Lateralus

Αυτό είναι σίγουρα ένα άλμπουμ που δεν θα πάει και ιδιαίτερα ψηλά στα charts της χώρας μας (αν καταφέρει να μπει). Βλέπετε κυκλοφόρησε σε μια δύσκολη περίοδο μαζί με το νέο δίσκο των Depeche Mode. Εγώ πάντως χωρίς να'χω ακούσει τον δίσκο των D.M. σας λεω ότι αυτός είναι καλύτερος! Τέλος δηλώνω πανευτυχής που έχω δώσει 14 λίρες για δω τους Tool live στις αρχές του Ιούνη και όχι 14 χιλιάρικα για να δω τους D.M. τον Οκτώβρη.

Ωραία, και τώρα που όλοι οι αδιάφοροι τσαντίστηκαν και διαβάζουν άλλα άρθρα, μπορούμε να συνεχίσουμε με την αντικειμενική κριτική του 'Lateralus'. Πεντέμισι χρόνια σχεδόν περίμεναν οι οπαδοί του συγκροτήματος για να δουν νέο δίσκο (αν εξαιρέσουμε το live box-set Salival που κυκλοφόρησε μες το χειμώνα) και για να δούμε άξιζε τον κόπο ή έχουμε μπροστά μας κάτι αντίστοιχο με το 'Second Coming' των Stone Roses. Έναν καλό δίσκο δηλαδή μεν μη αντάξιο όμως δε ούτε της αναμονής μας ούτε του προκάτοχου του.

Μουσικά πάντως το Lateralus συνεχίζει στα πολύπλοκα αλλά γνώριμα μονοπάτια που χάραξαν οι Tool στα προηγούμενα άλμπουμ τους έχοντας όμως επιρροές από την Μέση Ανατολή κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα ακόμη και απ'το νέο λογότυπο του συγκροτήματος. Αυτός ο μυστικισμός είναι ιδιαίτερα έντονος στο 'Reflection' καθώς και στο 'Parabol' το κομμάτι δηλαδή που λειτουργεί ως προοίμιο του 'Parabola'. Οι επιρροές αυτές 'μαλακώνουν' ανεπαίσθητα το συνολικό αποτέλεσμα της ακρόασης του άλμπουμ αλλά σε καμία περίπτωση δεν πέφτει στα μελωδικά επίπεδα του άλλου σχήματος του Keenan των A Perfect Circle. Οι Tool παραμένουν πιστοί στον ιδιόμορφα σκληρό ήχο που δημιούργησαν στις αρχές τις δεκαετίας του 90 του οποίου κάθε προσπάθεια για κατηγοριοποίηση παραμένει άστοχη. Δίνουν στο κοινό τους κομμάτια 'δυναμίτες' όπως τα 'The Grudge' (αναμφισβήτητα το 'hit' του δίσκου), 'Ticks & Leeches' (με σαφείς αναφορές στην μάχη τους με τις δισκογραφικές και στην έμμονη των οπαδών μέσα από στίχους όπως : "Hope this is what you wanted. Hope this is what you had in mind. Cuz this is what you're getting") και την 'ραχοκοκαλιά' του δίσκου το σχεδόν ομότιτλο 'Lateralis'. Αν και ουσιαστικά το πρώτο μέρος του δίσκου κλείνει με το 'Parabola', το 'Lateralis' πετυχαίνει μια ομαλή μετάβαση στο υπόλοιπο του δίσκου προσκαλώντας μας να συνεχίσουμε παρά το γεγονός του ότι η σκάλα τελείωσε ('Spiral out. Keep going'). Το instrumental 'Triad' είναι ουσιαστικά το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο και το 'Faaip de Oiad' αποτελεί το συνηθισμένο bonus track που υπάρχει σχεδόν σ'ολα τα άλμπουμ των Tool.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την συνηθισμένη ερώτηση του 'τι παίζουν;' Πρέπει να προσθέσουμε και το 'πως παίζουν;' Γιατί πραγματικά ο τρόπος που χειρίζονται τα όργανά τους είναι μοναδικός και γι'αυτό οποιαδήποτε προσπάθεια αντιγραφής (βλέπε Staind) πέφτει στο κενό. Όταν ένα συγκρότημα έχει τρεις τρόπους να κλείσει ένα κομμάτι ('Ticks & Leeches') και αντί να διαλέξει ένα καταφέρνει και συνδυάζει και τους τρεις, ε... τότε, τι άλλο να πεις.