' αφήνοντας τον Harris εξίσου οργισμένο και παραπονεμένο -άγνωστο γιατί, ίσως περίμενε περισσότερα μετά την φυγή του W.
Κι εμείς περιμέναμε περισσότερα Hutch, είναι νωρίς όμως για ν' απογοητευτούμε. Άλλωστε, το 'Now We Can See' προσφέρει με συνέπεια ζωτικό r'n'r, απρόσωπο είναι αλήθεια, μην ξεχνάμε όμως πως, καταμεσής στην πιο αντι-rock εποχή που μπορούμε να θυμηθούμε, group όπως οι Thermals που πιστεύουν στις απλές αξίες του rock, όσο κι αν περιορίζονται απ' αυτές, μας είναι απαραίτητα.
