Trees outside the academy
Εδώ ξεκινάει η άνοια Η γεροντική. Κι ελπίζω να το γράφω σωστά. Η ροκ γεροντική. Μόλις λίγους μήνες πριν τα τριάντα. Ολοκληρώνεται το Frozen Gtr και σκέφτομαι να ανακαλέσω όλα τα τελεσθέντα 9άρια στους Simian Mobile Disco και τα επερχόμενα στους Chromatics. Αυτό είναι που θέλω να ακούω και μόνο. Ακουστικές noise κιθάρες..., που καθόλου παγωμένες δεν είναι. Με μουδιάζουν και με καθηλώνουν. Έχουν πισωγεμίσματα ηλεκτρισμού, υποβοήθεια ακουστικότητας και τον Thurston να κατεβάζει ταχύτητα και να κουλάρει χωρίς -επιτέλους- να γίνεται βαρετός. Το ροκ είναι μπλαζέ μουσική, πάει τελείωσε! Καλά στερνά...
Δώδεκα χρόνια μετά το Psychic Hearts, η Kim του επιτρέπει να κυκλοφορήσει κάτι παράφορα δικό του. Αυτός επιλέγει avant pop αρτιότητες, με τις οποίες φερέλπιδες νεαροί θα ντεμπούταραν σπάζοντας το όριο ηλικίας για είσοδο στο rock 'n' roll hall of fame.
Εκεί που ο γερο-ξεκούτης ο Perry Farell καλεί και ξανακαλεί Frusciante, Flea και λοιπούς ξεζουμισμένους στα άλμπουμ του, ο κ. πρώτη Moor-η του indie rock σε αποθεώνει για την προτίμησή σου σε αυτόν στήνοντας βοκαλιστικό τριπάκι με την Christina Carter (Charalambides), που είναι σαν να αναστήθηκαν ξαφνικά οι Carpenters! Γιατί κανείς άραγε δεν σκέφτεται ποτέ να μιξάρει ένα τραγούδι σαν κι αυτό;
Στο Off Work "κλέβει" λιγάκι και ανεβάζει την τάση του ρεύματος. Εδώ συναντάμε την ορθή post-90s πορεία που ποτέ δεν ακολούθησαν οι Sonic Youth, παρά μόνο φλέρταραν με αυτή στο Rather Ripped.
Συνολικά ο Thurston αναδεικνύεται σε μέγα songwriter. Σχεδόν αλάνθαστος σε όλο το άλμπουμ. Αν σκεφτείς ότι τα καλύτερά τους τραγούδια τα ερμηνεύει πάντοτε αυτός, αρχίζεις να μισείς την Kim Gordon.
Μπόλικη home-made κατάσταση εδώ μέσα, αλλά και ιδανικά μετρημένη στουντιακή "φτιάξη", που αποδεικνύει ότι οι δεκαετίες σιδηρουργίας περισσότερο ενισχύουν παρά βαραίνουν τις πλάτες του δημιουργού.
Instrumental "χασίματα" στα οποία δεν ξεχνιέται και δεν αυτοϊκανοποιείται κανείς. Επιστροφή στον απόλυτο έλεγχο επί του χάους και αποστροφή στην αυνανιστική χαολαγνεία. Αν αυτός ο δίσκος δείχνει το δρόμο προς μία ενδοξότατη επιστροφή των Sonic Youth στα σπουδαία και εμπνευσμένα άλμπουμ, ετοιμαστείτε να τους φορτωθείτε για πολλά χρόνια ακόμη.
Σήψη, γεροντοκρατία, άρνηση για αποχώρηση, κλείνουν οι δρόμοι για τους νέους, στενάζουν τα ταμεία, η ανεργία ανεβαίνει. Αλλά άλμπουμ σαν και αυτό δύσκολα θα ακούσετε από τις μεγαλύτερες ροκ μπάντες του "τώρα-τώρα-τώρα".
