Saudade

Δεν είμαι από τις γυναίκες που απολαμβάνουν ιδιαίτερα τη μουσική τύπου latin και παρόλο που γουστάρω πολύ όλα όσα αντιπροσωπεύει - την ισπανική ή πορτογαλική γλώσσα, τον αισθησιασμό, τη διάθεση για ζωή - αυτοί οι ρυθμοί μου προκαλούν απανωτά χασμουρητά και ανία μεγατόνων. Μέχρι πρότινος ένιωθα το ίδιο και για τη bossa nova, αυτόν το γνήσια βραζιλιάνικο ήχο. Και ξέρω ότι θα διαβαστεί αλλόκοτο, αλλά αυτός που με έκανε να την εκτιμήσω, να την ψάξω λιγάκι και τελικά να την αγαπήσω, ήταν ο Κωνσταντίνος Ρήγος (με τη χοροθεατρική του παράσταση ''Bossa Nova'', του 2008), που μου αποκάλυψε ότι αυτή η μουσική μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα, αιχμηρή και πλούσια από ότι μέχρι τότε πίστευα.

Και έτσι, όταν έμαθα ότι οι Thievery Corporation (το εκλεκτικό αμερικάνικο ντουέτο των Rob Garza και Eric Hilton, που αναμειγνύει πάντα την κομψή του electronica με στοιχεία world μουσικής) αφιέρωσαν το έβδομο studio album τους αποκλειστικά σε αυτήν, έσπευσα να το ακούσω και σαφώς να το απολαύσω. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που οι Thievery ασχολούνται με τη bossa nova. Σχεδόν σε όλα τους τα albums υπάρχουν κομμάτια που φλερτάρουν με το είδος, ενώ αυτή ακριβώς η μουσική ήταν που τους συνέδεσε και από την αρχή - ο πρώτος τους δίσκος, του 1996, ''Sounds from the Thievery Hi-Fi'', ήταν αφιερωμένος στον Antonio Carlos Jobim, πρωτεργάτη της bossa nova.

To ''Saudade'' περιλαμβάνει δεκατρία (13) κομμάτια, όλα (εκτός από το ομώνυμο) με υπέροχα γυναικεία φωνητικά από πέντε τραγουδίστριες, η καλύτερη των οποίων είναι η Lou Lou Ghelichkhani, παλιά γνώριμη του ντουέτου και από άλλες τους κοινές δουλειές, με τα γαλλικά της τύπου Serge Gainsbourg τραγούδια. Eνδιαφέρουσα είναι και η Shana Halligan, με το ήδη ραδιοφωνικό hit ''Depth of my heart'', της οποίας η φωνή θυμίζει Lana del Ray, αλλά και η Elin Melgarejo, στο κινηματογραφικό ''Sola in citta'', που είναι ιδανικό για να σε συνοδεύει με ακουστικά στους περιπάτους σου στην πόλη. Τα τραγούδια ακούγονται σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες: πορτογαλικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, γεγονός που ενισχύει την, ούτως ή άλλως, έντονη κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του δίσκου. Και ανάμεσά τους, ακριβώς στη μέση του album, βρίσκεται το ομώνυμο κομμάτι, ορχηστρικό αυτό, να λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα στις όμορφες θηλυκές φωνές, φωτίζοντας λίγο περισσότερο τον ορισμό της λέξης - saudade σημαίνει νοσταλγία, βαθιά επιθυμία και λαχτάρα για κάτι ή για κάποιον οριστικά χαμένο. Όλα τα κομμάτια είναι ήρεμα, νωχελικά, αισθησιακά και κάπως παραδοσιακά. Tα beats είναι βέβαια εκεί, αλλά σχεδόν αδιόρατα, σχεδόν αφανή. Οι Thievery Corporation θέλησαν να κάνουν έτσι κάτι σαν επιστροφή στα κλασσικά, άλλωστε οι ίδιοι γράφουν στο επίσημο site τους ότι με αυτή την κυκλοφορία ''διαγράφουν έναν πλήρη κύκλο από την ηλεκτρονική μουσική πίσω σε κάτι οργανικό, προτού προχωρήσουν στο επόμενο κεφάλαιο.''

O δίσκος περιγράφεται ως lounge exotica από πολλά ξένα μουσικά έντυπα, χαρακτηρισμός που εμένα προσωπικά μου φέρνει στο μυαλό ασανσέρ ξενοδοχείων και νυσταλέες αίθουσες αναμονής σε διεθνή αεροδρόμια. Στην πραγματικότητα, αυτές οι μουσικές μου έφεραν τις εξής εικόνες και οσμές: θάλασσες, ήλιος, νησιά, αντιηλιακό καρύδα, γλυκά κοκτέιλ, αέρινα φορέματα, αλάτι σε γυμνό ηλιοψημένο δέρμα, πολύχρωμοι τροπικοί....χμμμ....ίσως πράγματι τελικά να είναι lounge exotica... Πάντως, πέρα από οποιουσδήποτε χαρακτηρισμούς και κατηγοριοποιήσεις, το ''Saudade'' είναι ένα γνήσια όμορφο καλοκαιρινό album, ιδανικό για χαλαρωτικά απογεύματα στα νησιά. Μυρίζει καλοκαίρι από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία και δεν ξέρω αν θα σας αλλάξει τη γνώμη για το είδος, πάντως σίγουρα θα σας ξεκουράσει από την κακοφωνία των ημερών. Ειδική μνεία και για το ψυχεδελικό και κάπως vintage εξώφυλλο...